E
Ilość znalezionych haseł: 343
(inżynieria leśna, hydrologia), siła sprawcza: woda, wyróżnia się:Rozbryzg, Spłukiwanie powierzchnioweErozję liniową, która dzieli się na: - erozję żłobinową, - erozję wąwozową, - erozję rzeczną, Erozję podpowierzchniową - która dzieli się na:- sufozję chemiczną, - sufozję mechaniczną, - erozję krasową,Abrazję.
Zobacz więcej...
(urządzanie lasu), sporządzanie planu urządzenia lasu przebiega w dwóch etapach:• Terenowa inwentaryzacja w trakcie której dokonywany jest opis taksacyjny lasu, weryfikacja granic wyłączeń taksacyjnych, weryfikacja zapisów powszechnej ewidencji gruntów, zaprojektowanie wskazań gospodarczych dla poszczególnych wydzieleń.• Prace kameralne, które obejmują: opracowanie danych pochodzących z inwentaryzacji terenowej, przygotowanie bazy danych do SILP, obliczenie i określenie etatów użytkowania rębnego i przedrębnego, sporządzenie planu cięć, wykonanie zestawień, tabel i wykazów, sporządzenia mapy numerycznej zgodnej ze Standardem Leśnej Mapy Numerycznej oraz wykonanie map analogowych.
Zobacz więcej...
(użytkowanie lasu), najwyższa (dopuszczalna) ilość drewna, jaką w ramach pielęgnowania lasu oraz w związku z wyczerpywaniem się, przede wszystkim w sposób naturalny, zdolności określonych części lasów do świadczeń materialnych i niematerialnych można pozyskać w tych lasach w ramach ich użytkowania głównego (przedrębnego oraz rębnego) w okresie obowiązywania dotyczącego tych lasów planu urządzenia lasu (uproszczonego planu urządzenia lasu lub określonej decyzji) a to m.in. w celu zaspokajania potrzeb społeczno-gospodarczych na surowiec drzewny, jednak bez naruszenia zasady trwałości lasu, ciągłości i systematycznego rozwoju zdolności lasów do świadczeń produkcyjnych i pozaprodukcyjnych (do świadczeń materialnych i niematerialnych) oraz innych zasad, z uwzględnieniem których powinna być prowadzona trwale zrównoważona gospodarka leśna.Konrad Tomaszewski. Prototyp Encyklopedii leśnej. Materiał niepublikowany.
(urządzanie lasu), ilość drewna do pozyskania określona w planie urządzenia lasu lub uproszczonym planie urządzenia lasu, wynikająca z potrzeb odnowienia, pielęgnowania i ochrony lasu oraz zasady trwałości i ciągłości użytkowania.Ustawa z dnia 28 września 1991 r. o lasach, art. 6 ust.1 pkt 9
Zobacz więcej...
(urządzanie lasu), okresowa (ustalana zwykle na 10 lat) wielkość pozyskania użytków przedrębnych zapisana w planie urządzenia lasu dla nadleśnictwa, wyrażona w wymiarze powierzchniowym lub miąższościowym. Według IUL, do użytków przedrębnych w planie urządzenia lasu zalicza się miąższość grubizny netto, projektowaną do pozyskania w ramach czyszczeń późnych (CPP) i trzebieży: TW oraz TP.
Etat cięć użytkowania przedrębnego w wymiarze powierzchniowym ustala się na podstawie zestawienia zbiorczego powierzchni drzewostanów zaprojektowanych do użytkowania przedrębnego we wskazaniach gospodarczych opisu taksacyjnego według rodzajów cięć i gatunków panujących oraz klas i podklas wieku. Tak ustalony i przyjęty podczas NTG etat powierzchniowy stanowi wielkość obligatoryjną do wykonania w okresie obowiązywania planu urządzenia lasu.
Orientacyjny etat użytkowania przedrębnego w wymiarze miąższościowym ustala się w m3 grubizny netto na dziesięciolecie, sumarycznie dla całego obrębu, bez szczegółowego rozdziału na gospodarstwa, rodzaje cięć, gatunki drzew i klasy wieku. Przy planowaniu orientacyjnego etatu cięć użytkowania przedrębnego należy uwzględniać przyjęte cele gospodarowania (ochronne i produkcyjne), stadia rozwojowe drzewostanów oraz dynamikę ich rozwoju.
Orientacyjną wielkość miąższości grubizny planowaną do pozyskania w ramach użytkowania przedrębnego na dziesięciolecie określa się na podstawie:
1) wyników użytkowania przedrębnego w nadleśnictwie w okresie ostatnich pięciu lat, biorąc pod uwagę łączną, pozyskaną w tym okresie, miąższość z cięć pielęgnacyjnych, sanitarnych i przygodnych;
2) tabeli klas wieku spodziewanego bieżącego rocznego przyrostu miąższości według gatunków panujących, biorąc też pod uwagę uzyskaną w ubiegłym okresie intensywność cięć przedrębnych w stosunku do tego przyrostu tabelarycznego;
3) wielkości uzyskanego w ubiegłym dziesięcioleciu przyrostu bieżącego użytecznego, biorąc też pod uwagę uzyskaną w ubiegłym okresie intensywność cięć przedrębnych w stosunku do tego przyrostu użytecznego;
4) zestawienia zbiorczego powierzchni drzewostanów zaprojektowanych do użytkowania przedrębnego we wskazaniach gospodarczych opisu taksacyjnego według rodzajów cięć i gatunków panujących oraz klas i podklas wieku; z możliwością wykorzystania z programu TAKSATOR odpowiedniego wykazu cięć użytkowania przedrębnego;
5) programów informatycznych opracowanych na modelach wzrostu drzewostanów.
Ze względu na brak możliwości precyzyjnego zaplanowania etatu użytkowania przedrębnego w miąższości należy przyjmować jego wielkość podczas NTG, po szczegółowej analizie danych:
a) występowania zaległości w cięciach pielęgnacyjnych z ubiegłego okresu, objawiających się np. znacz-nym udziałem użytków przygodnych – należy przewidzieć ich usunięcie w okresie obowiązywania sporządzanego planu urządzenia lasu;
b) znacznej liczby drzewostanów kwalifikujących się do przebudowy częściowej należy przewidzieć w nich intensywniejsze cięcia pielęgnacyjne.
Przyjmuje się zasadę, że planowany rozmiar miąższości użytkowania przedrębnego ogółem (traktowany jako maksymalny etat użytkowania przedrębnego na okres obowiązywania planu urządzenia lasu), nie powinien przekroczyć 75% przyrostu bieżącego, spodziewanego w okresie obowiązywania planu urządzenia lasu z wszystkich drzewostanów przedrębnych, to jest z wszystkich drzewostanów, w których nie planuje się użytkowania rębnego.
Orientacyjny etat miąższościowy użytkowania przedrębnego określa się w miąższości grubizny netto. Do porównań z zasobami drzewnymi lub przyrostem miąższości, wyrażanymi w miąższości grubizny brutto, miąższość brutto uzyskuje się po przemnożeniu miąższości netto przez współczynnik 1,25 (do celów orientacyjnego przeliczenia miąższości brutto na netto stosuje się odpowiednio współczynnik 0,8).
Zobacz więcej...
(urządzanie lasu), okresowa (ustalana zwykle na 10 lat) wielkość pozyskania grubizny użytków rębnych zapisana w planie urządzenia lasu dla obrębu leśnego i nadleśnictwa, wyliczana lub przyjmowana na podstawie określonej metody urządzeniowej z uwzględnieniem podziału na gospodarstwa i wyrażona w wymiarze miąższościowym lub powierzchniowym. Użytki rębne dzieli się na zaliczone i niezaliczone na poczet przyjętego etatu powierzchniowego. Według IUL, wielkość użytków rębnych zaliczonych na poczet etatu (powierzchniowego) analizowana jest podczas NTG dla poszczególnych gospodarstw w obrębie leśnym. Suma etatów określonych dla gospodarstw stanowi etat proponowany dla obrębu leśnego, zaś suma etatów obrębów leśnych etat dla nadleśnictwa. Podstawę ich określenia stanowią: 1) odpowiednie obliczenia etatów (etaty: według dojrzałości, zrównania, optymalne, z KO i KDO oraz potrzeb przebudowy); 2) potrzeby hodowlane i ochronne określane przez taksatorów dla poszczególnych drzewostanów na gruncie z uwzględnieniem funkcji pełnionej przez drzewostan w gospodarstwie; suma tych potrzeb zagregowana dla gospodarstwa nazywana jest umownie etatem z potrzeb hodowlanych i ochronnych; 3) możliwości lokalizacji cięć rębnych ograniczone koniecznością przestrzegania przyjętych zasad ładu przestrzennego i czasowego w lesie; używane jest tu umowne pojęcie etatu według możliwości lokalizacji cięć rębnych. Do obliczenia etatu użytków rębnych zestawia się, dla obrębu leśnego, powierzchniową i miąższościową tabelę klas wieku według gospodarstw i grup gatunków panujących o tym samym wieku rębności, a także sporządza się wykazy: drzewostanów kwalifikujących się do przebudowy, drzewostanów w KO i drzewostanów w KDO. Etaty oblicza się jako etaty miąższościowe w m3 grubizny brutto.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 »
Wszystkich stron: 23
