Dział
Rośliny zielne
Ilość znalezionych haseł: 158
(botanika leśna, rośliny zielne), Pimpinella – rodzaj z rodziny Apiaceae (baldaszkowate, selerowate) obejmujący rośliny roczne lub dwuletnie o liściach pojedynczych lub podwójnie pierzastych i kwiatach zebranych w baldachy złożone, białych lub różowych. W Polsce 2 gatunki dziko rosnące. Biedrzeniec mniejszy (Pimpinella saxifraga L.) – roślina do 50 cm wysokości o łodydze obłej i podłużnie kreskowanej, w górze prawie bezlistnej, pospolita na niżu, częsta w zbiorowiskach suchych muraw i na skrajach borów sosnowych, niekiedy także w świetlistych dąbrowach. Biedrzeniec wielki [Pimpinella major (L.) Hudson] – gatunek dorastający do 100 cm wysokości o łodydze dętej, kanciasto, głęboko bruzdowanej i równomiernie ulistnionej, charakterystyczny dla zbiorowisk łąk świeżych.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, rośliny zielne), Melandrium - rodzaj z rodziny Caryophyllaceae (goździkowate) reprezentowany w Polsce przez 2 gatunki, w tym jeden – bniec biały [Melandirium album (Mill.) Garcke] – o niewyjaśnionym statusie w naszej florze. W lasach występuje bniec czerwony [Melandrium rubrum (Weigel) Garcke]. Jest to roślina roczna lub dwuletnia o prostej, zwykle nierozgałęzionej, owłosionej łodydze dorastającej do 70 cm. Liście dolne, wydłużone skupione w różyczkach wyrastających z krótkich rozłogów. Liście łodygowe po 2 ustawione naprzeciwlegle, eliptyczne, wyższe siedzące i zrośnięte nasadami, niższe natomiast osadzone na krótkich ogonkach. Kwiaty 5-krotne, rozmieszczone na szczycie łodygi, w dwuramiennych wierzchotkach. Kielich zrosłodziałkowy, beczułkowaty, gruczołowato owłosiony. Korona wolnopłatkowa, o barwie malinowoczerwonej. Płatki sercowato wycięte. Roślina dwupienna. Występuje w żyznych lasach liściastych z klasy Querco-Fagetea.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, rośliny zielne), Geranium – rodzaj z rodziny Geraniaceae (bodziszkowate), liczący prawie 1700 gatunków, występujących w kilku strefach klimatycznych – umiarkowanej, subtropikalnej i tropikalnej. W Polsce jest reprezentowany przez 6 gatunków dziko rosnących i kilka trwale zadomowionych. Bodziszek czerwony (Geranium sanguineum L.) – bylina kłączowa o liściach dłoniastodzielnych, prawie do nasady pociętych na wąskie, lancetowate odcinki i kwiatach różowopurpurowych z wyciętymi płatkami, jest gatunkiem charakterystycznym dla kserotermicznych zbiorowisk okrajkowych (ze związku Geranion sanguinei) występujących w kompleksie ciepłolubnych dąbrów. Bodziszek żałobny (Geranium phaeum L.) o czerwonobrunatnych kwiatach występuje u nas dziko w południowej części kraju, zwykle na siedliskach świeżych i wilgotnych, w lasach liściastych, przeważnie w łęgowych. Gatunek charakterystyczny dla nadrzecznej olszyny górskiej (Alnetum incanae). Bodziszek cuchnący (Geranium robertianum L.) – roślina jednoroczna lub deraquletnia o czerwono nabiegłych łodygach, liściach dłoniastosiecznych podzielonych na jajowate, pierzastodzielne odcinki oraz o różowoczerwonych kwiatach, jest pospolitym gatunkiem nitrofilnym występującym w różnych zbiorowiskach lasów, przeważnie liściastych, a także w zbiorowiskach okrajkowych wykształcających się na ich obrzeżach, należących do związku Alliarion.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, rośliny zielne), Betonica – rodzaj z rodziny Lamiaceae (wargowe, jasnotowate). W Polsce jeden gatunek. Bukwica zwyczajna (bukwica lekarska) (Betonica officinalis L.). Bylina, 30-90 cm wysokości. Łodyga odstająco, szorstko owłosiona. Liście podłużnie jajowate, u nasady sercowate, tępe, karbowane, owłosione lub nagie. Korona jasnopurpurowa. Gatunek charakterystyczny dla zmiennowilgotnych łąk ze związku Molinion caeruleae, w lasach częsty w acydofilnych i świetlistych dąbrowach.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, rośliny zielne), Cephalanthera – rodzaj z rodziny Orchidaceae (storczykowate). W Polsce 3 gatunki. Buławnik wielkokwiatowy (Cephalanthera damasonium (Mill.) Druce o liściach jajowatych do jajowatolancetowaych oraz białych lub kremowych kwiatach zebranych po 3-10(15) w luźne, wydłużone, szczytowe kwiatostany. Dolne przysadki dłuższe od kwiatów. Gatunek rzadki w północno-zachodniej i środkowej Polsce, częstszy na południu, zwłaszcza na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej i Śląskiej oraz na pogórzu i w niższych pasmach Sudetów i Karpat. Spotykany zwykle w grądach, buczynach oraz w ciepłych dąbrowach. Buławnik mieczolistny (Cephalanthera longifolia (L.) Fritsch] o liściach lancetowatych do równowąskich, dużych białych kwiatach skupionych po 5-15 i wyrastających z kątów krótszych od nich lancetowatych przysadek. Występuje głównie w południowej części Polski (rzadko na rozproszonych stanowiskach na Pomorzu i W Wielkopolsce). Jest gatunkiem charakterystycznym dla ciepłolubnych buczyn storczykowych (podzwiązek Cephalanthero-Fagenion). Rośnie też w świetlistych dąbrowach i w grądach. Buławnik czerwony (Cephalanthera rubra (L.) Rich.) o 2-6 lancetowatych liściach, dużych ciemnoróżowych kwiatach osadzonych w kątach równowąskich lub lancetowatych przysadek. Stanowiska rozproszone na terenie całego kraju, w niektórych regionach dość częste np. na Wolinie i na Nizinie Szczecińskiej oraz na Pojezierzu Mazurskim, w Puszczy Białowieskiej i na Pogórzu Sudeckim. Gatunek charakterystyczny dla ciepłolubnych buczyn storczykowych (podzwiązek Cephalanthero-Fagenion) oraz dla zespołu nadmorskiej ciepłolubnej buczyny storczykowej (Cephalanthero rubrae-Fagetum). Dość częsty także w świetlistych dąbrowach.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, rośliny zielne), Gymnocarpium – rodzaj z rodziny Dryopteridaceae (nerecznicowate), zaliczany też rodziny Aspidiaceae (paprotnikowate). W Polsce dwa gatunki o liściach w zarysie trójkątnych i potrójnie pierzastych. Cymnocarpium. trójkątna [G. drypoteris (L.) Newman] – liście nagie, cienkie, jasnozielone; najniższa para odcinków równa innym odcinkom lub dłuższa. Gatunek pospolity na niżu i w górach, częsty składnik cienistych lasów bukowych, ponadto występuje w innych żyznychGymnocarpium lasach liściastych. (Gymnocarpium robertianum (Hoffm.) Newman) – liście szorstkie, spodem ogruczolone, każdy z najniższej pary odcinek pierwszego rzędu mniejszy od innych odcinków. Gatunek częsty na południu kraju, zwłaszcza w górach, rzadki w części środkowej i na północy, charakterystyczny dla pionierskich zbiorowisk piargów i rumowisk wapiennych na pogórzach i na wyżynach.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, rosliny zielne), Circaea – rodzaj z rodziny Onagraceae (wiesiołkowate). W Polsce trzy gatunki – byliny kłączowe o drobnych, białych lub różowych kwiatach zebranych w groniaste kwiatostany. Czartawa pospolita (Circeaea lutetiana L.) – łodyga do 60 cm wysokości, liście jajowate, i owłosione, szypułki bez przysadek. Częsta na prawie całym niżu (z wyjątkiem północno-wschodniej części kraju), w górach spotykana do piętra regla dolnego. Występuje zwykle w lasach łęgowych ze związku Alno-Padion. Czartawa drobna ( Circaea Circaeaalpina L.) – łodyga do 20 cm wysokości, liście sercowate, tylko na brzegu orzęsione, szypułki ze szczecinkowatymi przysadkami. Gatunek rzadszy od poprzedniego, charakterystyczny dla związku Alno-Ulmion (łęgi olszowe, jesionowo-olszowe i wiązowo-jesionowe) i zespołu Fraxino-Alnetum (łęg jesionowo-olszowy). Czartawa pośrednia ( Circaea intermedia Ehrh.) – utrwalony mieszaniec o cechach pośrednich między czartawą pospolitą i czartawą drobną występujący na rozproszonych stanowiskach głównie na północy i południu kraju. Gatunek charakterystyczny dla związku Alno-Ulmion i zespołu Carici remotae-Fraxinetum (podgórski łęg jesionowy).
Zobacz więcej...
(botanika leśna, rośliny zielne), Actaea – rodzaj z rodziny Ranunculaceae (jaskrowate). W Polsce jeden gatunek. Czerniec gronkowy (Actaea spicata L.) – bylina do 70 cm wysokości, liście duże, potrójnie 3-sieczne, szczytowe jajowate, nierówno wrębne. Kwiaty drobne, żółtawobiałe, zebrane w grona. Owoc – kulista lub jajowata, czarna jagoda. Gatunek występujący najczęściej w żyznych lasach liściastych, grądach i buczynach, charakterystyczny dla związku Tilio platyphylli-Acerion pseudoplatani (górsko-podgórskie zboczowe lasy lipowo-jaworowe).
Zobacz więcej...
(botanika leśna, rośliny zielne), Alliaria – rodzaj z rodziny Brassicaceae (krzyżowe, kapustowate). W Polsce jeden gatunek. Czosnaczek pospolity [Alliaria petiolata (M. Bieb.) Cavara et Grande] – roślina dwuletnia, do 70 cm wysokości, liście karbowane lub ząbkowane, dolne prawie nerkowate, średnie szeroko sercowate, górne jajowatosercowate lub trójkątne. Kwiaty białe. Łuszczyny czterograniaste, z wyraźnym nerwem środkowym. Gatunek pospolity na niżu i w niższych partiach gór, charakterystyczny dla rzędu Glechometalia hederaceae (nitrofilne zbiorowiska bylin na okrajkach świeżych i wilgotnych lasów liściastych, grądów, buczyn i łęgów).
Zobacz więcej...
(botanika leśna, rośliny zielne), Allium – rodzaj z rodziny Alliaceae (czosnkowate), zaliczany też do rodziny Liliaceae (lilowate). W Polsce notowano 11 gatunków dziko rosnących, z których jeden zaliczany jest do roślin typowo leśnych. Czosnek niedźwiedzi (Allium ursinum L.) – bylina o podziemnej podłużnej cebuli i przeważnie dwóch długoogonkowych, jajowatolancetowatych liściach odziomkowych. Kwiaty zebrane w luźne, szczytowe nibybaldachy. Działki okwiatu białe. Gatunek częsty w południowej części kraju, zwłaszcza w górach i rozproszony na pozostałym obszarze, charakterystyczny dla rzędu Fagetalia sylvaticae (żyzne i średnio żyzne lasy liściaste – łęgi, grądy, buczyny i żyzne jedliny, zboczowe lasy lipowo-jaworowe).
Zobacz więcej...
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 »
Wszystkich stron: 11
