K
Ilość znalezionych haseł: 919
(botanika leśna, drzewa i krzewy leśne), (Staphylea) rodzaj z rodziny kłokoczkowatych (Staphyleaceae) obejmujacy 11 gatunków na półkuli północnej. W Polsce jeden gatunek. Kłokoczka południowa (Staphylea pinnata L.). Krzew do 6 m wysokości. Pędy obłe, młode jasnozielone, dwuletnie zielonobrązowe, ciemniejsze od strony nasłonecznionej. Pąki wierzchołkowe szerokojajowate, boczne mniejsze i wąskojajowate. Jedne i drugie spłaszczone, na brzegach kanciaste, okryte jedną zieloną lub czerwonawo-zieloną łuską. Liście nieparzystopierzaste, 5-7-listkowe. Listki jajowate lub wydłużone, na brzegach ostro piłkowane, pod spodem sinozielone z owłosieniem nasadowej części nerwu głównego. Kwiaty w zwisających, wąskich wiechach, białe lub różowawe, rozwijają się w maju i czerwcu. Owoce – 2-3-komorowe, rozdęte torebki. Nasiona kuliste, twarde, brązowe i błyszczące. Występowanie – środkowa i południowa Europa, południowa Turcja (wyspowo) oraz południowe i wschodnie wybrzeża Morza Kaspijskiego, w górach do 1800 m n.p.m. (Taurus). W Polsce północno-zachodnia granica zasięgu. Główne ośrodki występowania na Śląsku, Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej oraz w Beskidzie Niskim i na Pogórzu Środkowobeskidzkim. Ponadto w południowej części kraju rozproszone stanowiska wtórne (krzew od wieków uprawiany, związany z licznymi przesądami i zwyczajami ludowymi; nasiona wykorzystywano między innymi do wyrobu grzechotek, dzwonków i różańców). Gatunek ciepłolubny, występujący w lasach liściastych i zaroślach, często na glebach wapiennych. Roślina chroniona.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, rośliny zielne), Brachypodium – rodzaj z rodziny Poaceae (trawy, wiechlnowate), liczący około 20 gatunków występujących w strefach klimatu umiarkowanego i zwrotnikowego, reprezentowany w Polsce przez dwa gatunki. Kłosownica leśna [ Bachypodium sylvaticum (Huds.) P. Beauv.] – ciemnozielona trawa kępkowa o źdźbłach do 100 cm wysokości, nagich tylko na kolankach gęsto owłosionych. Blaszki liściowe około 7 mm szerokości, zwężające się ku szczytowi, miękko owłosione, z jasnym nerwem po dolnej stronie. Kłos luźny, górą zwisający. Kłoski 6-15-kwiatowe, najniższe osadzone na krótkich gałązkach. Ość plewki dolnej w wyższych kwiatach dłuższa od plewki. Gatunek charakterystyczny dla klasy Querco-Fagetea (żyzne lasy liściaste – dąbrowy, grądy, buczyny, łęgi). Kłosownica pierzasta [Brachypodium pinnatum (L.) P. Beauv.] różni się od kłosownicy leśnej przede wszystkim wyższym wzrostem (do 120 cm), liśćmi bez wyróżniającego się nerwu środkowego, wzniesionym i bardziej zwartym kłosem z kłoskami 8-24-kwiatowymi oraz ością krótszą od plewki dolnej. Gatunek światłożądny, wapieniolubny, przywiązany do siedlisk żyznych i słonecznych, charakterystyczny dla ciepłolubnych muraw z klasy Festuco-Brometea. Występuje także w świetlistych dąbrowach.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, rośliny zielne), Holcus – rodzaj z rodziny Poaceae (trawy, wiechlinowate) liczący około 8 gatunków występujących w strefach klimatu umiarkowanego, reprezentowany w Polsce przez dwa gatunki. Kłosówka miękka (Holcus mollis L.) – trawa o silnie rozwiniętych korzeniach i rozłogach (tworzy zwarte darnie). Pędy generatywne do 80 cm wysokości, nagie lub lekko owłosione, natomiast silnie, aksamitnie owłosione w kolankach. Języczek do 5 mm długości, tępy. Liście płaskie, 3-12 mm szerokości, z krótkimi włoskami lub nagie. Wiecha lekko rozwarta z owłosionymi gałązkami. Kłoski 2-kwiatowe (dolny kwiat obupłciowy, a górny płonny, męski lub zredukowany), białawo zielone do jasnobrązowych, często czerwonawo nabiegłe. Plewka dolna kwiatu płonnego z ością wyraźnie wystającą ponad kłosek. Trawa leśna, częsta w borach mieszanych oraz w kwaśnych dąbrowach z klasy Quercetea robori-petraeae (gatunek charakterystyczny). Kłosówka wełnista (Holcus lanatus L.) różni się od kłosówki miękkiej przede wszystkim brakiem rozłogów (nie tworzy darni tylko kępki), ością nieznacznie wystającą z kłoska i aksamitnie owłosionymi blaszkami liściowymi. Trawa łąkowa, charakterystyczna dla zbiorowisk z klasy Molinio-Arrhenatheretea, czasami spotykana w zniekształconych fitocenozach leśnych, zwłaszcza w pobliżu łąk.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, rośliny zielne), Caltha – rodzaj z rodziny Ranunculaceae (jaskrowate), liczący 10-20 gatunków w umiarkowanych strefach klimatycznych obu półkul, z dwoma gatunkami we florze Polski. Knieć błotna (Caltha palustris L.) – bylina do 50 cm wysokości o liściach ciemnozielonych, kolistosercowatych, dolnych sercowatych i ogonkowych, a górnych – nerkowatych krótkoogonkowych lub prawie siedzących. Kwiaty z okwiatem 5-członowym, żółte, błyszczące osadzone pojedynczo na szczytach rozgałęzień łodygi. Roślina częsta na wilgotnych łąkach, spotykana także w olsach i łęgach jesionowo-olszowych. Knieć górska (Caltha laeta Schoot, Nyman et Kotschy) – różni się od knieci błotnej przede wszystkim zaokrągloną dolną części blaszki liściowej. Występuje w wyższych partiach Karpat na siedliskach wilgotnych i jest gatunkiem charakterystycznym dla zespołu bagiennej olszyny górskiej Caltho-Alnetum.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 »
Wszystkich stron: 62
