(edukacja leśna), wykształcenie, stan wiedzy w społeczeństwie, podnoszenie poziomu umysłowego społeczeństwa, upowszechnianie wiedzy; potocznie: instytucje zajmujące się kształceniem
(ergonomia w leśnictwie), istotną rolę w przebiegu procesów pracy odgrywa oświetlenie. Niedostateczne oświetlenie stanowiska pracy przyspiesza zmęczenie i utrudnia obserwowanie wykonywanych czynności. Odbija się to na precyzji ruchów i może stać się przyczyną wypadku. Niewłaściwy rozkład światła padającego na powierzchnię może być przyczyną zjawiska luminancji, co może spowodować olśnienie, a nawet chwilowe oślepienie pracownika.
(informatyka w leśnictwie, dokumentacja SILP), dokument dwustronny, sporządzany dla obiektów wytworzonych w procesie inwestycyjnym. Podstawą sporządzenia protokółu jest ostateczne rozliczenie inwestycji dokonane przez służbę inwestorką w uzgodnieniu i na podstawie danych ewidencji rzeczowej i finansowo-księgowej oraz protokół ostatecznego odbioru robót budowlanych. Podaje się numer dokumentu, datę sporządzenia, nazwę obiektu inw., krótką charakterystykę, miejsce użytkowania i inne dane.
(zoologia leśna,ptaki), rezerwy energetyczne ptaka gromadzone głównie pod postacią tłuszczu. Silne otłuszczenie umożliwia więc dalekodystansowe przeloty małego ptaka (1 g tłuszczu dostarcza energii na 2-3 godziny lotu). Tłuszcz ten odkłada się na pteryliach, na brzuchu, u nasady szyi, na grzbiecie i bokach ciała. W praktyce terenowej stosuje się przeżyciowe oznaczanie otłuszczenia ptaków wróblowych (do wielkości drozda). Żywemu ptakowi, trzymanemu w dłoni brzuchem do góry i głową między palcami środkowymi, rozdmuchuje się piórka na brzuchu i prześwitujące przez skórę otłuszczenie porównuje się z przyjętą skalą. Jest to jedna z czynności wykonywanych przy obrączkowaniu ptaków.
(Gleboznawstwo leśne), fragment minerału lub skały o różnych rozmiarach, zaokrąglony podczas transportu. Woda płynąca w rzekach i potokach przemieszcza fragmenty skał, które podczas tej drogi ocierają się o siebie i o dno. Powoduje to obtoczenie większych ziaren i roztarcie drobniejszych. W wyniku tej obróbki okruchy skalne nabierają zaokrąglonego kształtu, a także zmniejszają wielkość. Początkowe biegi rzek górskich są wypełnione fragmentami skał ostrokrawędzistych, a w miarę przebytej drogi – nabierają one kształtu obtoczonego i stają się otoczakami. Podobnie działa transport grawitacyjny i lodowcowy.
(mechanizacja prac leśnych), otaczarka nasion zbudowana jest ze stojaka, na którym zamocowany jest obrotowo i przechylnie bęben z pełnej blachy. Napęd bębna zapewnia silnik elektryczny. Bęben umieszczony jest w zamkniętej obudowie, z której odsysane jest powietrze wraz z pyłem. Urządzenie służy do otoczkowania nasion systemem mokrym. Proces polega na tym, że do obrabiającego się bębna wsypywane są nasiona przeznaczone do otoczkowania, potem następuje ich nawilżenie i przemiennie dodawana jest sproszkowana otoczka i klej. Otoczka nanoszona jest sukcesywnie i tworzy się kulka, która zmienia kształt nasiona. Po uzyskaniu pożądanego kształtu nasiono jest suszone w temperaturze 30oC przez około 2 godziny. W ten sposób nasiona bardzo drobne uzyskują kształt i wielkość pozwalającą na ich punktowy wysiew.
(fitopatologia leśna), owocniki kształtu kulistego do butelkowatego (perithecium) zaopatrzone na szczycie w otwór wylotowy, który po wewnętrznej stronie wyścielony jest podobnymi do krótkich strzępek szczecinkami, zwanych peryfyzami. Przez ten otwór wydostają się zarodniki workowe lub całe worki z zarodnikami workowymi. Worki skupione są na dnie otoczni w tzw. hymenium workowe, które zawiera także płonne strzępki zwane wstawkami lub parafyzami. Worki są kształtu maczugowatego i posiadają na szczycie aparat do wyrzutu zarodników workowych.
(fitopatologia leśna), owocniki, zwane cleistothecium, tworzone są w postaci mniej lub bardziej kulistych tworów zamkniętych, otwierających się dopiero po dojrzeniu dzięki nieregularnemu pęknięciu powłoki. W podklasie Eurotiomycetidae (Ascomycota, Ascomycetes) worki wewnątrz otoczni ułożone są nierównomiernie. W podklasie Erysiphomycetidae (Ascomycota, Ascomycetes) worki są skupione na dnie otoczni. Otocznie w tej podklasie mogą posiadać charakterystyczne strzępki tzw. przyczepki (appendix).
(łowiectwo), linka, na której prowadzony jest pies.
(Ochrona przyrody), strefa ochronna granicząca z formą ochrony przyrody i wyznaczona indywidualnie dla formy ochrony przyrody w celu zabezpieczenia przed zagrożeniami zewnętrznymi wynikającymi z działalności człowieka;
(Turystyka), Otwarcie widokowe to miejsce, z którego rozpościera się widok na pobliski krajobraz i/lub elementy i/lub obiekty znajdujące się w jego obrębie.
(zoologia leśna, ssaki), (Ovis) rodzaj w rodzinie pustorogie Bovidae w rzędzie parzystokopytne Artiodactyla. W Polsce jeden gatunek: muflon Ovis ammon.
dawny rząd ssaków obejmujący trzy rodziny: jeżowatych (Erinaceidae), kretowatych (Talpidae) i ryjówkowatych (Sorocidae); obecnie rozdzielony na dwa rzędy: jeżokształtne (Erinaceomorpha) i ryjówkokształtne (Soricomorpha)
(Gleboznawstwo leśne), owady (Insecta) występują we wszystkich środowiskach. Poznano na świecie ponad 800 000 gatunków. Formy lądowe należą do najliczniejszych, także tych związanych z glebą i środowiskiem glebopodobnym (spróchniałe szczątki drzew), o dużej zawartości materii organicznej i wilgotnym. Niniejsza encyklopedia przentuje owady związane z glebą, jako → organizmy glebowe z podziałem na → owady bezskrzydłe i → owady uskrzydlone.
(entomologia leśna), (Apterygota) podgromada owadów, do której należą pierwogonki (Protura), szczeciogonki (Thysanura), widłogonki (Diplura) i skoczogonki (Collembola). Cechą charakterystyczną jest pierwotny brak skrzydeł. Stanowisko systematyczne tej grupy organizmów nie jest jeszcze dostatecznie wyjaśnione.
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 » Wszystkich stron: 54