E
Ilość znalezionych haseł: 343
(gleboznawstwo leśne), okres w prehistorii, następujący po epoce kamienia, a poprzedzający epokę żelaza. Najwcześniejsze wykopaliska z tej epoki pochodzą z południowego Kaukazu i z obszaru Morza Egejskiego, następnie z Egiptu i Bliskiego Wschodu. Za początek epoki brązu przyjmuje się umownie rok 3400 p.n.e., w Europie Południowej 2800 p.n.e., na terenach wschodnich Niemiec i zachodniej Polski 2200 p.n.e. Koniec epoki brązu przypada na lata 1000 – 700 p.n.e. Nazwa epoki pochodzi od używanych wówczas powszechnie narzędzi z nowo wprowadzonego surowca – brązu, czyli stopu miedzi z cyną, jak: siekiery, dłuta, młoty, motyki, sierpy, noże i inne.
Zobacz więcej...
(gleboznawstwo leśne), okres zlodowaceń odpowiadający w przybliżeniu plejstocenowi. Klimat plejstocenu ulegał wahaniom, wielokrotnie po fali zimna zwanej → glacjał, następowało ocieplenie zwane → interglacjał. Spowodowało to powstawanie i roztapianie olbrzymich lodowców kontynentalnych (lądolody), które pokrywały część Europy, łącznie z Polską, a także inne obszary strefy umiarkowanej: zachodnią Syberię, Amerykę Północną, Grenlandię i Tybet, a na półkuli południowej Ziemię Ognistą, Argentynę i Tasmanię. Najważniejsze glacjały i interglacjały europejskie tego okresu dotyczące ziem Polski wystąpiły: 1) 115 000-11 700 lat temu – Würm, najmłodsze zlodowacenie północnopolskie, Wisły, → Vistulian, bałtyckie, 2) 300 000-130 000 lat temu – Riss, zlodowacenie środkowopolskie, Odry, 3) 730 000-430 000 lat temu – Mindel, najstarsze zlodowacenie południowopolskie, Sanu, krakowskie. Większość terytorium Polski obecnie jest pokryta utworami związanymi z okresem zlodowaceń i odgrywają one ważną rolę w kształtowaniu powierzchni naszego kraju, stanowiąc skały macierzyste gleb i kształtując środowisko przyrodnicze oraz krajobrazy.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 »
Wszystkich stron: 23