brona

(hodowla lasu, szkółkarstwo), narzędzie do powierzchniowego spulchniania gleby w celu ograniczenia jej parowania, pokruszenia brył i wyrównania powierzchni, jak też wymieszania z glebą i pokrycia nasion i nawozów mineralnych, składa się z ramy i różnych elementów roboczych; najczęściej stosowane są brony zębate lekkie (posiewne) i brony zębate ciężkie; brony sprężynowe służą m.in. do wyciągania z gleby rozłogów perzu; brony kolczaste (kolczatki) – do kruszenia zaskorupiałej gleby; brony talerzowe – do spulchniania i wymieszania wierzchniej warstwy gleby stosowane w szkółkach leśnych, plantacjach drzew i uprawach leśnych; składają się z wklęsłych talerzy osadzonych na wspólnej osi ułożyskowanej w ramie, ustawionych pod kątem do kierunku ruchu narzędzi.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Słownik encyklopedyczny leśnictwa, drzewnictwa, ochrony środowiska, łowiectwa oraz dziedzin pokrewnych. Praca zbiorowa pod red. E. Więcko. Wydawnictwo SGGW Warszawa 1996