Lasy Państwowe
Logo Encyklopedii Leśnej
O
Ilość znalezionych haseł: 806

Urządzanie lasu

ostępy

(urządzanie lasu), w celu utrzymania ładu przestrzennego w planie urządzenia lasu dzieli się las na ostępy lub jednostki kontrolne. Pożądane jest utrzymanie podziału z poprzedniego planu urządzenia lasu. Ostępy są to sąsiadujące ze sobą, kolejne oddziały leśne zgrupowane (zwykle 1-3) w szereg ostępowy dla regulowania ładu przestrzennego (tzn. przeprowadzenia kolejno po sobie następujących cięć w całym ostępie) drzewostanów zagospodarowanych rębniami zupełnymi i złożonymi, z wyjątkiem rębni stopniowej gniazdowej udoskonalonej (IV d) oraz rębni przerębowej (ciągłej), w których stosuje się jednostki kontrolne.Ostępy są tak ustalane, aby dawały możliwość, przy należytym przestrzeganiu ładu przestrzennego i wytycznych zawartych w „Zasadach hodowli lasu”, przeprowadzenia kolejno po sobie następujących cięć w całym ostępie, w czasie odpowiadającym w przybliżeniu połowie wieku rębności.Podział szeregów ostępowych na poszczególne ostępy powinien opierać się na liniach podziału powierzchniowego i istniejących rozgraniczeniach terenowych. W sąsiednich szeregach ostępowych ostępy, z reguły, powinny się mijać. W ramach ostępu cięcia powinny być prowadzone w kolejności zgodnej z ustalonym kierunkiem cięć, który na mapie cięć oznacza się kolorową strzałką, służącą jednocześnie do oznaczania samego ostępu i jego długości.Ostępy na nizinach mające długość od 350 do 1000 m i szerokość oddziału, usytuowane są na kierunku wschód-zachód. W celu przyspieszenia procesu odnowienia w ostępach, w których występują zakłócenia ładu przestrzenno-czasowego, dopuszcza się zakładanie wrębów, rozrębów lub orębów.

Zobacz więcej...

Ochrona roślin

ostoja roślinna

(botanika leśna, ochrona roślin), w ujęciu projektu IPA (Important Platnt Areas) – teren o charakterze naturalnym lub półnaturalnym wyróżniający się wyjątkowym bogactwem botanicznym i/lub stanowiący siedlisko dla wyróżniającego się zestawu rzadkich, zagrożonych i/lub endemicznych gatunków roślinnych i/lub zbiorowisk roślinnych o dużej wartości botanicznej. Słowa „roślina” i „roślinny” obejmują tu swym znaczeniem poza dziko rosnącymi roślinami naczyniowymi, również mszaki i glony makrofityczne, a także grzyby wielkoowocnikowe, porosty i śluzowce. Ostoje roślinne są wyznaczane w ramach projektu IPA wpisanego w Europejską Strategię Ochrony Roślin z 2001 roku (European Plant Conservation Strategy). Celem projektu IPA jest identyfikacja obszarów najważniejszych z punktu widzenia zachowania różnorodności szaty roślinnej kontynentu. Sieć ostoi roślinnych nie konkuruje z żadnym z istniejących formalnie systemów ochrony obszarowej, takich jak krajowa sieć obszarów chronionych  czy sieć Natura 2000. Nie jest też ograniczona ramami politycznymi czy administracyjnymi. Projekt nastawiony jest raczej na identyfikację i opis przy pomocy międzynarodowych kryteriów, obszarów ostojowych mających podstawowe znaczenie dla ochrony flory i roślinności Europy. Co ważne, odwołując się do znanych międzynarodowych standardów (jak obecność gatunków i/lub siedlisk z aneksów do Konwencji Berneńskiej czy Dyrektywy Siedliskowej), sięga zarazem do niewykorzystywanych dotychczas kryteriów, pozwalających na uwzględnienie różnorodności biologicznej o znacznie jednak szerszym znaczeniu. Przy typowaniu ostoi uwzględnia się bowiem różnorodność wszystkich grup roślin i grzybów. Proces typowania ostoi jest  całości przedsięwzięciem krajowym prowadzonym w ramach określonych przez Kryteria IPA. W Polsce wyróżniono 116 ostoi IPA o łącznej powierzchni 2 117 000 ha (6,8% powierzchni kraju).

Zobacz więcej...

Ochrona przyrody

ostoje ptaków IBA

(Ochrona przyrody), (skrót z ang. Important Bird Areas) to obszary o międzynarodowym znaczeniu dla ochrony ptaków. Są to miejsca występowania zagrożonych gatunków ptaków, gatunków o ograniczonym zasięgu, ugrupowań ptaków charakterystycznych dla jednego biomu lub dużych koncentracji ptaków migrujących i zimujących. Identyfikacja ostoi ptaków IBA nie jest równoznaczna z ochroną danego terenu – jest to wskazanie, że dany obszar jest kluczowy dla efektywnej ochrony ptaków w skali międzynarodowej i powinien być on chroniony w ramach istniejących form ochrony obszarowej w poszczególnych krajach. Na terenie Unii Europejskiej ostoje ptaków IBA traktowane są jako obszary referencyjne przy wyznaczaniu obszarów specjalnej ochrony ptaków (OSO) w ramach sieci Natura 2000. Na świecie wyznaczono już ok. 11 000 ostoi w blisko 200 krajach, tworząc największą sieć obszarów priorytetowych dla efektywnej ochrony ptaków, a także całej różnorodności biologicznej. Wyznaczanie ostoi ptaków odbywa się na podstawie ścisłych, ilościowych kryteriów stworzonych przez BirdLife International, na podstawie których wyróżnia się miejsca o znaczeniu globalnym (kryteria z grupy A), regionalnym - europejskim (kryteria z grupy B) i subregionalnym (kryteria z grupy C). Szczególne znaczenie w Polsce mają kryteria z grupy C – operują one na poziomie Unii Europejskiej, wskazując obszary o znaczeniu wspólnotowym, które powinny być chronione w ramach sieci Natura 2000. W Polsce wyznaczono 174 obszary spełniające kryteria ostoi ptaków IBA, a na ich podstawie zatwierdzono 145 obszarów specjalnej ochrony ptaków Natura 2000.

Zobacz więcej...
Kontakt

Szybki kontakt