bór świeży (Bśw)

(siedliskoznawstwo leśne), ubogie siedliska na glebach piaszczystych o opadowym typie gospodarki wodnej. Gleby: najczęściej rdzawe bielicowane, rzadziej bielicowe właściwe oraz bielice; wytworzone z głębokich luźnych piasków miejscami eolicznego pochodzenia. Próchnica typu mor.
Drzewostan tworzy sosna II-IV klasy bonitacji z pojedynczą domieszką brzozy. Warstwy dolnej drzewostanu brak; miejscami rosną w niej pojedyncze sosny lub brzozy. Podszyt ubogi, tworzą: jałowiec, kruszyna, jarzębina, krzewiaste formy dębu i buka. Gatunki różnicujące to m.in.: borówka czarna Vaccinium myrtillus, przetacznik lekarski Veronica officinalis, gorysz pagórkowaty Peucedanum oreoselinum, konwalia majowa Convallaria maialis, widłak goździsty Lycopodium clavatum, pszeniec zwyczajny Melampyrum pratense, gajnik lśniący Hylocomnium splendens, na zach. Polski także bielistka Leucobryum glaucum. Runo nieliczne pod względem liczby gatunków - często dobrze rozwinięte, tworzą poza gat. różnicującymi min.: kostrzewa owcza Festuca ovina, mietlica pospolita Agrostis tenuis, śmiałek pogięty Deschampsia flexuosa (gł. w zach. cz. Polski), borówka brusznica Vaccinium vitis idaea, wrzos pospolity Calluna vulgaris, słabo rozwinięta borówka czarna Vaccinium myrtillusgo. Licznie występują mszaki, dominuje: rokietnik pospolity Pleurosium schreberi, mniej liczne są widłoząb miotlasty Dicranum scoparium i widłoząb falisty D. polysetum (D. undulatum). Porostów, głównie chrobotków Cladonia sp., jest niewiele.
Siedliska borów świeżych w końcu 2010 r. na terenach w zarządzie Lasów Państwowych zajmowały obszar 1 444 tys. ha (20,4% pow.). Największe ich powierzchnie są m.in. w mezoregionach: Puszcz Mazurskich (II.4), Borów Tucholskich (III.1), Puszczy Noteckiej (III.17) i Borów Dolnośląskich (V.2).

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Kliczkowska A., Zielony R., i in. (Red.) 2004. Siedliskowe podstawy hodowli lasu. Załącznik do Zasad Hodowli Lasu. ORW LP w Bedoniu, Warszawa 2004.; zmienione uzupełnione w 2013 r. autor Roman Zielony

 

Publikacje powiązane tematycznie

Zaręba R. 1988. Fitosocjologia i typologia leśna. Wyd. II. Wdawnictwo SGGW-AR, Warszawa.
Sikorska E. 1999: Siedliska leśne. Cz I. Siedliska obszarów niżowych. Wyd. Akademii Rolniczej w Krakowie.
Kliczkowska A., Grzyb M. 1997-1998 cykl artyków o typach siedliskowych lasu opublikowanych w "Głosie Lasu".
Klasyfikacja gleb leśnych Polski, PTG. CILP, Warszawa 2000.
Wyniki aktualizacji stanu powierzchni leśnej i zasobów drzewnych w Lasach Państwowych na dzień 1 stycznia 2011 r., DGLP, BULiGL, Warszawa 2011.