(ochrona lasu), rojenie. Liczne wystąpienie uskrzydlonych owadów dorosłych (imagines) w celu odbycia lotu godowego, podczas którego dochodzi do kopulacji.
(inżynieria leśna, hydrologia), sztuczne koryto (wykop podłużny) często tylko okresowo napełniony wodą. Na ogół są to systemy rowów melioracyjnych (odwadniających i nawadniających). Prowadzi się je ze spadkiem terenu. Mają zwykle kształt trapezowy o nachyleniu skarpy zależnym od rodzaju gruntu. Podłoże skarp są zazwyczaj umocnione faszyną, a skarpy odarniowane. W korycie mogą występować progi (drewniane, betonowe, kamienne), bystrza oraz zastawki służące do spiętrzania wody w okresie nawodnień.
(inżynieria leśna, drogownictwo leśne), rów łączący rów przydrożny lub stokowy służący do odprowadzenia z nich wody opadowej do odbiornika.
(inżynieria leśna, hydrologia), rów wykonany zwykle prostopadle do strumienia wód podziemnych w celu przechwycenia wody ze spływu powierzchniowego i odpływu podziemnego oraz odprowadzenia jej poza teren odwadniany. Stosowany jako powierzchniowy element odwadniania kopalni, odwadniania w rolnictwie lub wykopów budowlanych. ang. drainage ditch, collector trench
(inżynieria leśna, drogownictwo leśne), rów prowadzony wzdłuż korpusu drogowego zbierający wodę opadową z korony drogi, mieszczący się w pasie drogowym, może być w kształcie trapezowym, trójkątnym lub opływowym.
(inżynieria leśna, drogownictwo leśne), rów prowadzony w górnej krawędzi stoku zbierający wodę z niego.
(inżynieria leśna, hydrologia), równanie bilansu wodnego zlewni lub jej części w postaci ogólnej: P = H + S + R gdzie: P – opad [L], H – odpływ [L], S – straty [L], R – różnica retencji na początku i na końcu okresu bilansowego [L]. Opad składa się z opadu atmosferycznego i kondensacji pary wodnej na powierzchni ziemi i roślin. Odpływ dzieli się na powierzchniowy i podziemny. Na straty składają się: parowanie z powierzchni wody i terenowe, bezzwrotne zużycie wody oraz ilość wody opuszczająca w inny sposób obszar bilansowy. ang. hydrological water-balance equation
(mechanizacja prac leśnych), maszyna zaczepiana na cięgna dolne ciągnika, a z tyłu podparta dwoma kołami kopiującymi. Równiarka wyposażona jest trzy lemiesze i przedni grzebień rozgarniający. Dzięki długiej ramie, odpowiednio dobranym kątom skrawania i utwardzonym lemieszom, skutecznie wyrównuje nierówności i koleiny w gruncie, nie ma efektu kopiowania nierówności drogi, a hydrauliczne sterowanie umożliwia bezstopniową regulację głębokości pracy i profilu odnawianego przejazdu. Do wstępnego zagęszczenia przemieszczonego materiału na drodze, równiarka opcjonalnie wyposażona jest w hydraulicznie podnoszony wał ugniatający. Sterowanie pracą równiarki w całości odbywać się może z kabiny ciągnika. Równiarka leśna przeznaczona jest do utrzymania w należytym stanie dróg leśnych.
(mechanizacja prac leśnych), zbudowana jest z ramy zawieszanej na trzypunktowym układzie zawieszenia ciągnika. Do ramy na sworzniu zamocowany jest grządziel, na którym umieszczono nastawnie lemiesz. Za lemieszem zamocowane są dwa koła podporowe do regulacji głębokości pracy. Kąt ustawienia redlicy i kąt profilu drogi ustawia się przy pomocy siłowników hydraulicznych. Głębokość pracy regulowana jest poprzez zmianę długości łączników śrubowych kół. Rozdzielacz hydrauliki montowany jest w kabinie. Możliwe jest laserowe sterowanie równiarką. Równiarka przeznaczona jest do utrzymania w należytym stanie dróg leśnych.
(mechanizacja prac leśnych), zbudowana jest z ramy zawieszanej naprzednim lub tylnym trzypunktowym układzie zawieszenia ciągnika. Do ramy na sworzniu zamocowany jest grządziel, na którym umieszczono nastawnie lemiesz. Za lemieszem zamocowane są dwa koła podporowe do regulacji głębokości pracy. Kąt ustawienia redlicy w czasie odśnieżania ustawia się przy pomocy siłowników hydraulicznych z kabiny operatora ciągnika. Równiarko – odśnieżarki te są przeznaczone głównie do pielęgnacji dróg jak również do odśnieżania i usuwania lodu. Można nimi pracować jadąc do przodu (zdjęcie) lub do tyłu. Poziomowanie poprzeczne można regulować na kołach w modelach P, a hydraulicznie w modelach PH. Poziomowanie podłużne (kąt natarcia) regulujemy na łączniku w niewielkim zakresie zmienia się samoczynnie dzięki podłużnemu otworowi mocowania łącznika. Koła do jazdy w przód czy w tył przestawiają się samoczynnie (możliwy obrót o 360o). Równiarko - odśnieżarka może być wyposażona w 3 rodzaje lemieszy, z zębami, gładki, gładki z gumą do odgarniania śniegu.
(meteorologia i klimatologia leśna), strefa cisz lub słabych wiatrów w obrębie równikowej bruzdy obniżonego ciśnienia.
(geodezja), wielkopowierzchniowa forma ukształtowania powierzchni Ziemi stanowiąca płaski teren o nachyleniu do 3°. Może występować na obszarach nizin (największa na Ziemi to Nizina Amazonki - ok. 3,5 mln km? pow.), wyżyn, gór (doliny rzek lub wierzchowiny) oraz na dnie mórz i oceanów.
(geodezja), umownie przyjęta linia na powierzchni Ziemi powstała wskutek przecięcia jej przez płaszczyznę prostopadłą do osi Ziemi. Równoleżniki określają szerokość geograficzną oznaczaną w stopniach, minutach i sekundach szerokości geograficznej północnej lub południowej i przyjmują wartości od 0° (równik) do 90° (bieguny). R.z. o szczególnym znaczeniu mają własne nazwy, a są to zwrotniki i koła podbiegunowe.
(nauka o surowcu drzewnym), polega na tym, że w każdej temperaturze i każdej względnej wilgotności powietrza odpowiada określona wilgotność równoważna drewna. Drewno wilgotne o zbyt wysokiej wilgotności odparowuje nadmiar wilgoci (desorpcja), wysycha i kurczy się; drewno o zbyt niskiej wilgotności uzupełnia niedobór wilgoci pobierając parę wodną z powietrza (adsorpcja) i pęcznieje. W ujęciu fizycznym równowaga higroskopijna drewna jest to stan, w którym ciśnienie pary wodnej w drewnie jest równe ciśnieniu pary wodnej w powietrzu.
(inżynieria leśna, hydrologia), ogólne pojęcie dotyczące stanu równowagi zachodzącej w wodach podziemnych, obejmujące przemiany fazowe i reakcje chemiczne. Równowaga hydrogeochemiczna jest rozpatrywana najczęściej jako jednostkowe stany równowagi obejmujące określone procesy termodynamiczne współdziałania ośrodka skalnego, wód, substancji rozpuszczonych i gazów. Wyróżnia się m.in. równowagę sorpcyjną, utleniania/redukcji, rozpuszczania/wytrącania, zol/żel oraz równowagę węglanową, siarczanową. W naturalnych wodach istnieje powszechna dążność do osiągnięcia równowagi hydrogeochemicznej lecz może być ona osiągnięta jedynie w strefie stagnacji hydrogeochemicznej. ang. hydrogeochemical equilibrium
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 » Wszystkich stron: 48