(edukacja leśna), patrz →arkusz pracy
(inżynieria leśna, hydrologia), dokument w postaci tekstowo-graficznego zestawienia danych dotyczących studni, w tym geodezyjnych i techniczno-eksploatacyjnych, sporządzany w celu jej rejestracji.ang. well register card
(informatyka w leśnictwie, oprogramowanie i sprzęt), to najczęściej dodatkowy układ elektroniczny składający się z drukowanej płytki z zamieszczonymi na niej elektronicznymi elementami. Służy do rozszerzenia możliwości komputera o nowe funkcje lub akcesoria. Najczęściej stosowane rozszerzenia to: karta dźwiękowa, graficzna, modemowa lub sieciowa. Instalacja dodatkowej karty jest czasem nieodzowna również wtedy, gdy chcemy podłączyć do komputera inne urządzenia peryferyjne takie jak skaner lub streamer. Kartę łączymy z płytą główną za pomocą gniazd np.: PCI, ISA, AGP.
(informatyka w leśnictwie,programowaie i sprzęt), karta sieciowa, karta rozszerzeń niezbędna do podłączenia komputera do sieci LAN. Do karty sieciowej można podłączyc kabel koncentryczny lub kabel typu skretka laczacy komputer z resztą sieci. Często karty mają możliwość podłączenia dwóch róznych typów kabla. Najwazniejszym parametrem karty sieciowej jest jej prędkość transmisji, którą wyraża się w Mb/s.
(łowiectwo), karta z numerami stanowisk, jakie myśliwy zajmuje w kolejnych pędzeniach, w trakcie polowania na zające lub zwierzynę grubą. Losowanie kart stanowiskowych pomiędzy myśliwych przeprowadza się na zbiórce rozpoczynającej polowanie.
(Arborystyka, pielęgnowanie drzew), w Kartach Stanu Drzewa dokumentuje się kompleksowo stan zdrowotny, żywotność oraz parametry statyczne drzewa
(informatyka w leśnictwie, dokumentacja SILP), podstawowym źródłem informacji o zagrożeniach lasu jest karta sygnalizacyjna (formularz nr 1). W przypadku wystąpienia szkód powierzchniowych pełni ona funkcję karty informacyjnej. Nadleśnictwo wypełnia ją i przesyła do RDLP i właściwego terytorialnie ZOL. W sytuacjach wymagających rozpoznania (diagnozy) nadleśnictwo wypełnia kartę sygnalizacyjną i przesyła do ZOL, a w miarę potrzeby do specjalistycznej placówki, np. Instytutu Badawczego Leśnictwa (IBL), wraz z materiałem do analizy. ZOL, po wykonaniu analizy, odpowiedź (diagnozę) wraz z kopią karty sygnalizacyjnej przesyła do nadleśnictwa i RDLP. Nadleśnictwo wypełnia funkcjonującą w Systemie Informatycznym Lasów Państwowych (SILP) kartę ewidencyjną występowania szkodników, chorób i szkód (formularz nr 2), z uwzględnieniem odpowiedzi ZOL lub innej specjalistycznej placówki. Karta jest przechowywana w formie elektronicznej w nadleśnictwie.
(informatyka w leśnictwie, sprzęt informatyczny), jest urządzeniem wejścia/wyjścia, zaliczanym (najczęściej) do peryferii wewnętrznych zestawu komputerowego, umożliwiającym rejestrację, przetwarzanie i odtwarzanie obrazu telewizyjnego; często posiada komplet wejść i wyjść analogowych, umożliwiających podłączenie do komputera magnetowidu, gry wideo czy telewizora; karta telewizyjna umożliwia odbiór programów telewizji naziemnej, telewizji satelitarnej (również telewizji cyfrowej); może służyć do przechwytywania sekwencji wideo i prostej (liniowej) edycji wideo; karty telewizyjne wystarczające do zastosowań amatorskich często zintegrowane są z kartami graficznymi.; pojawiły się również zewnętrzne tunery telewizyjne podłączane do komputera przez port USB lub nawet bezpośrednio do monitora.
(geomatyka), mapa, na której ilościowa charakterystyka zjawisk i obiektów przedstawiona jest za pomocą wykresów lub diagramów, których jeden z parametrów (np. długość boku kwadratu lub promień koła) określa wartość liczbową zjawisk lub obiektów. Podstawowe typy kartodiagramów, to: – punktowy – za pomocą diagramów przedstawione są ilościowe charakterystyki punktów; – liniowy – określa ilościową charakterystykę obiektów liniowych; podstawowym parametrem jest szerokość linii diagramu; – powierzchniowy – określa ilościową charakterystykę powierzchniowych jednostek odniesienia.
(geomatyka), kartodiagram, na którym każdy diagram ma indywidualny wymiar, zgodny z rzeczywistym natężeniem reprezentowanego przezeń zjawiska (lub z wielkością obiektu).
(geomatyka), odmiana kartodiagramu, w której określa się ilościową charakterystykę obiektów liniowych; podstawowym parametrem jest szerokość linii-diagramu.
(geomatyka), odmiana kartodiagramu, w której określa się ilościową charakterystykę powierzchniowych jednostek odniesienia.
(geomatyka), odmiana kartodiagramu, w której za pomocą diagramów przedstawione są ilościowe charakterystyki punktów.
(geomatyka), Odmiana kartodiagramu polegająca na zgrupowaniu zbioru wartości, które przyjmuje dane zjawisko w przedziały klasowe. Dla każdej klasy buduje się jeden rodzaj diagramu o stałych wymiarach. W ten sposób na mapie znajdzie się tyle rodzajów różniących się wielkością diagramów, na ile klas podzielony został badany zbiór wartości.
(geomatyka), nauka o mapach, teorii map, metodach ich sporządzania i użytkowania, zastosowaniu map, przekazywaniu informacji odniesionych do przestrzeni oraz dziedzina działalności organizacyjnej i usługowej związanej z opracowywaniem, reprodukcją i rozpowszechnianiem map, a także ich badanie jako dokumentów naukowych oraz dzieł sztuki.
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 » Wszystkich stron: 61