Dział
Siedliskoznawstwo leśne
Ilość znalezionych haseł: 422
(siedliskoznawstwo leśne), ubogie siedliska na torfowiskach wysokich. Gleby torfowe torfowisk wysokich, rzadziej murszaste lub morszowate; bardzo silnie kwaśne. Drzewostan tworzy sosna IV-V kl. bonitacji: miejscami brzoza. Warstwy dolnej drzewostanu brak. Podszyt w zasadzie nie występuje. Gatunki różnicujące runa to m.in. dość licznie występujące: żurawina błotna Oxyccocus quadripetalus, wełnianka pochwowata Eriophorum vaginatum, rosiczka okrągłolistna Drosera rotundifolia, torfowiec magelański Sphagnum magellanicum i torfowiec zakrzywiony Spagnum recurvum, oraz płonnik sztywny (P. cienki) Polytrichum strictum. Runo zdominowane jest przez bagno zwyczajne Ledum palustre. Bardzo licznie występują torfowce Sphagnum sp.; innych mszaków jest mało, w tym są to: płonnik strojny Polytrichum strictum, mochwian bagienny Alaucomnium palustre, rokietnik pospolity Pleurosium schreberi. Bory bagienne w końcu 2010 r. zajmowały na terenach w zarządzie Lasów Państwowych obszar 10,7 tys. ha (0,2% pow.). Bb liczniej występują w mezoregionach: Puszcz Mazurskich (II.4), Puszczy Augustowskiej (II.11), Borów Tucholskich (III.1) i Puszczy Solskiej (VI.13).
Zobacz więcej...
(siedliskoznawstwo leśne), wyróżniany na strefie regla górnego w Sudeckiej i Karpackiej krainie przyrodniczo-leśnej; na płytkich i bardzo płytkich glebach słabowykształconych (rankerach) bielicowych lub rdzawych bielicowych wytworzonych z pokryw piaszczysto-gliniastych z udziałem szkieletu na podłożu w krainie Sudeckiej m.in na: granitach, gnejsach, piaskowcach kwarcowo-skaleniowych; a krainie Karpackiej m.in. piaskowców inoceranowych, magurskich oraz pstrych mikowych. Próchnica typu mor.
Do roku 2003 wyróżniany był jeden typ siedliskowy lasu - bór górski (BG); od 2003 wyróżniane są: bór górski świeży (BGśw) oraz rzadziej występujące bór górski wilgotny (BGw) i bór górski bagienny (BGb).
Drzewostan buduje świerk III-IV kl. bonitacji. Dolnej warstwy drzewostanu brak; podszyt słabo rozwinięty złożony z jarzębiny i suchodrzewu. Gatunki różnicujące w Sudetach: przytulia okrągłolistna Galium rotundifolium, nerecznica szerokolistna i n. krótkoostna Dryopteris austriaca i D. dilitata. Gatunki różnicujące w Karpatach: podbiałek alpejski Homogyne alpina, kosmatka olbrzymia Luzula sylvatica, trzcinnik owłosiony Calamagrostis villosa. Gatunki częste to m.in.: trzcinnik owłosiony Calamagrostis villosa (w Sudetach), borówka czarna Vaccinium myrtillus, śmiałek pogięty Deschampsia flexuosa; w BGw także wietlica alpejska Athyrium distentifolium, liczydło górskie Streptopus amplexifolius; zaś w BGb torfowce Sphagnum sp i żurawina bagienna Oxyccocus palustis.
W roku 2010 bory górskie zajmowały na terenach w zarządzie Lasów Państwowych obszar około 8 tys. ha (0,1% pow.). Większe powierzchne BG są w krainie Sudeckiej w mezoregionie Gór Izerskich i Karkonoszy (VII.2) oraz Masywu Śnieżnika (VII.11); a niewielkie w Karpackiej w mezoregionach Beskidu Śląskiego i Małego (VIII.6) oraz Beskidu Żywieckiego (VIII.7).
Zobacz więcej...
(siedliskoznawstwo leśne), siedliska torfowisk przejściowych, miejscami także torfowisk wysokich. Gleby: torfowe torfowisk przejściowych (głębokich, średniogłębokich na piaskach), torfowo-murszowe, rzadziej torfowe torfowisk wysokich.
Drzewostany mieszne tworzą sosna, świerk I-II kl. bonitacji z domieszką brzozy oraz dęba. W warstwie dolnej drzew występuje zazwyczaj świerk, miejscami licznie. Podszyt bogaty zdominowany przez kruszynę, a rosną w nim również świerk i jarzębina. Runo silnie rozwinięte. Gatunki różnicujące to m.in. wełnianka wąskolistna Euriophorum angustifolium, widłak jałowcowaty Lycopodium annotinum, borówka bagienna Vaccinium uliginosum. Gatunki częste to: trzęślica modra Molinia coerulea, borówka czarna Vaccinium mystillus, turzyca pospolita Carex nigra. Licznie występują torfowce Sphagnum sp., oraz płonnik pospolity Polytrichum commune.
W roku 2010 BMb zajmowały na terenach w zarządzie Lasów Państwowych obszar ok. 42 tys. ha (0,6% pow.). Większe obszary BMb w LP zajmują się m.in. w mezoregionach: Pojezierz Bytowskiego (I.14), Borów Tucholskich (III.1), Borów Dolnośląskich (V.2) i Puszczy Solskiej (VI.13).
Zobacz więcej...
(siedliskoznawstwo leśne), średniożyzne siedliska regla dolnego. Do roku 2003 wyróżniany był jeden jeden typ siedliskowy - las mieszany górski (LMG); po roku 2003 wyróżniane są: las mieszany górski świeży (LMGśw) i rzadziej występujący las mieszany górski wilgotny (LMGw).
Gleby - najczęściej: brunatne kwaśne, brunatne bielicowe, rdzawe brunatne; często odmiany gruntowoglejowej; rzadziej rędziny i pararędziny; wytworzone z pokryw gliniastych, pylastych, rzadziej z pylastych glin deluwialnych; na podłożu skał w krainie Sudeckiej głównie granitach, gnejsach oraz łupkach łyszczykowych; a w krainie Karpackiej piaskowców, łupków i zlepieńców istebniańskich, magurskich, ciężkowickich i innych. Próchnica mull, rzadko moder-mull.
Drzewostan buduje najczęściej świerk I-III kl. bonitacji; rzadziej jodła i buk II-IV kl. bonitacji; w kórym domieszkę stanowią: modrzew, jawor, lipa i osika; a w świerczynach także jodła i buk. Dolnej warstwy drzewostanu brak; podszyt słabo rozwinięty tworzą jarzębina, suchodrzew, bez koralowy. Gatunki różnicujące to m.in.: jeżyny Rubus sp., poziewniki Galeopsis sp. i przenęt pururowy Prenanthes purpurea; zaś w LMGw tojeść gajowa Lysumachia nemorum i zachyłka oszczepowata Phegopteris coonnectillis. Gatunki częste to m.in.: konwalijka majowa Maianthemum bifolium, sałatnik leśny Mycelis muralis, trzcinnik leśny Calamagrostis arundinacea. W roku 2010 siedliska "las mieszany górski" zajmowały na terenach w zarządzie Lasów Państwowych obszar ponad 132 tys. ha (1,9% pow.). Małe obszary LMG są krainie Śląskiej m.in. mezoregionie Ślęży (V.10) i Płaskowyżu Głubczyckiego (V.15), w Małopolskiej w mezoregionie Łysogórskim (VI.24); a większe m.in. w krainie Sudeckiej w mezoregionie Gór Izerskich i Karkonoszy (VII.2) i Masywu Śnieżnika (VII.11); a w Karpackiej w mezoregionach Beskidu Śląskiego i Małego (VIII.6) oraz Beskidu Żywieckiego (VIII.7).
Zobacz więcej...
(siedliskoznawstwo leśne), średnio żyzne siedliska na utworach piaszczystych i piaszczysto-gliniastych. Gleby rdzawe (gł. bielcowane właściwe), rzadziej rdzawe brunatne, ochrowe bądź arenosole. Próchnica - mor lub moder-mor.
Drzewostany zazwyczaj mieszane, gatunkiem panującym najczęściej jest sosna I-III kl. bonitacji; rzadziej świerk, buk, dąb bądź jodła III kl. bonitacji; gatunki te także stanowią domieszkę w drzewostanach z panującą sosną w warstwie górnej oraz występują w warstwie dolnej drzewostanów. Podszyt dobrze rozwinięty składa się z dębu, świerka, kruszyny, buka oraz mniej licznych niż w borach jałowców; a także z słabo rozwiniętej leszczyny. Runo często zdominowane często przez dobrze rozwiniętą borówkę czarną Vaccinium myrtyllis. Gatunki różnicjące to m.in.: konwalija majowa Convallaria maialis, konwalijka dwulistna Majanthemu bifolium, turzyca palczasta Carex digitata, malina kamionka Rudus saxatilis. Gatunki częste poza borówką czarną to: trzcinnik leśny Calamagrostis arundinace,orlica pospolita Pteridium aquilinum i poziomka pospolita Fragaria vesca. Licznie występują mszaki, które są mniej widoczne niż w borach świeżych, a są to m.in.: rokietnik pospolity Pleurosium schreberi, widłoząb falisty Dircanum undulatum, płonnik strojny Polytrichum attenuatum i gajnik lśniący Hylocomnium splendens.
BMśw zajmowały na terenach w zarządzie Lasów Państwowych obszar ok. 1 710 tys. ha (24,0% pow.) - były najliczniej występującym typem siedliskowym lasu. Największe obszary BMśw zajmują się w mezoregionach: Wysoczyzny Polanowskiej (I.15), Puszcz Mazurskich (II.4), Borów Tucholskich (III.1) i Równiny Drawskiej (III.5).
Zobacz więcej...
(siedliskoznawstwo leśne), średnio żyzne siedliska na utworach piaszczystych i piaszczysto-gliniastych z wodą gruntową w zasięgu korzeni drzew (180-120 cm). Gleby rdzawe (gł. bielcowane, właściwe), rzadziej rdzawe brunatne, ochrowe bądź arenosole; często z gruntowym oglejeniem. Próchnica - mor lub moder-mor.
Drzewostany mieszane, gatunkiem panującym najczęściej jest sosna I-II kl. bonitacji; rzadziej świek, dąb i jodła, które zazwyczaj stanowią domieszkę w warstwie górnej oraz występują w warstwie dolnej drzewostanów. Podszyt dobrze rozwinięty, dominuje w nim zazwyczaj kruszyna, a występują również dąb, wierzby, leszczyna i jałowiec. Runo silnie rozwinięte, często gatunkiem panującym jest orlica pospolita Pteridium aquilinum. Gatunki różnicujące to m.in.: trzęślica modra Molinia coerulea, tojeść pospolita Lysymachia vulgaris i turzyca pospolita Carex nigra (C. fusca). Licznie borówka czarna Vaccinium myrtillus występują mszaki: rokietnik pospolity Pleurosium schreberi, widłoząb falisty Dircanum undulatum, gajnik lśniący Hylocomnium splendens, miejscami małe kępy torfowców Sphagnum sp.
W roku 2010 BMw zajmowały na terenach w zarządzie Lasów Państwowych obszar ok. 305 tys. ha (4,3% pow.). Większe obszary BMw zajmują się w mezoregionach: Puszcz Mazurskich (II.4), Kotliny Żmigrodzkiej, Milickiej i Grabowskiej (III.31), i Borów Dolośląskich (V.2).
Zobacz więcej...
(siedliskoznawstwo leśne), typ siedliskowy lasu. Ubogie siedliska na glebach piaszczystych o opadowym typie gospodarki wodnej. Gleby - najczęściej arenosole (słabowykształcone): inicjalne, właściwe, bielicowane; wytworzone z piasków luźnych, miejscami wydmowych. Próchnica typu mor (często postać inicjalna). Drzewostan tworzy sosna IV-V klasy bonitacji, słabej jakości. Warstwy dolnej drzewostanu brak. Podszytu także brak lub występują w nim jednostkowo jałowce. Runo bardzo ubogie, tworzą pojedynczo rosnące rośliny naczyniowe m.in.: kostrzewa owcza Festuca ovina, borówka brusznica Vaccinium vitis idaea, jastrzębiec kosmaczek Hieracium pilosella, wrzos pospolity Calluna vulgaris, szczotlicha siwa Corynephorus cannescens, mącznica lekarska Arctostaphyllos uva-ursi. Warstwa mszysto-porostowa jest dobrze rozwinięta, powszechnie występuje w niej rokietnik pospolity Entodon schreberi, rzadziej: widłoząb miotlasty Dicranum scoparium, często licznie są porosty - w tym chrobotki Cladonia sp. i płucnica islandzka Cetraria islandica. Na terenach w zarządzie Lasów Państwowych w końcu 2010 r. siedliska "bór suchy" zajmowały ponad 17 tys. ha (0,2% pow.). Większe powierzchnie borów suchych są m.in. w mezoregionach: Wybrzeża Słowińskiego (I.2), Równiny Wałeckiej (III.7) i Borów Grodzieckich (III.33) i Puszczy Kurpiowskiej (IV.2).
Zobacz więcej...
(siedliskoznawstwo leśne), ubogie siedliska na glebach piaszczystych o opadowym typie gospodarki wodnej. Gleby: najczęściej rdzawe bielicowane, rzadziej bielicowe właściwe oraz bielice; wytworzone z głębokich luźnych piasków miejscami eolicznego pochodzenia. Próchnica typu mor.
Drzewostan tworzy sosna II-IV klasy bonitacji z pojedynczą domieszką brzozy. Warstwy dolnej drzewostanu brak; miejscami rosną w niej pojedyncze sosny lub brzozy. Podszyt ubogi, tworzą: jałowiec, kruszyna, jarzębina, krzewiaste formy dębu i buka. Gatunki różnicujące to m.in.: borówka czarna Vaccinium myrtillus, przetacznik lekarski Veronica officinalis, gorysz pagórkowaty Peucedanum oreoselinum, konwalia majowa Convallaria maialis, widłak goździsty Lycopodium clavatum, pszeniec zwyczajny Melampyrum pratense, gajnik lśniący Hylocomnium splendens, na zach. Polski także bielistka Leucobryum glaucum. Runo nieliczne pod względem liczby gatunków - często dobrze rozwinięte, tworzą poza gat. różnicującymi min.: kostrzewa owcza Festuca ovina, mietlica pospolita Agrostis tenuis, śmiałek pogięty Deschampsia flexuosa (gł. w zach. cz. Polski), borówka brusznica Vaccinium vitis idaea, wrzos pospolity Calluna vulgaris, słabo rozwinięta borówka czarna Vaccinium myrtillusgo. Licznie występują mszaki, dominuje: rokietnik pospolity Pleurosium schreberi, mniej liczne są widłoząb miotlasty Dicranum scoparium i widłoząb falisty D. polysetum (D. undulatum). Porostów, głównie chrobotków Cladonia sp., jest niewiele.
Siedliska borów świeżych w końcu 2010 r. na terenach w zarządzie Lasów Państwowych zajmowały obszar 1 444 tys. ha (20,4% pow.). Największe ich powierzchnie są m.in. w mezoregionach: Puszcz Mazurskich (II.4), Borów Tucholskich (III.1), Puszczy Noteckiej (III.17) i Borów Dolnośląskich (V.2).
Zobacz więcej...
(siedliskoznawstwo leśne), ubogie siedliska na glebach piaszczystych o opadowo-podsiąkowym typie gospodarki wodnej. Gleby: rdzawe bielicowane, bielice, glejo-bielice; wytworzone z piasków luźnych. Próchnica typu mor.
Drzewostan tworzy sosna II-III klasy bonitacji. Warstwy dolnej drzewostanu brak; na płn-wsch. miejscami tworzy ją świerk. Podszyt, dość liczny, budują: kruszyna, jałowiec, świerk, brzoza, krzewiaste formy dębu. Gatunki różnicujące to m.in.: borówka bagienna Vaccinium uliginosum, trzęślica modra Molinia coerulea, bagno zwyczajne Ledum palustre. W warstwie runa rosną liczniej także m.in.: borówka czarna Vaccinium myrtillus (wykazuje słabą dynamikę wzrostu) i b. brusznica V. vitis idaea, wrzos pospolity Calluna vulgaris oraz mietlica pospolita Agrostis tenuis. Pospolicie występują mszaki: rokietnik pospolity Pleurosium schreberi, widłoząb falisty Dicranum polysetum (D. undulatum); miejscami małe kępy torfowców Sphagnum sp.
W roku 2010 siedliska borów wilgotnych zajmowały na terenach w zarządzie Lasów Państwowych obszar ok. 54,5 tys. ha (0,8% pow.). Większe powierzchnie boru wilgotnego są w mezoregionach: Borów Dolnośląskich (V.2), Lasów Lublinieckich (V.20), Puszczy Solskiej (VI.13) i Niecki Włoszczowskiej (VI.19).
Zobacz więcej...
(siedliskoznawstwo leśne), wyróżniany w górnej strefie regla górnego w Sudeckiej i Karpackiej krainie przyrodniczo-leśnej; na płytkich i bardzo płytkich glebach słabowykształconych (rankerach) lub bielicowych wytworzonych w krainie Sudeckiej; zwietrzelin granitów i gnejsów oraz z utworów szkieletowo-piaszczystych w zwietrzelinach m.in: granitów, gnejsów i łupków mikowych; w krainie Karpackiej m.in warstw magurskich, godulskich, istebniańskich o uziarnieniu piasków gliniastych i glin pylasych. Próchnica typu tangelmor, mor.
Do roku 2003 był wyróżniany jeden typ siedliskowy - bór wysokogórski (BWG); od 2003 wyróżniane są: bór wysokogórski świeży (BWGśw) oraz rzadziej występujące bór wysokogórski wilgotny (BWGw) i bór wysokogórski bagienny (BWGb). Drzewostan buduje świerk IV-V kl. bonitacji.
Dolnej warstwy drzewostanu brak; podszyt słabo rozwinięty złożony z porzeczki alpejskiej. Gatunkami różnicującymi BWG są m.in.: podbiałek alpejski Homogyne alpina, przytulia nierównolistna Galium anisophyllum, kosmatka olbrzymia Luzula sylvatica, płaszczeniec Plagiotecium undulatum, goryczka trojeściwa Gentiana asclapiadea, trzcinnik owłosiony Calamagrostis villosa. Gatunki częste w runie to m.in.: borówka czarna Vaccinium myrtillus i śmiałek pogięty Deschampsia flexuosa; w BWGw także wietlica alpejska Athyrium distentifolium, liczydło górskie Streptopus amplexifolius; zaś w BWGb torfowce Sphagnum sp i żurawina bagienna Oxyccocus palusrtis.
W roku 2010 siedliska "bory wysokogórskie" zajmowały na terenach w zarządzie Lasów Państwowych obszar ok. 2 100 ha. BWG są m.in. w krainie Sudeckiej w mezoregionie Gór Izerskich i Karkonoszy (VII.2) oraz Masywu Śnieżnika (VII.11); i w krainie Karpackiej w mezoregionach: Beskidu Śląskiego i Małego (VIII.6) oraz Beskidu Żywieckiego (VIII.7), a także Beskidu Sądeckiego (VIII.14).
Zobacz więcej...
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 »
Wszystkich stron: 29
