biom

(ekologia lasu, podstawowe pojęcia z zakresu ekologii), fragmentem biosfery odznaczający się typowymi warunkami środowiskowymi, wyznaczającymi tempo produkcji i dekompozycji biomasy, a więc bilans materii organicznej, w konsekwencji rozwój charakterystycznych dla danego biomu gleb i formacji roślinnych. Podobne biomy rozwijają się w podobnym klimacie na różnych kontynentach. Gatunki roślin i zwierząt w odległych obszarach zaliczanych do tego samego biomu mogą być mało spokrewnione filogenetycznie, ale na skutek konwergencji ich funkcjonalne przystosowania bywają bardzo podobne. W praktyce, biomy lądowe pokrywają się z wyodrębnianymi przez botaników formacjami roślinnymi (chociaż obok roślinności uwzględniają inne elementy środowiska) i strefami klimatycznymi. Główne typy biomów to: tundra, tajga, las liściasty strefy umiarkowanej, las równikowy, sawanna, step, pustynia, ale ich delimitacja jest dość arbitralna, toteż różni autorzy wyróżniają więcej lub mniej takich formacji. Pojęcie biomu tradycyjnie odnosi się do środowisk lądowych, ale obecnie coraz częściej rozszerza się je na środowiska morskie (np. biom raf koralowych). Termin biom wprowadzili ekolodzy amerykańscy F. A. Clements i V. E. Shelford (1939) jako abstrakcyjne pojęcie w ramach koncepcji klimaksu, oznaczające wysokiej rangi jednostkę formacji biotycznych, obejmującą podobne zespoły klimaksowe.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Weiner J. (2003): Życie i ewolucja biosfery. Podręcznik Ekologii Ogólnej. PWN, Warszawa.

Publikacje powiązane tematycznie

Kornaś J., Medwecka-Kornaś A. (2002). Geografia roślin. PWN, Warszawa.;
Mackenzie A., Ball A.S., Virdee S.R. (2005): Ekologia. Krótkie wykłady. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.;
Szymański S. (2000): Ekologiczne podstawy hodowli lasu. PWN, Warszawa.