K
Ilość znalezionych haseł: 919
(zoologia leśna, ptaki), (łac. Anas strepera, ang. Gadwall) ptak z rodziny Anatidae (kaczkowate), rzędu Anseriformes (blaszkodziobe). Długość ciała 46-56 cm, rozpiętość skrzydeł 78-90 cm, masa ciała 500-1300 g. Dymorfizm płciowy wyłącznie w okresie lęgowym. Samiec w szacie godowej szary z jaśniejszą głową, ciemniej plamkowaną piersią oraz czarnym tyłem ciała i popielatymi sterówkami. Lusterko w skrzydle białe. Dziób czarniawy. Samica podobna do krzyżówki, od której różni się pomarańczowymi pasami po bokach dzioba i białym lusterkiem. W Polsce dość rozpowszechniony i coraz liczniejszy gatunek lęgowy. Zamieszkuje bujnie zarośnięte wody nizinne. Gniazdo zakłada na ziemi. W okresie V-VI składa 8-12 jaja, które wysiaduje wyłącznie samica przez 24-26 dni. Zagniazdownik, pisklęta wykluwają się pokryte puchem i są od razu gotowe do opuszczenia gniazda. Wyprowadza jeden lęg w roku. Gatunek wędrowny, przeloty III-IV i VIII-XI, zimuje w zachodniej Europie i basenie Morza Śródziemnego. Pożywienie: głównie zielone części roślin wodnych. Liczebność w Polsce szacowana na 2000-2200 par. Gatunek objęty ochroną ścisłą.
Zobacz więcej...
(inżynieria leśna, hydrologia), procesy rozpuszczania skał stosunkowo łatwo rozpuszczalnych przez wody powierzchniowe i podziemne wraz z procesami towarzyszącymi, składające się na krasowienie, a także wytwarzana przez nie charakterystyczna rzeźba (kanały krasowe, ponory), system odwodnienia (kaptaż wód krasowych, rzeka ginąca, rzeka krasowa, strefy hydrogeologiczne w krasie). Obszar krasowy charakteryzuje się ubóstwem lub brakiem powierzchniowej sieci rzecznej, a przepływ wód następuje głównie we wnętrzu masywów skalnych systemem kanałowym, często w rozległych systemach jaskiniowych (główne przewody przepływu krasowych wód podziemnych). Obecność dużych źródeł typu wywierzysk. Kras występuje głównie w skałach węglanowych, gipsach i soli.ang. karst
Zobacz więcej...
(Gleboznawstwo leśne), procesy i zjawiska rozpuszczania skał przez wody powierzchniowe i podziemne, jeden z rodzajów wietrzenia chemicznego. Krasowieniu podlegają przede wszystkim wapienie, a także dolomity, margle, gips, anhydryt, halit. Polega to na tworzeniu szczelin, kanałów i jaskiń. Towarzyszy tym procesom wytrącanie osadów w postaci stalaktytów i stalagmitów. Krasem określa się również formy powierzchni Ziemi powstałe w wyniku powyższych procesów, a także obszar, na jakim te procesy i formy występują.
Zobacz więcej...
(zoologia leśna, ptaki), (łac. Coracias garrulus, ang. Roller) ptak z rodziny Coraciidae (kraski), rzędu Coraciiformes (kraskowe). Długość ciała 29-32 cm, rozpiętość skrzydeł 52-57,5 cm, masa ciała 110-189 g. Ubarwienie niebieskie w różnych odcieniach, grzbiet rdzawobrązowy, lotki czarne. Dziób czarniawy, nogi żółtawe. Brak dymorfizmu płciowego. Jeszcze 30 lat temu gniazdowała na znacznym obszarze Polski, obecnie lęgowa tylko lokalnie (Mazowsze, Podlasie, Kurpie, Lubelszczyzna) i wciąż zmniejszająca liczebność. Przyczyny zanikania kraski nie są dotąd poznane, prawdopodobnie szkodzi jej chemizacja rolnictwa na afrykańskich zimowiskach. Zamieszkuje skraje lasów, łąki, pastwiska z zadrzewieniami. Gniazdo zakłada w dziuplach (najczęściej starych wierzb), zajmuje też skrzynki lęgowe. W czerwcu składa 3-5 jaj, które wysiaduje samica na zmianę z samcem przez 17-19 dni. Wyprowadza jeden lęg w roku. Gatunek wędrowny, przeloty IV-V i VIII-IX, zimuje w Afryce. Pożywienie: duże owady latające, rzadziej drobne kręgowce. Liczebność w Polsce szacowana na 60-75 par. Zagrożona wyginięciem. Gatunek objęty ochroną ścisłą, zakazem fotografowania, filmowania i obserwacji, mogących powodować płoszenie lub niepokojenie oraz ochroną strefową. Strefa ochrony całorocznej obejmuje promień do 10 m od gniazda, strefy ochrony okresowej nie wyznacza się.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, systematyka roślin), gromada (Rhodophyta) z podkrólestwa roślin, licząca około 4000 gatunków, obejmująca grupę glonów, których charakterystyczną cechą jest przede wszystkim skład barwników asymilacyjnych: obok zielonych chlorofili a i b, brunatnych karotenoidów oraz żółtych i brunatnych ksantofili występują specyficzne barwniki z grupy fikobilin – czerwona fikoerytryna, obecna u wszystkich przedstawicieli, oraz nieco rzadziej spotykana niebieska fikocyjanina. W najprostszych przypadkach są to rośliny jednokomórkowe, przeważają jednak formy nitkowate lub plechowate, przy czym nigdy nie osiągają tak wielkich wymiarów jak niektóre brunatnice. Chloroplasty mają prostą budowę (pojedyncze tylakoidy), a w wyniku asymilacji tworzy się specyficzny węglowodan zwany skrobią krasnorostową. Rozmnażanie wegetatywne odbywa się za pomocą nieruchliwych komórek produkowanych przez plechę, a rozmnażanie płciowe jest zwykle połączone z przemianą pokoleń. Krasnorosty występują przeważnie na powierzchni skał, kamieni oraz w dobrze natlenionych i czystych wodach słodkich oraz morskich. W Polsce znanych jest około 250 taksonów.
Zobacz więcej...
(inżynieria leśna, hydrologia), zespół procesów formujących specyficzny system odwodnienia, głównie podziemnego, powodujących powstanie kanałów krasowych i jaskiń oraz charakterystycznej rzeźby powierzchniowej na obszarach zbudowanych ze skał krasowiejących, obejmujących przede wszystkim rozpuszczanie tych skał, przy mniejszym udziale erozji i sedymentacji. Obserwuje się zróżnicowanie między obszarami podległymi słabemu i pełnemu krasowieniu. W pierwszym z obszarów typowe cechy hydrogeologii krasowej nie są w pełni rozwinięte w odróżnieniu od obszaru drugiego. W warunkach pełnego krasowienia masywu węglanowego zaznacza się dobrze rozwinięte występowanie trzech stref hydrogeologicznych: strefa wadyczna, strefa wadyczno-freatyczna i strefa freatyczna (strefy hydrogeologiczne w krasie). Strefa freatyczna dzieli się na podstrefę płytką, o aktywnym przepływie kanałowym, i głęboką, o powolnym przepływie laminarnym, czego nie obserwuje się w obszarach podległych słabemu krasowieniu.ang. karstification
Zobacz więcej...
(Ekologia lasu, ekosystem leśny), z badań przeprowadzonych w Puszczy Niepołomickiej wiadomo, że udział runa w wytworzonej przez producentów biomasie nie przekracza 2%. Ponad 98% to biomasa drzew. Konsumenci I rzędu (roślinożercy) pobierają około 3% tej biomasy w borach i 5% w grądach. Zatem ponad 95% biomasy w naszych lasach (z przewagą borów) nie przechodzi przez ogniwa konsumentów, lecz trafia w postaci martwej materii (nekromasy) na dno lasu, tworząc tam warstwę ścioły (detrytusu). Część tej nekromasy jest konsumowana przez detrytusofagi, które dają początek detrytusowemu łańcuchowi troficznemu, podobnie jak roślinożercy konsumujący żywą materię roślinną dają początek łańcuchowi troficznemu spasania.
Zarówno roślinożercy, jak i detrytusofagi mogą być konsumowani przez konsumentów wyższego rzędu (drapieżców, pasożyty). Ten sam osobnik drapieżcy może być ogniwem zarówno w łańcuchu spasania, jak i łańcuchu detrytusowym – na przykład ten sam ptak może konsumować zarówno gąsienice owadów żerujących na drzewach, jak i dżdżownice. Całą martwą materię roślinną i zwierzęcą, jak również wszystkie odchody trafiające na dno lasu rozkładają destruenci. Do tej grupy należą liczne mikroorganizmy heterotroficzne (bakterie, grzyby, promieniowce), pierwotniaki i wiele bezkręgowców (nicienie, pierścienice, roztocze, owady bezskrzydłe, chrząszcze i in.). W efekcie aktywności destruentów powstają związki mineralne pobierane przez producentów (rośliny zielone) – cykl się zamyka.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 »
Wszystkich stron: 62
