(entomologia leśna) Xiphydria camelus (Linnaeus, 1758), błonkówka z rodz. buczowate (Xiphydriidae). Występuje prawie w całej Europie poza częścią południową oraz na Syberii i Japonii. W Polsce pospolity, spotykany w lasach liściastych i mieszanych oraz zadrzewieniach. Preferuje stanowiska nasłonecznione. Rozwija się w drewnie brzozy i olszy, rzadziej wiązu dębu, topoli i klonu polnego. Zasiedla drzewa osłabione, zamierające i martwe, a także złomy, wywroty i ścięte. Może opanowywać drzewa zdrowe lub z miejscowymi ubytkami kory i martwicami pobocznymi. Imago samca osiąga długość 8-15 mm, a samicy 11-21mm. Larwa beznoga, o cylindrycznym ciele, nieznacznie spłaszczonym po brzusznej stronie, wrzecionowato zwężające się ku tyłowi osiągająca długość 25 mm. Rójka odbywa się od czerwca do lipca. Samica za pomocą pokładełka składa jaja w drewnie na głębokość 2-3 mm, w zacienionej części drzewa. Larwy w początkowym etapie rozwoju drążą kręte chodniki w różnych kierunkach, które upite są drobną mączką i ekskrementami. Larwy odżywiają się grzybnią wprowadzoną przez samicę przy składaniu jaj, a także rozłożonym częściowo drewnem. Chodniki o charakterystycznych ciemnych ścianach, po zakończeniu aktywności grzyba. Chodniki larw w późniejszym etapie rozwoju umiejscowione są w przy rdzeniowej części drzewa. Przepoczwarczenie na wiosnę. Cykl rozwojowy trwa jeden rok, ale może się wydłużyć do dwóch lat. Groźny szkodnik techniczny, który też przenosi grzyby powodujące zgniliznę białą.
Kolk A., Kinelski S., Starzyk, J. R. 1996. Atlas szkodliwych owadów leśnych. Multico Oficyna Wydawnicza