dębniak turzycowy

(botanika leśna, fitosocjologia), wilgotny las dębowy o nazwie naukowej zbiorowisko Quercus robur-Carex elongata, opisane jako zespół Carici elongatae-Quercetum Sokołowski 1972,  z klasy Alnetea glutinosae, rzędu Alnetalia glutinosae i związku Alnion glutinosae. Występowanie fitocenoz tego zbiorowiska stwierdzono w Puszczy Białowieskiej oraz na kilku innych stanowiskach w północno-wschodniej Polsce, w miejscach, gdzie w płaskie obniżenia terenu wypełniają się stagnująca wodą w czasie wiosennych roztopów (gleby gruntowo-glejowe).Wyróżnia się ono rzadkim, ale zwykle dorodnym drzewostanem dębowym z niewielką domieszką brzozy omszonej i brodawkowatej, świerka, rzadziej olszy, osiki i graba. Ma ono słabo zaznaczona strukturę kępkowo-dolinkową. Częstymi gatunkami w runie są: turzyce – odległokłosa i siwa, tojeść pospolita i bukietowa, trzcinnik owłosiony, borówka czarna i inne. 

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Sokołowski A.W. 2006. Lasy północno-wschodniej Polski. CILP, Warszawa.