(meteorologia i klimatologia leśna), zawartość ozonu w atmosferze charakteryzowana grubością warstwy utworzonej z ozonu w słupie o podstawie 1 cm2. Jednostką jest dobson (D) określający wartwę ozonu o grupości 0,01 mm.
(meteorologia i klimatologia leśna), średnie i skrajne wartości określonych elementów charakteryzujących klimat w określonym miejscu i czasie.
(meteorologia i klimatologia leśna), widzialny zbiór małych kropelek wody lub kryształków lodu albo kropelek wody i krzyształków lodu zawieszonych w swobodnej atmosferze.
(meteorologia i klimatologia leśna), stan atmosfery, w którym pionowy gradient temperatury powietrza jest większy od gradientu adiabatycznego, warunkuje występowanie konwekcji.
(meteorologia i klimatologia leśna), zmniejszenie sumy opadów atmosferycznych na obszarach położonych za wzniesieniami lub górami spowodowane opadaniem powietrza.
(meteorologia i klimatologia leśna), teren leżący 100-300 m nad dnem doliny, gdzie podczas pogodnych i bezwietrznych nocy w profilu od dna doliny do szczytu występuje najwyższa temperatura powietrza.
(meteorologia i klimatologia leśna), ciepło pochłaniane lub uwalniane podczas przejścia pomiędzy fazami skupienia wody (lub innej substancji). Można wyróżnić ciepło parowania, kondensacji, sublimacji, topnienia lub zamarzania.
(meteorologia i klimatologia leśna), chmura występująca w postacji płatów mniej lub bardziej rozpostartych, składających się z bardzo małych białych członów o wyglądzie ziarenek lub zmarszczek.
(meteorologia i klimatologia leśna), chmura występująca w postacji włóknistej lub mglistej zasłony, w której można obserwować drobne prążkowania. Składa się z kryształków lodu, powstaje w niej zjawisko halo.
(meteorologia i klimatologia leśna), chmura występująca w postaci cienkich włókien lub nitek ułożonych w sposób uporządkowany lub nieregularny, czasami tworzy ławice o większej gęstoci.
(meteorologia i klimatologia leśna), siła jaką wywiera powietrze atmosferyczne na powierzchnię Ziemi, równe ciężarowi pionowego słupa powietrza rozciągającego się od punktu pomiaru do wierzchołka atmosfery. Jest ono wyższe w dolnych partiach tego słupa, a niższe w górnych. Jednostką ciśnienia atmosferycznego w układzie SI jest paskal, który zastąpił mm Hg (milimetr słupa rtęci).
(meteorologia i klimatologia leśna), brak ruchu powietrza, 0 w skali Beauforta.
(meteorologia i klimatologia leśna), duża chmura o dużej rozciągłości pionowej. Podstawa chmury jest bardzo ciemna, górna część zwykle gładka, włóknista lub prążkowana. Towarzyszą jej wyładowania atmosferyczne, silne opady deszczu, śniegu lub gradu. W dolnej części chmury może występować zjawisko mamma tj. zwisające wypukłości. Chmurze towarzyszyć może trąba powietrzna.
(meteorologia i klimatologia leśna), chmura tworząca oddzielne, na ogół gęste duże bryły rozwijające się w kierunku pionowym.
(meteorologia i klimatologia leśna), cykl o długości około 35 lat związany z długoletnimi wahaniami klimatu. Występują w nim okresy ciepłe i suche na przemian z okresami chłodnymi i wilgotnymi.
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 » Wszystkich stron: 22