Lista haseł - Encyklopedia Leśna

Lasy Państwowe

K

Ilość znalezionych haseł: 919

Historia i tradycja leśna

Kordelas Leśnika Polskiego

(Historia i tradycja leśna), obok Złotego Kordelasa Leśnika Polskiego najwyższe odznaczenie, jakim honoruje się pracowników Lasów Państwowych za wybitne osiągnięcia i sumienną służbę. Kordelas może być nadany także osobom i instytucjom spoza struktur Lasów Państwowych, które poprzez swoją działalność wspierają idee polskiego leśnictwa. To wyjątkowe odznaczenie przyznawane jest od 1996 roku przez dyrektora generalnego lasów państwowych i dyrektorów regionalnych dyrekcji. Wnioski o nadanie wyróżnienia opiniowane są przez Kapitułę Honorową. Sam kordelas to paradna i honorowa broń pracowników Służby Leśnej, nawiązująca bezpośrednio do tradycji okresu międzywojennego. Obecny wzór obowiązuje od 1 marca 1930 roku, kiedy to wyszło Rozporządzenie Rady Ministrów " O umundurowaniu i oznakach służbowych funkcjonarjuszów administracji lasów państwowych". Znajdziemy tam pełen opis techniczny kordelasa oraz informacje na temat, jaki rodzaj tej paradnej broni przysługiwał poszczególnym grupom pracowników. Każdy kordelas wręczany jako wyróżnienie ma swój kolejny, unikalny numer. Dołączana jest do niego także legitymacja, która poświadcza jego nadanie.

Zobacz więcej...

Uboczne użytkowanie lasu

korek (fellem)

(uboczne użytkowanie lasu), strefa kory wytwarzana przez miazgę korkotwórczą (fellogen), martwa, zwarta, zbudowana z komórek wypełnionych powietrzem, których ściany są wysycone suberyną (skorkowaciałe) lub ligniną (zdrewniałe). Korek nadaje korze elastyczność oraz właściwości izolacyjne w stosunku do ekstremalnych temperatur, chroni też żywe tkanki przed utratą wody i uszkodzeniami mechanicznymi. Ze względu na właściwości korek stanowi cenny surowiec pozyskiwany specjalnie z drzew stojacych, na plantacjach dębu korkowego, gł. w Portugalii. Służy do produkcji izolacji, płyt, pływaków, zatyczek do butelek oraz galanterii i elementów wyposażenia wnętrz.

Zobacz więcej...

Geomatyka

korekcja radiometryczna

(geomatyka), wstępny etap przetwarzania obrazów satelitarnych, w którym usuwa się zakłócenia zarejestrowanych zdjęć spowodowane wpływami atmosfery (np. zachmurzenie), terenu (np. cienie gór czy budynków) i różnicami w kalibracji detektorów satelity

Zobacz więcej...

Urządzanie lasu

korekta miąższości

(urządzanie lasu), oszacowana podczas taksacji drzewostanu zasobność grubizny podlega korekcie polegającej na jej odpowiednim wyrównaniu (z zastosowaniem równań regresji), do miąższości ustalonej dla klas i podklas wieku, w wyniku pomiaru miąższości, statystyczną metodą reprezentacyjną, w warstwach gatunkowo - wiekowych.Po tej korekcie następuje ostateczne określenie miąższości w drzewostanie, to jest miąższości na całej powierzchni (w zaokrągleniu do 5 m3) oraz zasobności na 1 ha (w zaokrągleniu do 1 m3), wraz z obliczeniem wskaźnika zadrzewienia.

Zobacz więcej...

Urządzanie lasu

korekta podziału powierzchniowego

(urządzanie lasu), podczas prac inwentaryzacyjnych wykonawca projektu planu urządzenia lasu przeprowadza – jeżeli tak przyjęto w protokole KZP – korektę dotychczasowego podziału obrębu leśnego na oddziały leśne oraz jednostki kontrolne numerowane jak oddziały. Korektę przeprowadza się, gdy dotychczasowy podział na oddziały i jednostki kontrolne nie spełnia przede wszystkim funkcji ładu przestrzennego, z uwzględnieniem następujących wymagań: 1) obowiązuje zasada utrzymania, w możliwie największym stopniu dotychczasowego podziału powierzchniowego i numeracji oddziałów;2) przy włączeniu gruntów nowo przyjętych w zarząd nadleśnictwa, powierzchnie oddziałów oraz przebieg linii i ich szerokość powinny być dostosowane do podziału powierzchniowego całego urządzanego obiektu;3) zmiany granic oddziałów w terenach górskich, podgórskich i wyżynnych powinny uwzględniać granice zlewni transportowych.Wykonawca projektu planu urządzenia lasu ma obowiązek przedłożyć do zatwierdzenia podczas NTG wszystkie – dokonane zgodnie z zaleceniami komisji odbioru prac terenowych – zmiany granic i numerów oddziałów, z wyszczególnieniem tych, które wymagają zmian adresów leśnych w SILP.

Zobacz więcej...

Geomatyka

korelacja obrazów

(geomatyka), metoda stosowana w fotogrametrii do wspomagania orientacji modeli stereoskopowych – do pozycjonowania kursora na znaczkach tłowych lub odnajdywania punktów analogicznych na zdjęciach (orientacja wzajemna). Istnieją też algorytmy służące do automatycznego generowania NMT na podstawie korelacji obrazów tworzących parę stereoskopową. Algorytmy takie są zawarte w oprogramowaniu współczesnych fotogrametrycznych stacji roboczych.

Zobacz więcej...

Geomatyka

korelacja przestrzenna

(geomatyka), w geostatystyce – opis zależności zakładający, że obiekty i zjawiska znajdujące się blisko siebie w przestrzeni geograficznej są zazwyczaj bardziej podobne niż te, które znajdują się od siebie dalej. Dane o lokalizacji pozwalają określić autokorelację przestrzenną, czyli zależności pomiędzy wartościami jednej cechy zmieniające się wraz z odległością.

Zobacz więcej...

Ergonomia w leśnictwie

korelator

(ergonomia w leśnictwie), podsystem przetwarzania informacji.

Zobacz więcej...

Ptaki

korkowanie

(zoologia leśna, ptaki), trzecia z czterech faz pieśni godowej głuszca. Pojedynczy, raptowny dźwięk przypominający odkorkowywanie butelki. Dla obserwatora jest znakiem rozpoczęcia cichego szlifowania, podczas którego ptak całkowicie głuchnie, co można wykorzystać do zbliżenia się doń o 2-3 kroki. Cała zwrotka trwa 5-7 sekund i jest słyszalna z zaledwie 200-300 metrów. Koguty tokują o świcie, w ustronnych starych borach, wpierw na drzewach, potem często na ziemi.

Zobacz więcej...

Surowiec

korkowica

(nauka o surowcu drzewnym), jest wtórną tkanką okrywającą pnie i gałęzie oraz korzenie roślin drzewiastych. Korkowica jest zbudowana z trzech pokładów (warstw) komórek tj. fellemu (korka), fellogenu (kambium korkotwórczego) i fellodermy (miękiszu korkowego). Korkowica zwana jest też perydermą.

Zobacz więcej...

Ptaki

kormoran

(zoologia leśna, ptaki), (łac. Phalacrocorax carbo, ang. Cormorant) ptak z rodziny Phalacrocoracidae (kormorany), zaliczanej obecnie do rzędu Pelecaniformes (pelikanowe). Długość ciała 77-94 cm, rozpiętość skrzydeł 121-149 cm, masa ciała 1700-3200 g. Upierzenie czarne z miedzianym połyskiem na wierzchu. Dziób mocny, haczykowato zakończony. Na wiosnę ma białawe boki głowy i szyi oraz białe plamy u nasady nóg. Młode brunatne z jaśniejszym spodem ciała. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Do niedawna był bardzo nielicznym ptakiem lęgowym w kraju, lecz od lat 80. XX wieku rozpoczęła się ekspansja i trwający do dzisiaj silny wzrost liczebności. Obecnie dość pospolity gatunek lęgowy w Polsce, choć występujący tylko lokalnie. Zamieszkuje stare lasy na wyspach jeziornych i brzegach zatok. Gniazdo zakłada na drzewach. Gniazduje kolonijnie. W okresie IV-VI składa 3-4 jaja, które wysiaduje samica na zmianę z samcem przez 23-24 dni. Wyprowadza jeden lęg w roku. Gatunek wędrowny, przeloty II-V i VI-XI, część osobników zimuje w kraju. Żywi się wyłącznie rybami. Odpoczywając, często suszy rozpostarte skrzydła, które namakają podczas nurkowania. Liczebność w Polsce szacowana na 20-22 tysiące par. Gatunek objęty ochroną częściową.

Zobacz więcej...

Zoologia leśna

kormoran czubaty

(zoologia leśna), (łac. Phalacrocorax aristotelis, ang. Shag) ptak z rodziny Phalacrocoracidae (kormorany), zaliczanej obecnie do rzędu Pelecaniformes (pelikanowe). Długość ciała 68-78 cm, rozpiętość skrzydeł 95-110 cm, masa ciała 1800-2100 g. Mniejszy od kormorana o bardziej smukłej sylwetce z cieńszą szyją. Dziób mniejszy i smuklejszy z żółtymi zajadami. Upierzenie czarne z zielonym połyskiem. W szacie godowej na czole pęk zakręconych piór. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Młode ptaki mają rozjaśniony spód ciała i jaśniejszym pasem na pokrywach skrzydłowych. Zamieszkuje wybrzeża Morza Śródziemnego i Atlantyku. Do Polski zalatuje sporadycznie. Żywi się wyłącznie rybami. Gatunek objęty ochroną ścisłą.

Zobacz więcej...

Ptaki

kormoran mały

(zoologia leśna, ptaki), (łac. Phalacrocorax pygmeus, ang. Pygmy Cormorant) ptak z rodziny Phalacrocoracidae (kormorany), zaliczanej obecnie do rzędu Pelecaniformes (pelikanowe). Długość ciała 45-55 cm, rozpiętość skrzydeł 75-90 cm, masa ciała 570-870 g. Znacznie mniejszy od kormorana. Sylwetka o krótkiej szyi i dziobie, ale z długim ogonem. Ubarwienie czarne z brunatną głową i szyją. Młode ptaki z jasnym gardłem i spodem ciała. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Gniazduje w południowo-wschodniej Europie i południowo-zachodniej Azji. Do Polski zalatuje sporadycznie. Zamieszkuje najczęściej akweny śródlądowe. Żywi się rybami. Gatunek objęty ochroną ścisłą.

Zobacz więcej...

Entomologia leśna

korniczek wielozębny

(entomologia leśna), Orthotomicus laricis (Fabricius, 1792), chrząszcz z rodz. ryjkowcowate (Curculionidae). Żeruje głównie na sośnie i świerku, sporadycznie na jodle i modrzewiu. Opada głównie leżaninę. Chodnik macierzysty nieregularny, jednoramienny, podłużny bez nisz jajowych. Żerowisko słabo wygryzione w bielu. Kolebki poczwarkowe wydrążone dość głęboko w drewnie.

Zobacz więcej...

Entomologia leśna

kornik drukarczyk

(entomologia leśna), Ips amitinus (Eichhoff, 1872) chrząszcz z rodz. ryjkowcowate (Curculionidae). Kambiofag. Zasiedla drzewa stojące i leżaninę. Komora godowa i chodniki macierzyste (2-3) podłużne, zaznaczające się w bielu. Chodniki larwalne regularne. Przepoczwarczenie między korą a drewnem, rzadziej w korze. Zasiedla świerk, sosnę, rzadziej jodłę i modrzew.

Zobacz więcej...

« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 »
Wszystkich stron: 62

Kontakt

CZCIONKA A A⁺ A⁺

Strona główna

Pielęgnowanie drzew

Prawne podstawy wycinki drzew

Bezpieczeństwo i higiena pracy w leśnictwie

Botanika leśna

Anatomia i morfologia roślin

Drzewa i krzewy

Ekologia i geografia roślin

Ochrona roślin

Rośliny zielne

Systematyka roślin

Edukacja leśna

Biocenoza leśna

Dynamika biocenoz leśnych

Ekologia drzew leśnych

Ekologiczne funkcje lasu

Ekosystem leśny

Las jako zjawisko geograficzne

Las – naturalny zbiornik węgla

Podstawowe pojęcia z zakresu ekologii

Podstawowe zasady, prawa i teorie ekologiczne

Samoregulacja w ekosystemach leśnych

Siedlisko i środowisko leśne

Środowiskowe zagrożenia drzew i drzewostanów

Wymagania ekologiczne drzew i krzewów leśnych

Ekonomika leśnictwa

Entomologia leśna

Ergonomia w leśnictwie

Fitopatologia leśna

Gleboznawstwo leśne

Elementy mineralogii, petrografii, geologii historycznej, geomorfologii

Gleba jako fizyczne i chemiczne środowisko życia

Żywe organizmy w glebie i próchnica

Laboratorium gleboznawcze, sprzęt i aparatura

Podstawy klasyfikacji gleb, kryteria i zasady

Jednostki klasyfikacji gleb

Historia i tradycja leśna

Genetyka i selekcja drzew leśnych

Szczegółowa hodowla lasu

Środowiskowe zagrożenia drzew i drzewostanów

Informatyka w leśnictwie

Dokumentacja SILP

Oprogramowanie i sprzęt

Sprzęt informatyczny

Inżynieria leśna

Budownictwo leśne

Drogownictwo leśne

Lasy i leśnictwo

Mechanizacja prac leśnych

Meteorologia i klimatologia leśna

Nauka o produkcyjności lasu

Nauka o surowcu drzewnym

Ochrona przeciwpożarowa

Ochrona przyrody

Ochrona przyrody

Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe

Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe

Wartościowanie nieruchomości leśnych

Zarząd przypadający oraz sprawowany przez Lasy Państwowe

Prawo ochrony środowiska i polityka leśna

Siedliskoznawstwo leśne

Uboczne użytkowanie lasu

Urządzanie lasu

Użytkowanie lasu

Zoologia leśna

Fizjologia leśna