Dział
Ekologia i geografia roślin
Ilość znalezionych haseł: 76
(botanika, ekologia i geografia roślin), rośliny zarodnikowe z regularną przemianą pokoleń z dominującym pokoleniem płciowym – gametofitem, na którym tworzą się organy rozmnażania płciowego – rodnie z komórką jajową i plemnie. Po zapłodnieniu, z zygoty wyrasta złączony na stałe i uzależniony od gametofitu sprofit. W dojrzewającej zarodni zachodzi podział redukcyjny i powstają haploidalne zarodniki, które kiełkują w nitkowaty lub blaszkowaty splątek. Mszaki mają wykształcone niektóre tkanki, jak okrywająca, miękiszowa i wzmacniająca. Klasa mszaki (Bryophyta) dzieli się na glewiki (Anthocerotae, Anthoceropsida), wątrobowce (Hepaticae, Marchantiopsida) i mchy (Musci).
Zobacz więcej...
(botanika, ekologia i geografia roślin), interakcje między organizmami polegające na tym, że organizm cudzożywny czerpie pokarm z innego żywego organizmu, zwanego żywicielem lub gospodarzem. W zależności od stopnia zależności pasożyta od żywiciela wyróżnia się pasożyty względne (fakultatywne), które mogą żyć poza organizmem żywiciela i bezwzględne (obligatoryjne), które są od niego całkowicie zależne. Formy pasożytnicze są częste wśród bakterii i grzybów, a rzadsze wśród roślin kwiatowych (np. kanianka, zaraza, łuskiewnik), u których spotyka się gatunki zdolne do wytwarzania chlorofilu i asymilacji CO2 i czerpiące z żywiciela wodę z solami mineralnymi (półpasożyty, np. jemioła, pszeniec, szelężnik).
Zobacz więcej...
(botanika, ekologia i geografia roślin), strefy roślinności w górach, będące wyrazem zmieniających się, wraz ze wzniesieniem nad poziom morza, wszystkich podstawowych elementów klimatycznych. Typ układu piętrowego zależy od położenia geograficznego i kierunku przebiegu pasma, wielkości zajętego przez nie obszaru, a także charakteru roślinności na terenach przyległych. W polskich górach, np. w Tatrach wyróżnia się: regiel dolny (od podnóży do 1250 m n.p.m.) z przewodnim zbiorowiskiem buczyny karpackiej, regiel górny (1200-1550 m n.p.m.) z panującymi wysokogórskimi borami świerkowymi, piętro subalpejskie (1550-1800 m n.p.m.) z dominującymi zaroślami kosodrzewiny, piętro alpejskie (1800-2250 m n.p.m.) z murawami wysokogórskimi, piętro subniwalne (powyżej 2250 m n.p.m.), w którym podłoże skaliste jest przede wszystkim miejscem występowania zespołów porostów.
Zobacz więcej...
(botanika, ekologia geografia roślin), specyficzna grupa organizmów, które powstały na skutek wytworzenia trwałej symbiozy między cudzożywnym grzybem i samożywnym glonem. Do niedawna traktowane były w systematyce jako oddzielna gromada Lichenes w obrębie królestwa roślin. Obecnie zaliczane są do grzybów i uznawane za grzyby lichenizowane, czyli takie, które mają zdolność tworzenia symbiozy z glonami. Synonimem nazwy porosty jest określenie grzyb lichenizowany. Komponenta grzybowego nazywa się mikrobiontem. U 98% porostów występuje grzyb należący do workowców (Ascomycota), u pozostałych – do grzybów niedoskonałych (Deuteromycota) i podstawczaków (Basidiomycota). Partnerem autotroficznym, czyli fotobiontem, są zielenice z klasy Chlorophyaceae (około 90% gatunków) lub sinice (Cyanobacteria, Cyanophyta), które są organizmami prokariotycznymi (nie mają wykształconego jądra). Porosty rozmnażają się wegetatywnie przez fragmentację plechy oraz wyrostki (izydia) i urwistki (soredia). Generatywnie rozmnaża się tylko komponent grzybowy, czego przejawem jest tworzenie owocników. Znanych jest około 13 500 gatunków porostów, z czego w Polsce stwierdzono około 1600.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 »
Wszystkich stron: 6
