części szkieletowe

(gleboznawstwo leśne), suma frakcji glebowych o średnicy d >2 mm. W latach minionych w Polsce graniczną wartością pomiędzy częściami szkieletowymi i częściami ziemistymi był 1,0 milimetr. Wiele starszych opracowań zawiera takie właśnie wyniki oznaczeń frakcji, np. tabela klas gruntów. Części szkieletowe podlegają standardowo oszacowaniu ilościowemu w terenie. Do standardowych analiz laboratoryjnych nie są pobierane i nie są uwzględniane w obliczaniu wyników. Obejmują wyrażone w milimetrach: → frakcja blokowa (d >600), → frakcja głazowa (200< d ≤600), → frakcja kamienista (75< d ≤200) i → frakcja żwirowa (2< d ≤75) z podziałem na podfrakcje żwiru grubego (20< d ≤75), żwiru średniego (5< d ≤20) i żwiru drobnego (2< d ≤5). Stanowią materiał wietrzeniowy odłamków minerałów i skał trudniej wietrzejących, które zachowały się w utworach innych, zwykle zmieszanych z drobniejszymi (gliny). Są bardzo przepuszczalne dla wody i przyczyniają się do odprowadzenia wody z gleb i ich napowietrzenia.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Klasyfikacja Uziarnienia Gleb i Utworów Mineralnych PTG. 2009. Rocz. Glebozn. 60, 2: 5-16.

Publikacje powiązane tematycznie

Klasyfikacja Uziarnienia Gleb i Utworów Mineralnych PTG. 2009. Rocz. Glebozn. 60, 2: 5-16.
Klasyfikacja gleb leśnych Polski 2000. Praca zbiorowa. CILP.
Brożek S., Zwydak M. 2003. Atlas gleb leśnych Polski. CILP.