(inżynieria leśna, drogownictwo leśne), rozumie się przez to natężenie ruchu występujące w roku prognozy, wyrażone liczbą pojazdów na godzinę (P/h). S.Gaca i inni (2008) za natężenie miarodajne przyjmuje się natężenie szczytowej pięćdziesiątej godziny w roku, co zakłada możliwe przeciążenie ruchem drogi wciągu 49 godzin w roku. Uszeregowanie (stworzenie histogramu) wszystkich godzinowych natężeń ruchu z danego roku umożliwia wyznaczenie miarodajnego godzinowego natężenia ruchu (30, 50, 100, 150 godziny).
(inżynieria leśna, drogownictwo leśne), liczba pojazdów przejeżdżających przez przekrój rozpatrywanej drogi w jednostce czasu. Jako jednostkę czasu przyjmuje się godzinę, dobę, a dla określenia intensywności 15 minut lub sekundę.
(inżynieria leśna, drogownictwo leśne), warstwa lub zespół warstw służących do przyjmowania i rozkładania obciążeń od ruchu pojazdów na podłoże drogowe oraz do zapewnienia dogodnych warunków jazdy.
(inżynieria leśna, drogownictwo leśne), nawierzchnia, której warstwa ścieralna jest wykonana z betonu cementowego wbudowywanego bezpośrednio na drodze.
(inżynieria leśna, drogownictwo leśne), nawierzchnia z ręcznie ułożonych elementów kostki kamiennej, betonowej, drewnianej układanych szczelnie obok siebie.
(inżynieria leśna, drogownictwo leśne), nawierzchnia z ręcznie ułożonych elementów kamienia naturalnego (ciosanego) brukowca, a szczeliny wypełnione materiałem klinującym.
(inżynieria leśna, drogownictwo leśne), nawierzchnia, której warstwa ścieralna została wykonana z cegieł klinkieru drogowego.
(inżynieria leśna, drogownictwo leśne), nawierzchnia wykonana i zagęszczona z kruszywa łamanego tłucznia o malejącym uziarnieniu ku górze nawierzchni w odrębnych warstwach wzajemnie się klinujących. Nazwa pochodzi od konstruktora brytyjskiego John Loudon McAdam (1756 – 1836), który jako pierwszy projektował nawierzchnie z tłucznia.
(inżynieria leśna, drogownictwo leśne), nawierzchnia posiadająca konstrukcję odkształcającą się plastycznie pod wpływem działania obciążeń, w której mogą wystąpić odkształcenia trwałe (koleina). Zalicza się do tej grupy nawierzchnie: brukową, tłuczniową, żwirową, żużlową, bitumiczną.
(inżynieria leśna, drogownictwo leśne), nawierzchnia bitumiczna lub kostkowa o podbudowie z chudego betonu, kruszyw lub gruntów stabilizowanych spoiwami.
(inżynieria leśna, drogownictwo leśne), nawierzchnia, której warstwa ścieralna została wykonana z elementów prefabrykowanych o różnej wielkości i kształcie, zazwyczaj wykonanych z betonu cementowego.
(inżynieria leśna, drogownictwo leśne), nawierzchnia o konstrukcji odkształcającej się sprężyście pod wpływem działania obciążeń, są to nawierzchnie betonowe.
(inżynieria leśna, drogownictwo leśne), nawierzchnia, której warstwy konstrukcyjne ułożone są tyko pod śladami kół pojazdu, a nie na całej szerokości jezdni. Najczęściej wykonywane są z płyt prefabrykowanych betonowych.
(inżynieria leśna, drogownictwo leśne), nawierzchnia na drogach czasowo wykorzystywanych o konstrukcji pozwalającej na jej demontaż najczęściej wykonywana z elementów prefabrykowanych (płyt betonowych).
(inżynieria leśna, drogownictwo leśne), nawierzchnia wykonana sposobem makadamowym bez zastosowania spoiw hydraulicznych lub lepiszczy bitumicznych z kruszywa łamanego - tłucznia.
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 » Wszystkich stron: 16