T
Ilość znalezionych haseł: 469
(historia i tradycja leśna), Tarłowski-Acht Kazimierz, leśnik (1859 - 1912). Studiował na Politechnice Lwowskiej i w Akademii Ziemiańskiej w Wiedniu; do 1883 odbywał praktykę w Romanowie k. Lwowa, podróżował po lasach Czech, Saksonii, Bawarii i Badenii. W 1884 pracował przy systemizacji lasów miziuńskich w Karpatach oraz złożył egzamin praktyczny dla służby państwowej w Ministerstwie Rolnictwa; 1885-87 asystent nauczyciel szkoły dla leśniczych w Bolechowie, 1887-91 - zarządca lasów państwowych w Krasnej, 1891-94 zarządca lasów państwowych we Lwowie, 1894-1903 lustrator Puszczy Niepołomickiej. Od 1899 radca, a od 1908 starszy radca leśnictwa. W 1909, jako pierwszy Polak uzyskał doktorat w Akademii Ziemiańskiej w Wiedniu. Od 1910 kierował dyrekcją Lasów Państwowych we Lwowie; od 1912 radca dworu i dyrektor dóbr państwowych, od 1892 docent, a od 1909 profesor nadzwyczajny Politechniki Lwowskiej. Czynny członek Galicyjskiego Towarzystwa Leśnego, reprezentował je w Wiedniu na kongresach leśnych: 1892, 1893, 1899, 1900, na zjeździe lekarzy i przyrodników 1906 w Krakowie. W 1892-95 redaktor Sylwana; autor wielu rozpraw.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, drzewa i krzewy leśne), (Spraea) rodzaj z rodziny różowatych (Rosaceae) i podrodziny tawułowych (Spireoideae) obejmujący około 100 gatunków na półkuli północnej. W Polsce dwa gatunki dziko rosnące. Tawuła wierzbolistna, bawolina (Spraea salicifolia L.). Krzew do 2 m wysokości o sztywnych i wyprostowanych gałęziach, z podziemnymi rozłogami. Liście wąskoeliptyczne lub lancetowate do 8 cm długości brzegiem piłkowane, obustronnie nagie. Kwiaty różowe w gęstych szczytowych wiechach ukazują się od czerwca do sierpnia. Gatunek o porozrywanym zasięgu euroazjatyckim. W Polsce występuje tylko w Puszczy Sandomierskiej i na południowej Lubelszczyźnie, zwykle na siedliskach wilgotnych, nad brzegami wód, na łąkach oraz w lasach z olszą czarną. Tawuła średnia (Spraea media Schmidt). Szeroko rozrastający się krzew o wysokości do 1,5 m. Liście eliptyczne i wydłużone, do 2,5 cm długosci, od połowy ku szczytowi blaszki wcinano-piłkowane, na pędach kwiatowych często całobrzegie. Kwiaty białe w baldachogronach. Owoce (mieszki) owłosione. Gatunek eurosyberyjski, szeroko rozprzestrzeniony w Azji. Obecnie na terenie Polski znane są stanowiska w Pieninach i Bieszczadach (skaliste grzbiety, stoki i zbocza).
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 »
Wszystkich stron: 32
