bariera ekologiczna

(ekologia lasu, podstawowe pojęcia z zakresu ekologii), [gr. oíkos = dom, domostwo], każdy czynnik ekologiczny, który uniemożliwia lub utrudnia rozprzestrzenianie się organizmów. Konsekwencją istnienia barier ekologicznych jest izolacja przestrzenna. Największą barierę dla organizmu stanowią zazwyczaj środowiska, do których nie wykazuje on żadnych adaptacji. Dla organizmów lądowych są to np. wody morskie, a dla organizmów typowo wodnych – ląd. Mocne bariery ekologiczne dla wielu gatunków tworzą również łańcuchy górskie i pustynie. Barierami ekologicznymi mogą być też ekstrema różnorodnych fizykochemicznych czynników środowiska, np. zbyt niska lub zbyt wysoka temperatura, zbyt niskie lub zbyt wysokie ciśnienie, zasolenie wody, brak światła słonecznego, a także inne organizmy (konkurenci, fitofagi, drapieżnicy).

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Łabno G. (2006): Ekologia. Słownik encyklopedyczny. Wydawnictwo Europa, Wrocław.

Publikacje powiązane tematycznie

Krebs Ch. J. (2011): Ekologia. Eksperymentalna analiza rozmieszczenia i liczebności. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.;
Mackenzie A., Ball A.S., Virdee S.R. (2005): Ekologia. Krótkie wykłady. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.;
Odum E. P. (1982): Podstawy ekologii. PWRiL, Warszawa.;
Weiner J. (2003): Życie i ewolucja biosfery. Podręcznik Ekologii Ogólnej. PWN, Warszawa.