Dział
Anatomia i morfologia roślin
Ilość znalezionych haseł: 93
(botanika leśna, anatomia i morfologia roślin), charakterystyczny dla gatunku układ liści (pąków) na łodydze. Zwykle wyróżnia się: ulistnienie okółkowe, jeśli z węzła wyrasta więcej niż jeden liść (według niektórych autorów – więcej niż dwa liście), ulistnienie naprzemianległe, gdy z węzła wyrasta jeden liść, a kolejne liście ustawione są naprzeciw siebie w dwóch prostnicach, oraz ulistnienie skrętoległe, kiedy w każdym węźle znajduje się jeden liść, przy czym linia łącząca nasady liści w kolejności ich pojawiania się na łodydze ma kształt helisy, nazywanej helisą genetyczną. Ulistnienie zwane jest również filotaksją.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, anatomia i morfologia roślin), komórki stanowiące u większości drzew i krzewów okrytozalążkowych główny składnik drewna, przystosowane do pełnienia funkcji mechanicznej. Są grubościenne , zaostrzone, mają wąskie światła, a w ścianach – nieliczne jamki typu lejkowatego, zwane jamkami szczelinowymi. Cechą charakterystyczną włókien drzewnych jest to, że są one znacznie dłuższe od komórek kambium, z których powstają. Zwiększenie ich długości następuje w następstwie wzrostu intruzywnego, jaki dokonuje się po zakończeniu podziałów podłużnych kambium. Włókna drzewne mogą być komórkami martwymi już w bielu, jednak u drzew egzotycznych dość często są żywe przez długi czas. Włókna drzewne zwane są też libroforum.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, anatomia i morfologia roślin), żeński twór rozrodczy roślin nasiennych, w którym powstaje komórka jajowa, rozwijający się po zapyleniu i zapłodnieniu w nasienie. U nagozalążkowych tworzy się na łuskach nasiennych lub liściach zarodnionośnych, a u okrytozalążkowych powstaje wewnątrz zalążni i składa się z ośrodka będącego utworem homologicznym do megasporangium, dwóch osłonek z okienkiem, podstawy zwanej osadką oraz sznureczka, którym jest przyczepiony do ściany zalążni. Z megaspory rozwija się silnie zredukowany, zwykle kilkukomórkowy, gametofit żeński noszący nazwę woreczka zalążkowego.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, anatomia i morfologia roślin), młody zawiązek sporofitu mszaków, paprotników i roślin nasiennych, rozwijający się najczęściej z zapłodnionej komórki jajowej i znajdujący się we wczesnym stadium rozwoju, kiedy jest zależny od materiałów pokarmowych pochodzących z organizmu macierzystego. Dojrzały zarodek u roślin nasiennych zbudowany jest głównie z tkanki merystematycznej, przy czym jest w nim widoczny zasadniczy plan budowy przyszłej rośliny z zawiązkami najważniejszych organów. Składa się z osi zarodkowej i liści zarodkowych, czyli liścieni (w różnej liczbie u nagozalążkowych, dwóch u dwuliściennych i jednego u jednoliściennych). Oś zarodkowa jest zakończona na jednym biegunie merystemem wierzchołkowym korzenia, a na drugim – merystemem wierzchołkowym pędu. Część między zawiązkiem korzenia a miejscem osadzenia liścieni nosi nazwę hipokotylu, natomiast krótki odcinek nadliścieniowy jest określany terminem epikotyl.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, anatomia i morfologia roślin), łodyga zielna typowa dla przedstawicieli rodziny traw. Jest obłe, zwykle nagie, zróżnicowane na puste międzywęźla i pełne węzły. Rozgałęzienia boczne tworzą się tylko w węzłach najniższych, z których mogą także wyrastać korzenie przybyszowe, natomiast w części górnej rozgałęzienie występuje tylko w obrębie kwiatostanu (wyjątkowo w innych miejscach). Wiązki przewodzące (kolateralne zamknięte) rozmieszczone są zwykle tylko w dwóch pierścieniach. Znaczna ilość sklerenchymy otacza wiązki przewodzące i tworzy z nimi zwarty walec w wewnętrznej części łodygi. W ten sposób źdźbła mają dużą elastyczność oraz wytrzymałość mechaniczną, co umożliwia im osiąganie znacznych wysokości przy stosunkowo niewielkiej średnicy. W dolnej części międzywęźli występuje tkanka twórcza wstawowa – merystem interkalarny powodujący przyrost międzywęźli i źdźbła na długość. Liście ustawione są w dwóch prostnicach. Nasadową częścią liścia jest pochwa, która tuż nad węzłem tworzy zgrubienie, czyli kolanko. Wzmacnia ono najdelikatniejszą część międzywęźla, obejmującą merystem interkalarny, a ponadto umożliwia ujemne wygięcie geotropiczne i powrót do wzrostu orotropowego źdźbła ułożonego poziomo.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 »
Wszystkich stron: 7
