czartawa

(botanika leśna, rosliny zielne), Circaea – rodzaj z rodziny Onagraceae (wiesiołkowate). W Polsce trzy gatunki – byliny kłączowe o drobnych, białych lub różowych kwiatach zebranych w groniaste kwiatostany.  Czartawa pospolita (Circeaea lutetiana L.) – łodyga do 60 cm wysokości, liście jajowate, i owłosione, szypułki bez przysadek. Częsta na prawie całym niżu (z wyjątkiem północno-wschodniej części kraju), w górach spotykana do piętra regla dolnego. Występuje zwykle w lasach łęgowych ze związku Alno-Padion. Czartawa drobna ( Circaea Circaeaalpina L.) – łodyga do 20 cm wysokości, liście sercowate, tylko na brzegu orzęsione, szypułki ze szczecinkowatymi przysadkami. Gatunek rzadszy od poprzedniego, charakterystyczny dla związku Alno-Ulmion (łęgi olszowe, jesionowo-olszowe i wiązowo-jesionowe) i zespołu Fraxino-Alnetum (łęg jesionowo-olszowy). Czartawa pośrednia ( Circaea intermedia Ehrh.) – utrwalony mieszaniec o cechach pośrednich między czartawą pospolitą i czartawą  drobną występujący na rozproszonych stanowiskach głównie na północy i południu kraju. Gatunek charakterystyczny dla związku Alno-Ulmion i zespołu Carici remotae-Fraxinetum (podgórski łęg jesionowy).  

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Władysław Danielewicz