(inżynieria leśna, hydrologia), cecha fizyczna oceniająca organoleptycznie (organoleptyczna) wody, wywołana obecnością w niej rozpuszczonych bądź zawieszonych barwnych związków organicznych (substancja organiczna, humus) lub rzadziej związków mineralnych. Wyróżnia się barwę rzeczywistą, spowodowaną rozpuszczonymi w wodzie związkami, i jedynie ta barwa powinna być oznaczana. Może też występować barwa pozorna wywołana barwiącymi wodę zawiesinami. Wody podziemne zazwyczaj są bezbarwne, lokalnie mogą wykazywać zabarwienie żółto-pomarańczowe do brunatnego (wywołane substancjami organicznymi), zielonkawoniebieskie (spowodowane obecnością kwaśnych soli żelaza) lub niebieskawe (wywołane obecnością wolnej siarki i siarkowodoru). Związki humusowe decydujące o zabarwieniu wody wpływają również na jej pH. Intensywność zabarwienia wody wyraża się w skali platynowej Hazena – jednostka: mg Pt/dm3.ang. colour of the water
Słownik hydrogeologiczny. Praca zbiorowa pod red. J. Dowgiałło, A. Kleczkowski, A. Macioszczyk, A. Rożkowski. PIG, Warszawa, 2002