A
Ilość znalezionych haseł: 401
(gleboznawstwo leśne), gleby słabo wykształcone, wytworzone z piasków wydmowych i ze zwydmionych piasków wodnolodowcowych, o składzie granulometrycznym piasków luźnych i odczynie kwaśnym w powierzchniowych poziomach. Oprócz słabo lub normalnie wykształconego poziomu próchnicznego, nie wykazują lub wykazują słabe zróżnicowanie na poziomy genetyczne. Mogą posiadać niektóre cechy słabo wykształconego poziomu → (proto)albic) i (proto)spodic, których obecność lub brak w profilu, jak również miąższość poziomu próchnicznego są podstawą wydzielania podtypów arenosoli (→ rysunek). Piasek o cechach skały macierzystej występuje na głębokości 50 cm lub płycej. Są to wiec gleby płytkie, chociaż piasek jako skała macierzysta może być bardzo głęboki, nawet do kilkunastu i więcej metrów. Budowę arenosili przedstawć można poziomami: A–C. Arenosole najczęściej zaliczane są do odmian dystroficznych i oligotroficznych. W klasyfikacji siedliskowej są to bory i bory mieszane. W glebach o tak lekkim składzie granulometrycznym woda nie jest zatrzymywana, co warunkuje suche i świeże warianty uwilgotnienia siedlisk leśnych. Występują wyłącznie na nizinach, największe płaty w Krainie Bałtyckiej (Wybrzeże Słowińskie), ale małe fragmenty występują na całym Niżu Polskim. W takich warunkach glebowych tworzy się najczęściej siedlisko boru suchego, rzadziej świeżego. Występuje podzespół typowy nadmorskiego boru bażynowego (Empetro nigri - Pinetum typicum) i wariant z chrobotkiem, suboceaniczny bór swieży (Leucobryo – Pinetum), subkontynentalny bór świeży (Peucedano-Pinetum). Często są to tereny wydmowe nie objęte lasem, porastane np. wydmuchrzycą piaskową, piaskownicą zwyczajną. Morfologię i pełną dokumentację tych gleb prezentuje → Atlas gleb leśnych Polski i → Muzeum Gleb. Załączona fotografia prezentuje fragment Słowińskiego Parku Narodowego, gdzie występują arenosole.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 »
Wszystkich stron: 27