(gleboznawstwo leśne), minerał skał magmowych kwaśnych, z grupy minerałów femicznych, zwany też miką czarną. Jest glinokrzemianem potasu, magnezu, żelaza, manganu K[Mg,Fe,Mn2(OH,F)AlSi3O10]. Posiada twardość 2,5-3, gęstość 2,8-3,4, rysę białą, jest doskonale łupliwy. Jest najczęściej czarny, ciemnobrunatny, zwietrzały przyjmuje barwę złocistą (kocie złoto). Jest łatwo się kruszący i łatwo wietrzejący chemicznie. Wchodzi w skład skał magmowych kwaśnych i zasadowych, ze względu na łatwość wietrzenia trudno go spotkać w skałach osadowych. Uważany jest za pierwotne źródło potasu, magnezu i żelaza w glebie.
Bolewski A., Manecki A.1993. Mineralogia szczegółowa. Wyd. PAE, W-wa.
Żaba J. 2003. Ilustrowany słownik skał i minerałów. Videograf II, Katowice.
Bolewski A., Manecki A.: Mineralogia szczegółowa. Wyd. PAE, W-wa 1993.
Bolewski A., Parochoniak W.: Petrografia. Wyd. Geol., W-wa 1988.
Borkowska M., Smulikowski K.: Minerały skałotwórcze. Wyd. Geol., W-wa 1973.
Maślankiewicz K.: Wstęp do nauki o skałach. Wyd. Geol., Warszawa 1967.
Mizerski W. 2005. Geologia Polski dla geografów. W-wa.
Oleksynowa K., Tokaj J., Jakubiec J. 1993: Przewodnik do ćwiczeń z gleboznawstwa i geologii. Cz. I. Rozpoznawanie minerałów i skał glebotwórczych. Skrypt AR w Krakowie.
Żaba J. 2003. Ilustrowany słownik skał i minerałów. Videograf II, Katowice.