buk

(botanika leśna, drzewa i krzewy leśne), (Fagus) rodzaj z rodziny bukowatych (Fagaceae) reprezentowany przez ok. 10 gatunków w strefie klimatu umiarkowanego półkuli północnej. W Polsce 1 gatunek – buk pospolity, buk zwyczajny (Fagus sylvatica L.). Drzewo do 50 m wysokości. Korowina gładka, jednolicie popielatoszara. Pędy cienkie, zygzakowate, jasnobrązowe (ciemniejsze od strony nasłonecznionej), przy wierzchołku oraz w węzłach szaro owłosione. Pąki duże, wrzecionowate (kwiatowe szersze od liściowych), ostro zakończone, odstające od pędu. Łuski jasnobrązowe, w części wierzchołkowej ciemniejsze, pokryte szarymi, przylegającymi włoskami. Liście eliptyczne lub jajowate, 5-10 cm dł., na brzegu pofalowane i owłosione, całobrzegie lub słabo ząbkowane. Blaszki początkowo jasnozielone, obustronnie owłosione, później tylko z włoskami na nerwach po dolnej stronie, z wierzchu ciemnozielone i błyszczące. Kwiaty rozdzielnopłciowe, męskie w zwisających główkach, żeńskie zwykle po 2, wzniesione,  otoczone srebrzysto owłosioną okrywą. Owoce (orzeszki) trójgraniaste, po 2-3 w zdrewniałych, „kolczastych” okrywach (miseczkach) pękających 4 klapami. Zasięg obejmujący środkową, południową i zachodnią Europę. W południowej części zasięgu gatunek górski (do 2400 m n.p.m. na zboczach Etny), a w części północnej – nizinny. W Polsce północno-wschodnia granica zasięgu wzdłuż linii Węgorzewo - Olsztyn – Bydgoszcz – Poznań – Warszawa – Lublin – Tomaszów Lubelski. W górach do 1305 m n.p.m. (Babia Góra). Drzewo klimatu umiarkowanego o charakterze oceanicznym. Występuje na siedliskach żyznych i średnio żyznych, świeżych lub słabo wilgotnych. Tworzy lasy bukowe – żyzne i kwaśne buczyny górskie oraz niżowe.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Władysław Danielewicz