(ekonomika leśnictwa), Współczynnik wprowadzony przez prof. J. Świądra, mający za zadanie podwyższać wartość upraw i młodników rosnących na lepszych siedliskach. Oblicza się go jako stosunek zasobności drzewostanu rębnego rosnącego na szacowanym siedlisku, na danej bonifikacji, do zasobności drzewostanu rębnego rosnącego na najsłabszym siedlisku, najgorszej bonitacji dla danego gatunku.
Marszałek T., Podgórski M. (1978): Zarys ekonomiki leśnictwa. PWR i L, Warszawa.
Marszałek T., Podgórski M. (1978): Zarys ekonomiki leśnictwa. PWR i L, Warszawa.