K
Ilość znalezionych haseł: 919
(zoologia leśna, ptaki), (łac. Numenius phaeopus, ang. Whimbrel) ptak z rodziny Scolopacidae (bekasowate), rzędu Charadriiformes (siewkowe). Długość ciała 37-45 cm (w tym dziób 6-9 cm), rozpiętość skrzydeł 78-88 cm, masa ciała 270-600 g. Podobny do kulika wielkiego, ale mniejszy i delikatniej zbudowany, o krótszych nogach i z wyraźnie krótszymi i mocno zagiętym przy końcu dziobem. Oprócz wielkości różni się ciemną czapeczką przeciętą na środku jasnym środkowym paskiem ciemieniowym. Brak dymorfizmu płciowego. Gniazduje w tundrze. W Polsce spotykany wyłącznie na przelotach (IV-V i VII-IX), zazwyczaj nad mulistymi brzegami wód. Pożywienie: bezkręgowce, rzadziej nasiona. Gatunek objęty ochroną ścisłą.
Zobacz więcej...
(zoologia leśna, ptaki), (łac. Numenius arquata, ang. Curlew) ptak z rodziny Scolopacidae (bekasowate), rzędu Charadriiformes (siewkowe). Długość ciała 48-57 cm (w tym dziób 9-15 cm), rozpiętość skrzydeł 89-106 cm, masa ciała 500-1350 g. Największy gatunek siewkowca występujący w naszym kraju, o dość masywnej sylwetce z długą szyją i bardzo długim zakrzywionym dziobem. Upierzenie płowe, brunatno plamkowane z wierzchu i kreskowane od spodu, tylko brzuch biały. Biała plama na kuprze sięga klinem na plecy. Ogon brunatno prążkowany. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego, samica ma często zauważalnie dłuższy dziób. W Polsce gniazduje tylko lokalnie. Zamieszkuje rozległe, wilgotne łąki i turzycowiska. Gniazdo zakłada na ziemi. W maju składa 4 jaja, które wysiaduje samica na zmianę z samcem przez 27-29 dni. Zagniazdownik, pisklęta wykluwają się pokryte puchem i są od razu gotowe do opuszczenia gniazda. Wyprowadza jeden lęg w roku. Gatunek wędrowny, przeloty III-IV i VII-X, zimuje w zachodniej Europie i basenie Morza Śródziemnego. Pożywienie: owady, mięczaki, małe żaby, nasiona, owoce. Liczebność w Polsce szacowana na 650-700 par. Gatunek objęty ochroną ścisłą i dodatkowym zakazem fotografowania, filmowania i obserwacji mogących powodować płoszenie lub niepokojenie.
Zobacz więcej...
(zoologia leśna, ptaki), (łac. Burhinus oedicnemus, ang. Stone Curlew) ptak z rodziny Burhinidae (kulony), rzędu Charadriiformes (siewkowe). Długość ciała 38-45 cm, rozpiętość skrzydeł 76-88 cm, masa ciała 290-535 g. Głowa stosunkowo duża z żółtymi oczami. Brak zróżnicowania płciowego. Upierzenie płowoszare, brunatno kreskowane, z jasnymi i ciemnymi pasami na głowie i białym gardłem. Na skrzydłach białe, czarno obramowane pasy oraz plamy dobrze widoczne u ptaka w locie. Dziób żółty z czarnym końcem. Brak dymorfizmu płciowego. Jeszcze w pierwszej połowie XX wieku był w Polsce rozpowszechnionym ptakiem lęgowym, później nastąpił drastyczny spadek liczebności. Obecnie najprawdopodobniej wymarły w Polsce jako gatunek lęgowy. Zamieszkuje suche, otwarte tereny takie jak wydmy, pastwiska, piaszczyste plaże i wyspy w dolinach dużych rzek nizinnych, rozległe żwirownie, poligony wojskowe. Ostatnie stanowiska w Polsce znajdowały się w dolinie Bugu i Narwi. Gniazdo zakłada na ziemi. W okresie V-VII składa 2 jaja, które wysiaduje samica na zmianę z samcem przez 24-26 dni. Zagniazdownik, pisklęta wykluwają się pokryte puchem i są od razu gotowe do opuszczenia gniazda. Wyprowadza 1-2 lęgi w roku. Gatunek wędrowny, przeloty III-IV i VIII-X, zimuje basenie Morza Śródziemnego. Pożywienie: owady, dżdżownice, ślimaki, rzadziej drobne kręgowce. Liczebność w Polsce szacowana była na 2-4 pary, ale brak stwierdzeń lęgów po 2000 roku. Gatunek objęty ochroną ścisłą.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, systematyka roślin), odmiana uprawna rośliny (takson wewnątrzgatunkowy), ze względu na określone wartości użytkowe, wyselekcjonowana z populacji naturalnych lub z ich sztucznie otrzymanego potomstwa lub uzyskana wyniku celowych zabiegów hodowlanych. Nazwy kultywarów (opisanych od stycznia 1959 roku) muszą pochodzić z języków nowożytnych, pisze się je dużą literą, pismem prostym, ujmuje w pojedynczy cudzysłów i nie dodaje do nich nazwisk autorów, np. Populus nigra L. ‘Italica’. Jeśli odmiana nie może być zaliczona do konkretnego gatunku, nazwę kultywarową umieszcza się po nazwie rodzajowej, np. Betula ‘Hoseri’. Szczegółowe zasady nazewnictwa kultywarów są ujęte w przepisach Międzynarodowego Kodeksu Roślin Uprawnych (International Code of Nomeclature for Cultivated Plants, ICNCP)
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 »
Wszystkich stron: 62
