H
Ilość znalezionych haseł: 190
(fitopatologia leśna), jedna z najważniejszych gospodarczo choroba drzew leśnych, powodowana przez grzyby rodzaju Heterobasidion (korzeniowce, Basidiomycota, Basidiomycetes, Russulales). Z trzech gatunków występujących w Polsce najgroźniejszym jest korzeniowiec sosnowy i równopory, natomiast najmniejsze znaczenie gospodarcze posiada korzeniowiec jodłowy. Korzeniowce porażają ponad 200 gatunków drzew, krzewów i krzewinek. Najszersze spektrum roślin gospodarzy ma korzeniowiec sosnowy. Poszczególne gatunki patogenów wykazują preferencje w stosunku do roślin głównych gospodarzy. Patogeny powodują zgniliznę białą jamkowata korzeni i podstawy pni. Największe szkody powoduje korzeniowiec sosnowy w drzewostanach sosnowych i świerkowych rosnących w I i II generacji na gruntach porolnych. W uprawach i młodnikach sosnowych korzeniowiec sosnowy powoduje zamieranie drzew i w czasie trwania choroby tworzenie się gniazd po zamarłych drzewach. Przy szyi korzeniowej drzew tworzą się resupinatowe lub konsolowate owocniki, rosnące nieregularnie. Owocniki czerwonobrunatne z czasem brązowieją, brzeg biały, hymenofor rurkowaty biały lub białokremowy. W drzewostanach sosnowych od II klasy wieku korzeniowiec sosnowy poraża system korzeniowy i powoduje zmniejszenie przyrostów rocznych drewna, a w końcu jego zamarcie. Choroba może trwać kilkanaście lat zanim dojdzie do śmierci drzewa. W starszych drzewostanach świerkowych korzeniowiec sosnowy oraz równopory powodują zgniliznę twardzieli, która może sięgać kilkunastu metrów wysokości strzały. Patogeny mogą porażać drzewa poprzez zarodniki podstawkowe (rany w odziomkach świerkowych, bądź świeże pniaki), drogą wegetatywną przerastając z korzeni porażonych do zdrowych poprzez zrosty korzeniowe, może dochodzić do wnikania strzępki grzyba przez ranę na korzeniu, a także może dochodzić do powstawania związków pseudomikoryzowych z korzeniami, które po pewnym czasie przekształcają się w związek patologiczny. Pierwsze dwa sposoby infekcji są najczęściej spotykane w naturze. Ochrona: metodą mechaniczną, chemiczną oraz biologiczną wykorzystując grzyba Phlebiopsis gigantea (Fr.) Jülich (Basidiomycota, Basidiomycetes, Polyporales). Grzybnia w formie biopreparatu nanoszona jest na czoło pniaka. Phlebiopsis gigantea jest grzybem saprotroficznym konkurującym z patogenami o pokarm i niszę ekologiczną (drewno pniakowe i korzeni). W przeciągu trzech miesięcy potrafi przerosnąć drewno pniakowe i wniknąć do systemu korzeniowego.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 »
Wszystkich stron: 13
