Dział
Ptaki
Ilość znalezionych haseł: 673
(zoologia leśna,ptaki), (łac. Acrocephalus paludicola, ang. Aquatic Warbler) ptak z rodziny Acrocephalidae (trzciniaki), rzędu Passeriformes (wróblowe). Długość ciała 11,5-13 cm, masa ciała 10-15 g. Ogólnie ubarwienie w odcieniu beżowobrązowawym. Głowa skontrastowana: czarna czapeczka przecięta płowym środkowym paskiem ciemieniowym (odróżniającym ją od rokitniczki), szerokie, białawe brwi, podkreślone czarnym paskiem ocznym. Na wierzchu ciała po dwa równoległe żółtawe i czarniawe paski. Spód ciała płowy z delikatnymi kreskami po bokach. Brak dymorfizmu płciowego. W Polsce lęgowa wyłącznie lokalnie, najliczniej w dolinie Biebrzy i Narwi, ponadto na Polesiu Lubelskim i Pomorzu Zachodnim. Zamieszkuje podmokłe turzycowiska. Gniazdo ukryte w kępie turzyc. W okresie V-VII składa 4-6 jaj, które wysiaduje wyłącznie samica przez 12-15 dni. Wyprowadza 1-2 lęgi w roku. Gatunek wędrowny, przeloty IV-V i VII-X, zimuje w Afryce. Owadożerna. Liczebność w Polsce szacowana na 3400-3550 par. Zagrożona wyginięciem w skali Europy, polskie lęgowiska są – obok białoruskich i ukraińskich – największymi jej stanowiskami na kontynencie. Gatunek objęty ochroną ścisłą i dodatkowym zakazem fotografowania, filmowania i obserwacji mogących powodować płoszenie lub niepokojenie.
Zobacz więcej...
(zoologia leśna, ptaki), (łac. Rallus aquaticus, ang. Water Rail) ptak z rodziny Rallidae (chruściele), rzędu Gruiformes (żurawiowe). Długość ciała 23-26 (w tym dziób 3-4,5) cm, masa ciała 75-190 g. Cały wierzch ciała oliwkowobrązowy z brunatnym plamkowaniem. Boki głowy, szyja i pierś szaroniebieskawe. Boki i brzuch pręgowane czarno-biało, podogonie białe. Dziób długi, lekko zakrzywiony, czerwony. Nogi oliwkowe z długimi palcami. Brak dymorfizmu płciowego. W Polsce umiarkowanie rozpowszechniony gatunek lęgowy. Zamieszkuje zarośla nadwodne, trzcinowiska, turzycowiska. Skryty, jego obecność najczęściej zdradza charakterystyczny głos, przypominający kwik świni. Gniazdo w kształcie głębokiej czarki uwitej z liści trzcin, dobrze ukryte w szuwarach. W okresie V-VII składa 6-12 jaja, które wysiaduje samica na zmianę z samcem przez 19-22 dni. Zagniazdownik, pisklęta wykluwają się pokryte puchem i są od razu gotowe do opuszczenia gniazda. Wyprowadza dwa lęgi w roku. Gatunek wędrowny, przeloty III-IV i IX-XI, zimuje w zachodniej Europie i basenie Morza Śródziemnego. Pożywienie: owady wodne, mięczaki, także owoce, nasiona. Liczebność w Polsce szacowana na 10-20 tysięcy par. Gatunek objęty ochroną ścisłą.
Zobacz więcej...
(zoologia leśna,ptaki), (łac. Passer domesticus, ang. House Sparrow) ptak z rodziny Passeridae (wróblowate), rzędu Passeriformes (wróblowe). Długość ciała 14-16 cm, masa ciała 20-35 g. Wyraźny dymorfizm płciowy. Ubarwienie samca charakteryzuje się kasztanowatym karkiem, szarą czapką i czarnym gardłem. Wierzch ciała i ogon brązowe, kuper szary. Na skrzydle biały pasek. Samica szarobrunatna z wierzchu i szara od spodu. W Polsce szeroko rozpowszechniony gatunek lęgowy. Zamieszkuje wyłącznie w pobliżu człowieka. Gniazdo zakłada najczęściej w zakamarkach budynków. W okresie IV-VIII składa 3-5 jaj, które wysiaduje samica na zmianę z samcem przez 11-14 dni. Wyprowadza 2-4 lęgi w roku. Gatunek osiadły. Pożywienie: nasiona, odpadki, wiosną owady. Wbrew powszechnemu przekonaniu nie jest najliczniejszym naszym ptakiem. Jego liczebność w Polsce szacowana jest na 2500000-5000000 par, czyli dwukrotnie mniej niż zięby i mniej niż skowronka. Gatunek objęty ochroną ścisłą.
Zobacz więcej...
(zoologia leśna,ptaki), (łac. Stercorarius longicaudus, ang. Long-tailed Skua) ptak z rodziny Stercorariidae (wydrzyki), rzędu Charadriiformes (siewkowe). Długość ciała 35-41 (bez wydłużonych sterówek w szacie godowej), rozpiętość skrzydeł 105-112 cm, masa ciała 218-444 g. W szacie godowej ma bardzo długie środkowe sterówki (długości 12-24 cm). W szacie ostatecznej występuje tylko odmiana jasna charakteryzująca się szarym wierzchem ciała skontrastowanym z czarnymi lotkami, brakiem rozjaśnień na lotkach pierwszorzędowych, ale z dwoma białymi stosinami na skrajnych lotkach i przyciemnionym brzuchem. Młode ptaki bardzo zmiennie ubarwione od bardzo jasnych do niemal czarnych. Środkowe sterówki u młodych wystają bardziej niż u wydrzyka ostrosternego, a pokrywy podogonowe i podskrzydłowe są bardziej równomiernie prążkowane. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Gniazduje na skandynawskich płaskowyżach i w suchszych partiach tundry. Do Polski zalatuje sporadycznie, spotykany głównie na wybrzeżu. Pożywienie: drobne gryzonie, ptaki, ryby, bezkręgowce, jagody. Gatunek objęty ochroną ścisłą.
Zobacz więcej...
(zoologia leśna,ptaki), (dawniej: wydrzyk pasożytny, łac. Stercorarius parasiticus, ang. Arctic Skua) ptak z rodziny Stercorariidae (wydrzyki), rzędu Charadriiformes (siewkowe). Długość ciała 37-44 c, (bez wydłużonych sterówek w szacie godowej o długości 5-8,5 cm), rozpiętość skrzydeł 108-118 cm, masa ciała 300-644 g. Występuje w ciemnej i jasnej odmianie barwnej z formami pośrednimi. Najtrudniejsze od odróżnienia w szatach młodocianych, gdy od podobnego wydrzyka tęposternego różni się przed wszystkim obecnością jednej tylko półksiężycowatej plamy u nasady lotek pierwszorzędowych, mniej regularnym prążkowaniem na pokrywach ogonowych i ogólnie rdzawym odcieniem całego upierzenia. Środkowe sterówki krótkie, ale ostro zakończone. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Gniazduje w tundrze. W Polsce spotykany wyłącznie na przelotach (IV-V i VIII-IX), głównie na wybrzeżu, rzadziej nad wodami śródlądowymi. Gatunek kleptopasożytniczy – żywi się głównie rybami zrabowanymi innym ptakom (najczęściej mewom). Gatunek objęty ochroną ścisłą.
Zobacz więcej...
(zoologia leśna,ptaki), (dawniej: wydrzyk żółtoszyi, łac. Stercorarius pomarinus, ang. Pomarine Skua) ptak z rodziny Stercorariidae (wydrzyki), rzędu Charadriiformes (siewkowe). Długość ciała 42-50 cm (bez wydłużonych sterówek w szacie godowej o długości 5,5-11 cm), rozpiętość skrzydeł 115-125 cm, masa ciała 540-920 g. Ubarwienie zmienne, występują dwie odmiany barwne, częstsza jasna i rzadsza ciemna. Jasne osobniki mają w szacie ostatecznej wierzch ciała brunatny, pierś i boki ciała prążkowane, spód skrzydeł jednolicie czarny. Para środkowych sterówek wydłużona, szeroka i skręcona. W innych szatach trudny do odróżnienia od wydrzyka ostrosternego, od którego różni m.in. dwoma półksiężycowatymi plamami w części dłoniowej skrzydła. Ptak osiąga szatę ostateczną dopiero w czwartym lub piątym roku życia. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Gniazduje w północnej tundrze. Do Polski zalatuje sporadycznie, spotykany głównie na wybrzeżu. Pożywienie: wiosną lemingi, jaja i pisklęta, przez resztę roku głównie ryby. Gatunek objęty ochroną ścisłą.
Zobacz więcej...
(zoologia leśna, ptaki), (dawniej: skua, łac. Stercorarius skua, ang. Great Skua) ptak z rodziny Stercorariidae (wydrzyki), rzędu Charadriiformes (siewkowe). Długość ciała 50-58 cm, rozpiętość skrzydeł 125-140 cm, masa ciała 1000-1400 g. Ubarwienie brunatne z dużymi rozjaśnieniami u nasady lotek pierwszorzędowych widocznymi z obu stron skrzydeł. Młode ciemniejsze z mniej wyrazistymi plamami na skrzydłach. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Gatunek atlantycki (Antarktyka, północna Szkocja), do Polski zalatuje sporadycznie – najczęściej na nasze wybrzeża i bardzo rzadko w głąb kraju. Pożywienie: zrabowane ryby, pisklęta ptaków morskich. Gatunek objęty ochroną ścisłą.
Zobacz więcej...
(zoologia leśna,ptaki), zlepek niestrawionych części pokarmu ptaka, tworzący się w żołądku mięśniowym i zwracany przez otwór ustny za pomocą odruchów wymiotnych. Najbardziej znane są wypluwki ptaków szponiastych i sów, ale wytwarzane są one także przez wiele innych gatunków ptaków. Wypluwka składa się zwykle z części twardych, jak kości, pazury, pokrywy skrzydeł chrząszczy, które są otoczone częściami bardziej miękkimi, jak włosy, pióra, materiały roślinne. Zdarzają się też wypluwki z jednego rodzaju materiału, np. piasku (pluszcz), kawałków muszli (mewy) lub twardych osłonek nasion (rudzik).
Zobacz więcej...
(zoologia leśna,ptaki), proces, w czasie którego zarodki ptaków uzyskują z ciała rodziców niezbędne do rozwoju ciepło. Temperatura wysiadywania wynosi na ogół około 34 stopnie Celsjusza. Wysiaduje albo wyłącznie samica, albo obie płci. U gatunków wykazujących poliandrię wysiaduje samiec. Wysiadywanie może zaczynać się od pierwszego złożonego jaja (np. sowy, liczne szponiaste), od któregoś ze środkowych jaj (np. większość wróblowych) lub od ostatniego jaja (przede wszystkim zagniazdowniki, np. wiele brodźców, kuraki, gęsi, kaczki). W ostatnim przypadku pisklęta wykluwają się prawie równomiernie, a w pierwszym różnice między rodzeństwem są największe i wynoszą kilka lub więcej dni. Przypuszcza się, że niesynchroniczne wykluwanie się piskląt w lęgu jest przystosowaniem biologicznym do nieregularnego pojawiania się obfitego pokarmu. W latach ubogich karmione są przede wszystkim starsze, silniejsze pisklęta, a młodsze giną. Przy wyrównanych siłach wszystkich piskląt konkurencja w latach głodowych prowadziłaby prawdopodobnie do ginięcia całego lęgu.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 »
Wszystkich stron: 45
