Dział
Żywe organizmy w glebie i próchnica
Ilość znalezionych haseł: 80
(gleboznawstwo leśne), inaczej mikroorganizmy, są widoczne po powiększeniu obrazu w mikroskopie, czasem pod lupą. Zalicza się do nich: → wirusy, → bakterie, → promieniowce, → grzyby, → śluzowce, → pierwotniaki, → glony. Odgrywają one ogromną rolę w życiu i funkcjonowaniu gleby. Aktywność mikroorganizmów jest podstawą wielu procesów glebowych takich jak: → rozkład materii organicznej, → mineralizacja azotu (→ nitryfikacja, → amonifikacja), mineralizacja związków fosforu i przemiany siarki. Aktywność drobnoustrojów zależy od temperatury, porowatości i natlenienia która wiąże się ze strukturą gleby, odczynu, obecności zanieczyszczeń, uziarnienia. Nauka zajmująca się drobnoustrojami w glebie to → mikrobiologia gleby.
Zobacz więcej...
(gleboznawstwo leśne), dżdżownice (Lumbricidae). Opisano ponad 200 gatunków tych pierścienic, w Europie występuje około 20. Największe osobniki osiągają do 30 cm długości, a najmniejszy około 2 cm. Dżdżownice preferują gleby o odczynie obojętnym, unikają gleb kwaśnych i zasadowych, stąd w glebach drzewostanów iglastych jest ich niewiele. Preferują pogranicze ściółki i gleby mineralnej, zwykle gliniastej i wilgotnej. Są wrażliwe na niskie temperatury, lekki mróz (-1o, -2oC) jest dla nich śmiertelny. W dzień przebywają w glebie, a w nocy wciągają do norek żywe lub martwe szczątki roślinne. Pobierany przez dżdżownice pokarm jest najpierw rozmiękczany przy pomocy śliny, wzbogacany obecnością mikroorganizmów i substancji próchnicznych, rozcierany i mieszany z piaskiem oraz trawiony. Następnie są formowane gruzełki próchniczno-mineralne, wydalane i składane na powierzchni gleby i w glebie. Zawartość związków próchnicznych, związków wapnia, a także siła wiązania wody i stabilność gruzełków są w odchodach dżdżownic większe niż w otaczającej je glebie. Działalność dżdżownic poprawia więc strukturę gleby, polepsza jej własności wodne i powietrzne. Ryjąc korytarze dżdżownice przewietrzają glebę i mieszają ją. Negatywnym elementem występowania dżdżownic może być roznoszenie przez nie pasożytów, pleśni i grzybów roślin uprawnych, mogą też uszkadzać rośliny, zwłaszcza młode siewki. Ogólnie więc, dżdżownice, a także inne → organizmy glebowe, posiadają bardzo pozytywne znaczenie w przyrodzie.
Zobacz więcej...
(gleboznawstwo leśne), ogólna nazwa wszystkich organizmów żywych, zamieszkujących w glebie. Najliczniej organizmy te zamieszkują poziomy powierzchniowe, ze względu na zawartość materii organicznej jako ich pokarmu, a także ze względu na obecność powietrza potrzebnego większości z nich. Zalicza się do edafonu liczne → organizmy glebowe. Więcej o poszczególnych grupach patrz hasła wymienione w → organizmy glebowe. Edafon jest głównym ogniwem rozkładu materii organicznej w przyrodzie na lądach, gdyż konsumując ją dla zaspokojenia potrzeb życiowych powoduje rozkład i mineralizację zarówno szczątków organizmów, jak i produktów ich przemiany materii. Edafon i jego funkcje są bardzo ważnym czynnikiem glebotwórczym, a zwłaszcza próchnicotwórczym. Wpływa na strukturę, zdolność retencji wodnej, poprawia właściwości fizyczne jak pulchność, przewiewność i inne.
Zobacz więcej...
(Gleboznawstwo leśne), glony (Algae) to organizmy zawierające chlorofil i asymilujące CO2 z atmosfery. W zasadzie są to organizmy wodne, ale występują też w glebach, tak jak inne → organizmy glebowe, zwłaszcza w wilgotnych i mokrych. Preferują odczyn w zakresie pH 5,5-8,5. Glony jako organizmy fotosyntetyzujące, wzbogacają gleby w bezazotową substancję organiczną (węglowodany), oraz w białka zawarte w ich ciałach. Przykładami glonów są sinice, okrzemki, zielenice. Znaczenie glonów w żyzności gleb jest widoczne we wzbogacaniu w bezazotową substancję organiczną, w wiązaniu azotu atmosferycznego (sinice). Glony często występują na skałach jako organizmy pionierskie. Wydzielane przez nie kwasy organiczne, głównie węglowy, silnie wzmaga wietrzenie skał.
Zobacz więcej...
(Gleboznawstwo leśne), grzyby to także → organizmy glebowe. Są organizmami bezchlorofilowymi i nie są zdolne do fotosyntezy, muszą więc korzystać ze związków organicznych. Są heterotrofami żyjącymi na martwej materii organicznej lub pasożytami i żyją w symbiozie z roślinami. Różnorodność grzybów występujących w glebie jest ogromna; od najprostszych glonowców do grzybów kapeluszowych, od saprofitów i grzybów mikoryzowych do pasożytów roślin i zwierząt, a także ludzi. W kwaśnych glebach leśnych, grzyby występują obficiej niż bakterie i spełniają wielu ważnych funkcji w rozkładzie materii organicznej. Grzyby w glebie biorą udział w rozkładzie błonnika, pektyn, związków aromatycznych, lignin, są też czynne w syntezie antybiotyków, substancji humusowych, witamin, mikotoksyn. Grzyby uczestniczą w wielu procesach biochemicznych, jak wytwarzanie substancji śluzowych, wytwarzanie kwasów organicznych, uwalnianie z niektórych minerałów składników pokarmowych potrzebnych roślinom, a także magazynują wodę i stąd posiadają duże znaczenie glebotwórcze i w żywieniu roślin. Mikoflora gleb jest reprezentowana przez następujące klasy grzybów: glonowce, workowce, podstawczaki i grzyby niedoskonałe. Do grzybów niedoskonałych zalicza się liczne pasożyty roślin, w tym grzyby toksynotwórcze zwane mikotoksynami.
Zobacz więcej...
(Gleboznawstwo leśne), częściowy rozkład pierwotnych związków organicznych (np. igliwie, liście, gałązki, itp.) i wtórna synteza. W wyniku humifikacji powstaje → próchnica (humus). W profilu glebowym próchnica przybiera ciemne zabarwienie i występuje w górnej jego części. Związki humusowe są substancjami o złożonej strukturze. Są to związki odgrywające bardzo istotne funkcje w kształtowaniu morfologii i właściwości gleb. Materia organiczna to substrat którym żyje → edafon glebowy. Humifikacja odbywa się w dwóch etapach: rozkład (→ butwienie z udziałem tlenu i beztlenowe → gnicie) oraz synteza swoistych związków próchnicznych, do których, zgodnie z klasycznymi metodami chemicznego frakcjonowania, zalicza się: → kwasy humusowe, → kwasy huminowe, → kwasy fulwowe , → huminy. Nowsze badania wskazują na ograniczenia przydatności wyników klasycznego frakcjonowania związków próchnicznych w dalszych badaniach ich struktury i sugerują nowe metody oparte na separacji próbek według pochodzenia. Na tak przygotowanych próbkach proponuje się analizy oparte na fizycznym frakcjonowaniu według wielkości i gęstości, a także badanie rozpuszczonej materii organicznej w roztworze glebowym. Produkty humifikacji są niedostępne dla roślin wyższych i aby mogły być przez nie pobrane muszą ulec dalszemu rozkładowi w procesie → mineralizacja glebowej materii organicznej
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 »
Wszystkich stron: 6
