Biebrzański Park Narodowy

Rok utworzenia: 1993, powierzchnia: 59 223 ha. Położony w województwie podlaskim. Siedziba dyrekcji Parku znajduje się w miejscowości Osowiec – Twierdza. Większość obszaru tego największego parku narodowego w Polsce zajmują torfowiska, mokradła i wijąca się pomiędzy nimi rzeka Biebrza. Park narodowy jako obszar wodno-błotny o międzynarodowym znaczeniu, został wpisany na listę Konwencji Ramsarskiej. Większość obszaru Kotliny Biebrzańskiej porastają zbiorowiska roślinności łąkowej i torfowiskowej. Położenie parku sprawia, że rosną tu rzadkie rośliny reliktowe, m. in. brzoza niska czy wierzba lapońska. Spośród blisko 1000 roślin naczyniowych 10% podlega ochronie prawnej. Dolina Biebrzy, z jej licznymi starorzeczami i zakolami, jest unikalną w skali Europy ostoją ptaków – występuje tu około 270 gatunków, w tym tak rzadkich, jak: dubelt, wodniczka i orlik grubodzioby oraz batalion, symbol parku. Rozległe łąki są siedliskiem występowania licznych owadów, w tym ponad 700 gatunków motyli, 500 gatunków chrząszczy i ok. 450 pająków.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Autor: dr inż. Wojciech Gil