Dział
Fitosocjologia
Ilość znalezionych haseł: 97
(botanika leśna, fitosocjologia), nauka o zbiorowiskach roślinnych. Została wyodrębniona z geografii roślin w końcu XIX wieku. Jej nazwę wprowadził po raz pierwszy w 1896 roku polski botanik Józef Paczoski. Wcześniej jednostki roślinności opisywane były na ogół jako formacje roślinne, czyli układy wyróżniane na podstawie cech fizjonomicznych. W pierwszym etapie badań fitosocjologia zajmowała się głównie opisywaniem zbiorowisk, a zwłaszcza charakteryzowaniem ich składu florystycznego, wkrótce jednak przedmiotem tej dyscypliny stało się wyjaśnianie prawidłowości powstawania zbiorowisk i ich związków z warunkami siedliskowymi. Następnie rozwinęły się takie aspekty badawcze jak: klasyfikacja zbiorowisk, ich biologia, ekologia, geografia i dynamika. W różnych regionach świata wykształciły się różne szkoły fitosocjologiczne, takie jak: angielsko-amerykańska, francusko-szwajcarska, skandynawska, rosyjsko-radziecka. Każda z nich posługiwała się nieco innymi pojęciami oraz metodami badawczymi, w związku z czym nie udało się wypracować jednego, uniwersalnego systemu klasyfikacji zbiorowisk. Obecnie coraz większym zainteresowaniem i bardziej powszechnym zastosowaniem cieszą się zasady i metody ugruntowane przez szkołę francusko-szwajcarską.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, fitosocjologia), zespół leśny o naukowej nazwie Galio sylvatici-Carpinetum (R.Tx. 1937) Oberd. 1957, z klasy Querco-Fagetea, rządu Fagetalia i związku Carpinion betuli. Występuje w południowo- i środkowo-zachodniej część kraju, na południu po Pogórze Sudeckie. Zajmuje siedliska żyzne i średnio żyzne, świeże i wilgotne; gleby wytworzone na glinach zwałowych i piaskach akumulacji lodowcowej, a także na piaskach rzecznych tarasów akumulacyjnych, na sandrach i madach rzecznych; gleby rdzawe, płowe (grądy wysokie), brunatne (grądy typowe), opadowoglejowe, gruntowoglejowe, murszowate i deluwialne oraz czarne ziemie (grądy niskie). Gatunki główne w drzewostanie to grab i dąb szypułkowy, a domieszkowe – lipa drobnolistna, klony – pospolity, jawor i polny (w tym zespole częściej niż w innych grądach), buk (rzadziej niż w grądzie subatlantyckim), dąb bezszypułkowy (głównie w postaciach ubogich), brekinia (częściej niż w innych grądach), jabłoń dzika; w postaciach wilgotnych także jesion i wiązy – szypułkowy oraz polny. W skład warstwy krzewów wchodzi leszczyna, suchodrzew pospolity, trzmielina pospolita, głogi – jednoszyjkowy i dwuszyjkowy. Warstwa zielna jest zazwyczaj obficie rozwinięta, pod względem składu florystycznego podobna do innych grądów; gatunkami charakterystycznymi są: turzyca cienista, przytulia leśna, jaskier różnolistny, a wyróżniającymi – świerząbek gajowy, kostrzewa różnolistna i perłówka jednokwiatowa; w postaci najuboższej – borówka czarna; w postaci grądu wysokiego – groszek skrzydlasty, groszek wiosenny i trzcinnik leśny; w postaci grądu niskiego (najbardziej wilgotnego i najżyźniejszego) – ziarnopłon wiosenny, kokorycz pusta i zawilec żółty. W słabo rozwiniętej warstwie przyziemnej występuje najczęściej żurawiec falisty, a w postaci najuboższej – płonnik strojny.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, fitosocjologia), zespół leśny o naukowej nazwie Stellario holosteae-Carpinetum betuli Oberd. 1957, z klasy Querco-Fagetea, rządu Fagetalia i związku Carpinion betuli. Rozmieszczenie w Polsce – północno-zachodnia część kraju; izolowane stanowiska na Pojezierzu Chełmińsko-Dobrzyńskim. Wyłącznie obszary młodoglacjalne (praktycznie fazy pomorskiej zlodowacenia bałtyckiego), siedliska eutroficzne, świeże, słabo wilgotne z płytkim poziomem wód gruntowych i wyraźnymi procesami glejowymi. Głównymi składnikami drzewostanu są: grab, dąb szypułkowy i buk (występuje częściej niż w dwóch innych zespołach grądów) oraz w domieszce – lipa drobnolistna, klon pospolity i jesion. W warstwie krzewów najczęściej występuje leszczyna i suchodrzew pospolity. Warstwa zielna z udziałem następujących gatunków: gwiazdnica wielkokwiatowa, podagrycznik pospolity, zawilec gajowy, turzyca palczasta, przylaszczka pospolita, perłówka zwisła, wiechlina gajowa, przytulia (marzanka) wonna, nerecznica samcza, gajowiec żółty, prosownica rozpierzchła, zerwa kłosowa, fiołek leśny; w postaciach wilgotnych (grąd niski): czartawa pospolita, kostrzewa olbrzymia, złoć żółta, złoć mała i ziarnopłon wiosenny; w postaciach uboższych (grąd wysoki): borówka czarna i siódmaczek leśny. Warstwa porostowo-mszysta zwykle słabo rozwinięta, najczęściej z żurawcem falistym.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, fitosocjologia), zespół leśny o naukowej nazwie Tilio-Carpinetum Scamoni et Pass. 1959 em. Traczyk 1962, z klasy Querco-Fagetea, rządu Fagetalia i związku Carpinion betuli. Występuje we wschodniej części kraju, na północy od Pojezierza Mazurskiego i Wysoczyzny Białostockiej, a na południu po Wyżynę Małopolską, Północne Podkarpacie oraz pogórze Karpat, w warunkach klimatu umiarkowanie kontynentalnego; podłoże i gleby takie jak w charakterystyce grądu środkowoeuropejskiego. Gatunki główne w drzewostanie – grab, dąb szypułkowy, lipa drobnolistna; gatunki domieszkowe: klon pospolity, świerk (w południowej i północno-wschodniej Polsce), buk i jodła (na południu), dąb bezszypułkowy, kolon jawor, brzozy – brodawkowata i omszona, osika i jabłoń dzika oraz modrzew polski (w granicach zasięgu); na siedliskach wilgotnych również jesion, olsza czarna oraz wiązy – górski, polny i szypułkowy. Warstwa krzewów może być w różnym stopniu rozwinięta, zazwyczaj jest lepiej wykształcona na siedliskach żyźniejszych i wilgotniejszych. Oprócz podrostu drzew w jej skład wchodzą: leszczyna pospolita, trzmieliny – pospolita i brodawkowata, kruszyna pospolita, czeremcha zwyczajna, głóg jednoszyjkowy, suchodrzew pospolity, kalina koralowa i jarząb pospolity, rzadziej inne gatunki, np. wawrzynek wilczełyko, czy kłokoczka południowa (w południowych rejonach Polski). W czasie aspektu wczesnowiosennego warstwę zielną wypełniają takie gatunki jak: zawilce – gajowy i żółty, przylaszczka pospolita, groszek wiosenny, kokorycze – pusta i pełna, rutewka zdrojowata, ziarnopłon wiosenny i miodunka ćma. W przeciętnych warunkach siedliskowych do najczęściej występujących gatunków rozwijających się w okresach późniejszych należą: gwiazdnica wielkokwiatowa, gajowiec żółty, podagrycznik pospolity, prosownica rozpierzchła, dąbrówka rozłogowa, czworolist pospolity, przytulia (marzanka) wonna, czerniec gronkowy, fiołek leśny, kokoryczka wielokwiatowa, jaskier kosmaty, zerwa kłosowa, nerecznice – samcza i krótkoostna, konwalijka dwulistna i inne. Gatunkami charakterystycznymi zespołu są: turzyca orzęsiona i jaskier kaszubski, a walor gatunków regionalnie wyróżniających mają: przytulinka wiosenna, trzmielina brodawkowata i przytulia Schultesa. Warstwa porostowo-mszysta jest słabo wykształcona z takimi gatunkami mchów, jak: żurawiec falisty, gatunki z rodzaju krótkosz, dzióbkowiec Zetterstedta, merzyk pokrewny oraz płożymerzyki – kończysty i fałdowany.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, fitosocjologia), ilościowy udział gatunków określany szacunkowo w zdjęciach fitosocjologicznych według określonej skali, np. Brauna-Blanqueta, w której zastosowano następujące kategorie: stopień 5 – gatunek pokrywający powierzchnię 75-100%, stopień 4 – gatunek pokrywający powierzchnię 50-75%, stopień 3 – gatunek pokrywający powierzchnię 25-50%, stopień 2 – gatunek pokrywający powierzchnię 5-25%, stopień 1 – gatunek pokrywający powierzchnię poniżej 5%, przy umiarkowanej liczebności lub niezbyt liczny przy wyższym stopniu pokryci, stopień + gatunek nieliczny, pokrywający znikomą powierzchnię, stopień r – gatunek rzadki (1-2 osobniki).
Zobacz więcej...
(botanika leśna, fitosocjologia), las bagienny opisany jako zespół o nazwie Thelypteridi-Betuletum pubescentis Czerwiński 1972 z północno-wschodniej Polski. Zbiorowisko występujące na siedliskach wykształconych z torfowisk niskich lub przejściowych w drodze sukcesji w kierunku torfowcowego boru świerkowego. Charakteryzuje się niskim i dość rzadkim drzewostanem złożonym z sosny, brzozy omszonej i świerka, niekiedy z udziałem olszy czarnej. Z krzewów najczęstsze są: wierzba szara i kruszyna, a rzadsze – wierzba uszata i brzoza niska. Do głównych komponentów runa należą: trzcina, zachylnik błotny, nerecznica grzebieniasta i trzcinnik lancetowaty. W stosunku do olsu zespół ten wyróżnia się występowaniem między innymi gruszyczki jednostronnej i okrągłolistnej i gwiazdnicy długolistnej. Dobrze wykształcona jest warstwa mchów z takimi gatunkami, jak: rokiet pospolity, gajnik lśniący, torfowiec błotny. Las bagienny sosnowo-brzozowy zwany jest także sosnowo-brzozowymlasem bagiennym.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, fitosocjologia), grupa górskich i podgórskich zespołów leśnych z panującym jaworem w drzewostanie zaliczanych do klasy Querco-Fagetea, rzędu Fagetalia sylvaticae i związku Tilio platyphyllis-Acerion pseudoplatani. Najczęściej wyróżnia się dwa zespoły: jaworzynę z języcznikiem o nazwie Phyllitido-Aceretum pseudoplatani Moor 1952 oraz jaworzynę z miesiącznicą o nazwie Lunarno-Aceretum pseudoplatani Schlűt. 1957. Mają one optimum w piętrze regla dolnego i związane są z siedliskami stromych i kamienistych, zwykle wystawionych na północ, zboczy żlebów i wąskich dolin cieków, wilgotnych gleb z sączącymi się wodami, gleb próchnicznych i żyznych. Występują w szczególnych sytuacjach w piętrze regla dolnego, rzadziej na pogórzu, w Sudetach i Karpatach, a ponadto na Jurze Krakowskiej.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 »
Wszystkich stron: 7