(geodezja), rodzaj użytków gruntowych, który nie posiada lub utracił wartość użytkową (z powodów naturalnych lub na skutek działalności człowieka). Do nieużytków zalicza się na terenach naturalnych: bagna, wydmy, grunty o niekorzystnym ukształtowaniu powierzchni, inne tereny nieprzydatne rolniczo, a na terenach zagospodarowanych: składowiska odpadów, hałdy, grunty zdegradowane i zdewastowane przez przemysł. Nieużytki dzielą się na trwałe lub przejściowe. Nieużytki naturalne posiadające dużą wartość przyrodniczą często kwalifikowane są jako użytki ekologiczne.
(geodezja), wyznaczanie różnicy wysokości pomiędzy punktami terenu za pomocą instrumentów geodezyjnych (niwelatorów lub tachimetrów), albo obliczaną z różnic wysokości nad poziomem morza (np. jako wynik zmiany wartości ciśnienia atmosferycznego).
(geomatyka) Rodzaj numerycznej mapy tematycznej pozwalający na przeprowadzanie różnorodnych analiz przestrzennych i symulacji przestrzennych, często posiłkujący się dodatkowymi aplikacjami (np. programami eksperckimi).
(geomatyka), mapa numeryczna zbudowana z dowolnie wybranych elementów występujących w zintegrowanych tabelach relacyjnych baz danych. Na podkład kartograficzny składają się w niej zwykle podstawowe warstwy informacyjne, a warstwy tematyczne najczęściej generowane są z bazy opisowej na podstawie jednej lub większej liczby informacji.
(geomatyka), rodzaj Numerycznego Modelu Terenu odtwarzający kształt pokrycia powierzchni terenu, w warunkach leśnych – koron drzewostanów. Górna granica drzewostanu nie jest tak precyzyjnie określona jak dolna, oparta na poziomie gruntu. Używa się również pojęcia różnicowego modelu terenu (nDSM), który otrzymujemy, sprowadzając do zera powierzchnię gruntu w Numerycznym Modelu Pokrycia Terenu – otrzymujemy wówczas wyłącznie wysokość tego, co grunt pokrywało, więc DSM – DEM = nDSM.
(geomatyka), zbiór odpowiednio wybranych punktów powierzchni o znanych współrzędnych X, Y, Z oraz algorytmów interpolacyjnych umożliwiających odtworzenie jej kształtu na określonym obszarze. Metody zapisu modeli: nieregularna siatka trójkątów, sieć regularna (zwykle kwadratów) i model hybrydowy NMT (najlepsze rozwiązanie). Podstawowe zadanie NMT polega na określeniu trzeciej współrzędnej wysokościowej (Z) punktu, którego współrzędne płaskie (X,Y ) są znane.
(geodezja), to część masy wodnej w korycie rzeki, która płynie z największą prędkością. Z powodu nierówności dna nurt przemieszcza się między brzegami koryta tworząc głębiny, mielizny i meandry.
(geomatyka), (akronim z ang.: Object Aquisition Stereo Image System), oprogramowanie fotogrametryczne służące do interpretacji danych w systemie kartowania mobilnego – MMS. Pozwala również na wizualizację danych zewnętrznych i pomiary 3D w systemie opartym na obrazie stereo oraz cyfrową korekcję zebranych obrazów.
(geomatyka), abstrakcyjna reprezentacja przedmiotu, zjawiska fizycznego lub zdarzenia związanego z określonym miejscem lub obszarem geograficznym.
(geomatyka), model mający wbudowane w typowo relacyjną strukturę nowoczesne mechanizmy zarządzania obiektami (jak w bazach obiektowych) i spełniający następujące wymagania: pełna funkcjonalność baz relacyjnych; zakres typów danych rozszerzony o nowe typy (pozwalające na przechowywanie m.in. danych geometrycznych, multimedialnych itp.); możliwość tworzenia nowych typów danych na bazie już istniejących; przechowywanie kompleksowych obiektów w formie tabelarycznej; SQL pozostaje podstawowym językiem tworzenia zapytań i manipulowania danymi (ostatnie standardy języka SQL uwzględniają operacje na strukturze obiektowo-relacyjnej). Mechanizmy relacyjnej bazy umożliwiają dużą wydajność i prostotę obsługi, natomiast nowe typy pól – zapisanie do pojedynczego rekordu tabeli obiektów składających się z kilku podobiektów (np. multipoligon), a każdy z nich z wielu werteksów. Model powszechnie wykorzystywany do budowy baz danych przechowujących dane geometryczne.
(geomatyka), obiekty składające się na warstwy bazy geometrycznej. Składają się na nie: obiekty punktowe, obiekty liniowe, obiekty powierzchniowe i obiekty tekstowe naniesione na mapę numeryczną posiadające, oprócz określonych współrzędnych definiujących ich lokalizację, cechy opisowe, jakościowe i ilościowe. Identyfikacja pojedynczych obiektów możliwa jest przez zdefiniowane związki przestrzenne i atrybutowe.
(geomatyka), elementy punktowe, liniowe, powierzchniowe i tekstowe naniesione na mapę numeryczną i mające – oprócz określonych współrzędnych definiujących ich lokalizację – cechy opisowe, jakościowe i ilościowe. Identyfikacja pojedynczych obiektów możliwa jest przez zdefiniowane związki przestrzenne i atrybutowe.
(geomatyka), jednolite przestrzennie obszary jednorodne pod względem przynależności ewidencyjnej oraz administracyjno-leśnej (tzw. działko-wydzielenia).
(geomatyka), Abstrakcyjna reprezentacja przedmiotu, zjawiska fizycznego lub zdarzenia związanego z określonym miejscem lub obszarem geograficznym.
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 » Wszystkich stron: 46