(gleboznawstwo leśne), urządzenie służy do oznaczania w próbkach wodnych zawartości węgla całkowitego (TC),węgla nieorganicznego (IC) oraz całkowitego węgla organicznego (TOC) oraz azotu całkowitego (TN).
TC- węgiel całkowity zawarty w próbce spala się w temperaturze 680oC do dwutlenku węgla przechodząc przez utleniający katalizator. Produkty spalania ulegają schłodzeniu, odwodnieniu, usuwane są chlor i inne halogeny, a następnie w komorze pomiarowej analizatora gazów NDIR (niedyspersyjny analizator podczerwieni) mierzone jest stężenie dwutlenku węgla. Sygnał analogowy detekcji NDIR tworzy pik, powierzchnię piku mierzy oprogramowanie. Powierzchnia piku jest proporcjonalna do stężenia TC w próbce.
IC – węgiel nieorganiczny jest konwertowany do dwutlenku węgla i wykrywany przez NDIR.
TN – azot całkowity zawarty w próbce w temperaturze 720oC rozkłada się do tlenku azotu NO. Gaz nośny jest chłodzony i odwilżany, następnie dociera do detektora chemiluminescencyjnego, który wykrywa tlenek azotu. Sygnał z detektora daje pik, tym sposobem można zmierzyć stężenie TN w próbce.
Stanisław Brożek na podstawie: Dokumentacja projektowa budowy laboratorium i dokumentacja zakupionego urządzenia
Zrealizowany projekt laboratorium Geochemii Środowiska Uniwersytetu Rolniczego im. Hugona Kołłątaja w Krakowie.