(hodowla lasu, genetyka i selekcja drzew leśnych), zjawisko u prokariotów i eukariotów prowadzące do rekombinacji genetycznej sprzężonych genów, czyli do wymiany odpowiadających sobie położeniem odcinków między chromosomami homologicznymi. Proces zachodzi w profazie I mejozy (pachytenie); gdzie pomiędzy chromosomami homologicznymi, podzielonymi na chromatydy, tworzą się połączenia zwane chiazmami, które podlegają w następnym etapie rozerwaniu ale tak, że następuje wymiana odcinków DNA.
(hodowla lasu, genetyka i selekcja drzew leśnych), ilościowy stosunek określonego typu allelu, do wszystkich alleli danego locus, obecnych w badanej populacji, wyrażający prawdopodobieństwo przypadkowego spotkania specyficznego genu (allelu) w obrębie danej populacji. Poprzez wyznaczenie frekwencji genu (allelu) opisujemy genetyczny skład danej populacji. Analiza ta stanowi jedną z podstawowych metod badawczych genetyki populacyjnej.
(hodowla lasu, genetyka i selekcja drzew leśnych), miara różnic genetycznych między populacjami. Za pomocą dystansu genetycznego można określić różnice i podobieństwa między populacjami, a także wzajemne powiązania filogenetyczne między populacjami i gatunkami. Dystans genetyczny wynika z matrycy podobieństwa genetycznego między dwoma lub większą liczbą populacji. Wylicza się go ze wzoru: Dn = -log(In) Gdzie (In) to podobieństwo genetyczne według Nei (1978) w populacji N.
(hodowla lasu, genetyka i selekcja drzew leśnych), pozachromosomowe, pozajądrowe; przekazywanie potomstwu genów zlokalizowanych w strukturach znajdujących się poza jądrami komórkowymi, w cytoplazmie np. w plastydach i mitochondriach, czyli przez geny pozachromosomowe (chromosomy). Dziedziczenie to nie podlega prawom G. Mendla.
(hodowla lasu, genetyka i selekcja drzew leśnych), wykazuje cechy lub składniki fenotypu, które są warunkowane przez kilka współdziałających genów. Zmienność ich ma charakter ciągły.
(hodowla lasu, genetyka i selekcja drzew leśnych), wykazuje cechy lub składniki fenotypu, które są warunkowane przez jedno locus tzw. cechy mendlowskie.
(hodowla lasu, genetyka i selekcja drzew leśnych), zjawisko biologicznego podobieństwa pomiędzy rodzicami a ich potomstwem. Polega na zachowaniu specyficzności materiału genetycznego podczas replikacji, transkrypcji oraz translacji.
(hodowla lasu, genetyka i selekcja drzew leśnych), miejscowa rasa lub odmiana, genetycznie przystosowana do specyficznego i ograniczonego obszaru wskutek naturalnej selekcji pod wpływem miejscowych czynników klimatycznych. Ekotypy należące do tego samego gatunku są wzajemnie płodne i dają płodne potomstwo.
(hodowla lasu, genetyka i selekcja drzew leśnych), strukturalne lub funkcjonalne właściwości (cechy organizmu) powstające w wyniku oddziaływań środowiska na jego genotyp (program genetyczny); termin fenotyp może dotyczyć całości organizmu lub jego konkretnej cechy; zróżnicowane warunki środowiska działające na takie same genotypy mogą spowodować powstanie różnych fenotypów, a podobne fenotypy mogą odpowiadać różnym genotypom; zakres zmienności fenotypowej nosicieli danego genotypu nazywa się jego normą reakcji.
(hodowla lasu, genetyka i selekcja drzew leśnych), jednostka materiału genetycznego zlokalizowana w chromosomie (gen chromosomowy). Uważana jest za: niepodzielną podstawową jednostkę dziedziczności; podstawową jednostkę zróżnicowania genotypowego; podstawową jednostkę, w obrębie której może zachodzić mutacja. Jest to specyficzny liniowy układ nukleotydów. Działa jako funkcjonalna jednostka określająca, dzięki zawartej w nim informacji genetycznej, kolejność aminokwasów w tworzonym polipeptydzie lub kolejność nukleotydów w cząsteczkach RNA. Geny mogą pełnić również funkcję regulatorów lub sygnałów przystankowych. W wyniku mutacji pojedynczych nukleotydów mogą powstać różne formy tego samego genu, kodujące przebieg tej samej reakcji metabolicznej. Geny o różnych postaciach (polimorfizm) kodujące tą samą reakcje nazywa się allelami.
(hodowla lasu, genetyka i selekcja drzew leśnych), tzw. gen wyznacznikowy. Jest to każdy gen, którego funkcja oraz położenie w chromosomie są znane. Gen markerowy można rozumieć również jako wyznacznik genetyczny czyli dowolną genetycznie kontrolowaną cechę fenotypową, wykorzystywaną do celów analizy genetycznej albo też dowolną różnicę genetyczną wykorzystywaną dla ujawnienia wypadków rekombinacji. Ułatwia rozpoznanie nowego zrekombinowanego genotypu na podstawie sposobu, w jakim ujawnia się zewnętrznie.
(hodowla lasu, genetyka i selekcja drzew leśnych), gen subletalny – jest to odmiana genu letalnego, która jednak nie musi prowadzić do śmierci organizmu, a jedynie obniża jego żywotność. Zostaje w procesie rozmnażania płciowego przekazywana następnym pokoleniom. Geny półletalne wywołują choroby dziedziczne np: anemię sierpowatą lub chorobę Parkinsona.
(hodowla lasu, genetyka i selekcja drzew leśnych), u eukariontów podstawowy zespół chromosomów organizmu, składający się z właściwej dla danego gatunku liczby, a więc zawierający sumę jego wszystkich genów chromosomowych. U prokariotów (bakterie, wirusy, sinice), u których cała informacja genetyczna jest zawarta w jednej grupie sprzężeniowej, pojęcie genomu odnosi się do sumy czynników genetycznych, które składają się na grupę.
(hodowla lasu, genetyka i selekcja drzew leśnych), całość informacji genetycznej organizmu, w odróżnieniu od całości jego cech fizycznych (fenotypu).
(hodowla lasu, genetyka i selekcja drzew leśnych), geny kontrolujące te same cechy, a efekt ich działania ma charakter kumulatywny (sumujący).
« 1 2 3 4 5 6 7 » Wszystkich stron: 7