borecznikowiec rudy

(entomologia leśna), Neodiprion sertifer (Geoffroy, 1785), błonkówka z rodz. borecznikowate (Diprionidae). Występuje w całej Europie i w umiarkowanej części klimatycznej Azji.  W Polsce pospolity w całym kraju. Rozwija się głównie na sośnie pospolitej. Żeruje przede wszystkim na młodszych drzewkach w uprawach i młodnikach, ale ostatnimi laty często spotykany w koronach starszych drzew. Imago samca osiąga długość 6-8 mm i 16-18 mm rozpiętości skrzydeł, zaś samica 7-9 mm długości ciała  i 19-20 mm rozpiętości skrzydeł. Dymorfizm płciowy objawia się tym, że samiec  jest czarny, błyszczący i brunatnawe zakończenie odwłoka oraz grzebykowate czułki, Samica barwy rdzawożółtej z czarnymi lub brązowymi nitkowatymi czułkami. Larwa zielonkawożółta  lub czarna z szerokim jasnym pasem na grzbiecie i ciemnymi biało obramowanymi paskami po bokach. Głowa czarna. Rójka przypada na przełom września i października. Samica składa jaja w wygryzionych kieszeniach na igłach, partiami do 15 sztuk na jednej igle (średnio 7-9 sztuk). Zimują jaja, a larwy wylęgają się na początku maja. Larwy żerują gromadnie od maja do lipca, następnie schodzą do ściółki gdzie w następuje przepoczwarczenie w sporządzanych kokonach. Następnie na okres rójki postacie doskonałe wychodzą z kokonów. Część larw w kokonach może jeszcze zimować i przelegiwać nawet przez 2 -3 lata. Mimo częstego i gradacyjnego występowania może dojść do gołożerów starych igieł, jednakże nie uszkadzają pąków oraz młodych igieł co sprawia, że sosna z łatwością regeneruje.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Szujecki A. 1995. Entomologia leśna. T. I i II. Wydawnictwo SGGW

Kolk A., Kinelski S., Starzyk, J. R. 1996. Atlas szkodliwych owadów leśnych. Multico Oficyna Wydawnicza