W
Ilość znalezionych haseł: 810
(zoologia leśna, ptaki), (łac. Aegolius funereus, ang. Tengmalm's Owl) ptak z rodziny Strigidae (puszczykowate), rzędu Strigiformes (sowy). Długość ciała 22-27 cm, rozpiętość skrzydeł 50-62 cm, masa ciała 90-215 g. Ubarwienie z wierzchu brunatne z białymi plamkami układającymi się rzędy. Spód gęsto brązowo plamkowany na białym tle. Szlara biało-szara, ciemno obrzeżona; wyraziste białe uniesione brwi. Brak dymorfizmu płciowego. Rozmieszczenie w Polsce nie do końca poznane, ale na pewno występuje tylko lokalnie (Pomorze, Podlasie, Bory Dolnośląskie, Sudety, Karpaty). Zamieszkuje bory świerkowe i sosnowe. Gniazdo zakłada w dziupli. W okresie III-V składa 3-7 jaj, które wysiaduje wyłącznie samica przez 25-29 dni. Wyprowadza jeden lęg w roku. Gatunek osiadły. Pożywienie: drobne gryzonie. Liczebność w Polsce szacowana na 1000-2000 par. Gatunek objęty ochroną ścisłą, zakazem fotografowania, filmowania i obserwacji, mogących powodować płoszenie lub niepokojenie oraz ochroną strefową. Strefa ochrony całorocznej obejmuje promień do 50 m od gniazda, strefy ochrony okresowej nie wyznacza się.
Zobacz więcej...
(łowiectwo), choroba, którą powoduje włosień kręty Trichinella spiralis. Żywicielem ostatecznym dla włośnia może być człowiek, świnia domowa, pies, kot, dzik, lis, wilk, borsuk, niedźwiedź oraz inne gatunki mięso lub wszystkożerne. Po spożyciu zarażonego mięsa larwy w nim zawarte osiągają dojrzałość płciową w jelitach. Samice rodzą żywe larwy, które z krwią wędrują do mięśni poprzecznie prążkowanych. Tam zwijają się spiralnie i otaczają torebką, która po pewnym czasie ulega zwapnieniu. W trakcie wędrówki larwy uszkadzają błony śluzowe przewodu pokarmowego oraz mięśnie, a ich produkty przemiany materii działają toksycznie na organizm żywiciela np. człowieka, dla którego zakażenie może skończyć się śmiercią. Każdy myśliwy ma obowiązek poddania badaniu na obecność włośni tuszy każdego pozyskanego dzika.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, anatomia i morfologia roślin), komórki stanowiące u większości drzew i krzewów okrytozalążkowych główny składnik drewna, przystosowane do pełnienia funkcji mechanicznej. Są grubościenne , zaostrzone, mają wąskie światła, a w ścianach – nieliczne jamki typu lejkowatego, zwane jamkami szczelinowymi. Cechą charakterystyczną włókien drzewnych jest to, że są one znacznie dłuższe od komórek kambium, z których powstają. Zwiększenie ich długości następuje w następstwie wzrostu intruzywnego, jaki dokonuje się po zakończeniu podziałów podłużnych kambium. Włókna drzewne mogą być komórkami martwymi już w bielu, jednak u drzew egzotycznych dość często są żywe przez długi czas. Włókna drzewne zwane są też libroforum.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 »
Wszystkich stron: 54
