K
Ilość znalezionych haseł: 919
(botanika leśna, drzewa i krzewy leśne), (Viburnum) rodzaj z rodziny przewiertniowatych (Caprifoliaceae) obejmujący około 150 gatunków na półkuli północnej. W Polsce jeden, a być może dwa gatunki. Kalina koralowa (Vibornum opulus L.). Krzew do 5 m wysokości. Pędy 6-kanciaste, jasnoszare lub czerwonawe, nagie. Pąki okryte 2 łuskami, osadzone na trzonkach; liściowe jajowate i spłaszczone do strony pędu, kwiatowe większe, buławkowate, ostro zakończone. Liście 5-12 cm długości, w zarysie okrągławe, z 3-5 zębatymi klapami. Blaszki po spodniej stronie nieznacznie owłosione. Na ogonkach gruczołki (miodniki pozakwiatowe). Kwiaty zróżnicowane na mniejsze, płodne wewnątrz kwiatostanów, oraz większe, płonne na obwodzie. Kwitnie w maju-czerwcu. Owoce (pestkowce) czerwone, utrzymujące się na krzewach zwykle aż do wiosny następnego roku. Występowanie – prawie cała Europa, z wyjątkiem północnej Skandynawii i rejonów najbardziej południowych, oraz północna Turcja, Kaukaz i Syberia. W Polsce na całym obszarze, w górach do ok. 1100 m n.p.m. (Bieszczady). Żyzne i wilgotne siedliska lasów liściastych. Grądy, łęgi, olsy oraz zbiorowiska zaroślowe. Gatunek podlegający ochronie częściowej. Kalina hordowina (Vibornum lantana L.). Krzew do 4 m wysokości Pędy grube, w części górnej nieco kanciaste, o długich międzywęźlach, pokryte gęstym szarym kutnerem złożonym z gwiazdkowatych włosków, podobnie jak inne części wegetatywne i generatywne. Pąki na trzonkach, bezłuskie; liściowe w postaci zredukowanych listków, kwiatowe kształtu grzybkowatego z wyraźnym zawiązkiem kwiatostanu; jedne i drugie okryte kutnerem. Liście 5-12 cm długości, jajowatoeliptyczne, na brzegach drobno i gęsto ząbkowane. Blaszki grube, z wierzchu ciemnozielone, nagie i pomarszczone, od spodu z szarym kutnerem. Kwitnie w maju-czerwcu. Owoce (pestkowce) przed dojrzeniem czerwone, później czarne. Występowanie – zachodnia, południowa i środkowa Europa, północno-zachodnia Afryka oraz Azja Mniejsza i Kaukaz. Zarośla krzewów na nasłonecznionych, suchych zboczach skalistych. W Polsce stanowiska prawdopodobnie naturalne tylko w Masywie Śnieżnika oraz w Pieninach Centralnych.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, anatomia i morfologia roślin), (kallus) mało zróżnicowana tkanka miękiszowa tworząca się w miejscu zranienia rośliny. Jeśli zranienie obejmuje kambium, wówczas kalus tworzy się szczególnie łatwo i szybko wskutek działania tego merystemu. Gdy uszkodzenie nie dochodzi do kambium, wówczas żywe komórki przylegające do rany ulegają odróżnicowaniu, stają się merystematyczne i, dzieląc się wytwarzają tkankę kalusową. Kalus można też otrzymać z części narządów, tkanek, komórek lub protoplastów przeniesionych w sterylnych warunkach na odpowiednie pożywki. Uzyskuje się w ten sposób niezorganizowane masy tkankowe, złożone głównie z tkanki miękiszowej, które można utrzymywać w kulturach in vitro przez wiele lat. Kalus zwany jest także tkanką przyranową.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 »
Wszystkich stron: 62
