Ilość znalezionych haseł: 401
(geomatyka), pole tabeli zawarte w bazie opisowej lub geometrycznej zawierające informacje o opisywanym obiekcie. dana charakteryzująca obiekt geometryczny przypisana bezpośrednio do tego obiektu na etapie definiowania struktury danych, stanowiąca integralny elementem geometrii i poddająca się zwykle modyfikacji wraz z edycją obiektów geometrycznych. Taka formuła dotyczy małego zestawu atrybutów, związanych bezpośrednio z opisywanym obiektem, takich jak: nazwa, kod obiektu, identyfikator numeryczny, dane topologiczne obiektu, charakterystyka pola, w jakim obiekt jest przechowywany. W praktyce każdy z trzech podstawowych komponentów geograficznej bazy danych (tj. lokalizacja przestrzenna, lokalizacja topologiczna oraz atrybuty) występuje w postaci odrębnych tablic (lub plików) i łączy je tylko identyfikator.
Zobacz więcej...
(informatyka w leśnictwie, oprogramowanie i sprzęt), audyt informatyczny (audyt IT, audyt systemów IT) - proces zbierania i oceniania dowodów w celu określenia czy system informatyczny i związane z nim zasoby właściwie chronią majątek, utrzymują integralność danych i dostarczają odpowiednich i rzetelnych informacji, osiągają efektywnie cele organizacji, oszczędnie wykorzystują zasoby i stosują mechanizmy kontroli wewnętrznej, tak aby dostarczyć rozsądnego zapewnienia, że osiągane są cele operacyjne i kontrolne, oraz że chroni się przed niepożądanymi zdarzeniami lub są one na czas wykrywane a ich skutki na czas korygowane. Standardami często stosowanymi w audytach informatycznych są:
CobiT
ITIL (ISO/IEC 20000)
ISO 9001
Normą wyspecjalizowaną w zakresie bezpieczeństwa informatycznego, według której często prowadzi się audyty jest ISO/IEC 27001. Towarzyszącą normą służącą do budowania systemów zarządzania bezpieczeństwem informacji jest ISO/IEC 27002 (dawniej ISO/IEC 17799).
Normą zawierającą wytyczne odnośnie prowadzenia audytów oraz doboru audytorów jest norma ISO/IEC 19011:2002 (dotyczy głównie audytów systemu zarządzania jakością i/lub systemów zarządzania środowiskowego).
Zobacz więcej...
(historia i tradycja leśna), Antoni Walery Izydor Auleitner ur. się 13.XII. 1801 r. w Siedlcach jako syn Antoniego i Marianny z Białostockich. Uczył się w szkole wydziałowej pijarów w Łukowie, następnie studiował w Uniwersytecie Warszawskim i jednocześnie (1819-21) w otwartej w 1818 r. Szkole Szczególnej Leśnictwa. 1.XII.1821 r., po ukończeniu studiów, rozpoczął pracę jako bezpłatny praktykant w kancelarii nadleśnego naczelnego Król. Polskiego. Od II 1822 r. do 1824 r. odbywał praktykę przy urządzaniu lasów. W latach 1829-32 był sekretarzem Sekcji Leśnej przy Komisji Wojewódzkiej w woj. mazowieckim. W 1836 r. figuruje w spisie osobowym administracji tych lasów rządowych jako nadleśniczy Leśn. Włocławek, z którego w 1841 r. został karnie „oddalony". Jego nazwisko pojawia się ponownie w spisie urzędowym dopiero w 1853 r., jako nadleśniczego Leśn. Warszawa. W 1858 r. został mianowany asesorem nadleśnym przy rządzie gubernialnym radomskim, ok. 1863 r. przeniesiony na analogiczne stanowisko w rządzie gubernialnym warszawskim. 13.I1.1867 r. przeszedł na emeryturę. Auleitner był autorem memoriału z 1862 r. o stanie lasów rządowych i administracji leśnej (opubl. 1962). W 1830 r. zapoczątkował działalność naukowo-popularyzatorską opublikowaniem w „Sylwanie” artykułu "Uwagi nad wartością lasów". Najważniejszym dziełem Auleitnera było "Gospodarstwo leśne, czyli proste zasady hodowania, urządzania i ochrony lasów oraz korzystnego z nich użytkowania ze szczególną uwagą na lasy prywatne dla użytku właścicieli ziemiańskich, rządców dóbr i leśniczych praktycznie wyłożone" (1845, II wydanie w 1853 r.). Nieco później ukazał się "Przewodnik leśny, czyli zbiór treściwy najważniejszych działań gospodarczych ze stosownym podziałem przedmiotów oraz wskazaniem właściwego czasu, w jakim dla utrzymania w dobrym stanie lasów wykorzystane być mają przy dodaniu niektórych wiadomości łowieckich, ułożony dla użytku rządców dóbr, nadleśniczych i leśniczych" (1850). Artykuły zamieszczał także w „Korespondencie Rolniczym, Handlowym i Przemysłowym", wychodzącym przy „Gazecie Codziennej", i w „Gazecie Rolniczej", a w „Encyklopedii rolnictwa i wiadomości związek z nim mających" pisał o ochronie lasów i ich urządzaniu. W 1877 r. w tomie 2 wychodzącego w Poznaniu „Przeglądu Leśniczego" opublikował "Krótki zarys historii leśnictwa polskiego", a w 1879 r. ukazała się jako odbitka z „Tygodnika Rolniczego" praca "O potrzebie intensywnego leśnego gospodarstwa i zarazem oszczędnego obchodzenia się z drzewem wobec kopalń węgla i torfu". Antoni Auleitner zmarł w Warszawie 7.XI.1898 r. i został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.
Zobacz więcej...
(ekologia lasu, podstawowe pojęcia z zakresu ekologii), [gr. autós = sam + oíkos = dom, domostwo + lógos = nauka], dział ekologii badający różnorodne powiązania i zależności jednego gatunku (lub organizmu) od biotycznych i abiotycznych czynników środowiska. Bada m.in. miejsce danego gatunku w łańcuchu troficznym, jego zakres tolerancji na różne nieożywione czynniki środowiskowe, adaptacje i zależności wewnątrz- i zewnątrzgatunkowe. Określa także sposoby wzajemnego oddziaływania gatunku (lub organizmu) na swoje otoczenie i otoczenia na niego. Autoekologia wykorzystuje osiągnięcia innych nauk biologicznych, takich jak fizjologia, anatomia, morfologia, embriologia, genetyka, ewolucjonizm. Z jej dorobku z kolei korzysta rolnictwo i leśnictwo. Autoekologia dzieli się na ekologie poszczególnych gatunków. Wyróżnia się np. ekologię bociana białego, ekologię pszczoły miodnej, ekologię człowieka.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 »
Wszystkich stron: 27
