diagnostyczne właściwości

(gleboznawstwo leśne), diagnostyczne właściwości gleby to jej cechy, które pomagają w diagnozowaniu jednostek według wybranej systematyki, czy klasyfikacji. W Klasyfikacji gleb leśnych Polski [2000] są stosowane poziomy diagnostyczne, które muszą spełniać diagnostyczne właściwości im przypisane (np. pojemność sorpcyjna, uziarnienie, V%, miąższość). W najnowszym wydaniu World Reference Base for Soil Resources (WRB), przetłumaczonym na język polski w Klasyfikacji Zasobów Glebowych Świata [2006/7], oprócz diagnostycznych poziomów wyróżnia się jeszcze diagnostyczne właściwości i → diagnostyczne materiały. Przykładem diagnostycznych właściwości są: → glejowa mozaika barw (wprowadzona w miejsce poziomu diagnostycznego → gleyic) i → stagnoglejowa mozaika barw (wprowadzona w miejsce poziomu diagnostycznego → stagnic). W glebach leśnych Polski zastosowanie mają jeszcze następujące diagnostyczne właściwości WRB: → jezykowatość albeluvic, → warunki redukcyjne, → wtórne węglany, → nieciągłość litologiczna.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Publikacje powiązane tematycznie

Klasyfikacja Zasobów Glebowych Świata 2006. Aktualizacja 2007 World Reference Base for Soil Resources First Update 2006. First Update 2007. Charzyński P., Bednarek R., Kabała C. (tłum. i red.) 2009, ISBN: 978-83-231-2425-2. Published by the arrangement with the FAO and UN by Nicolaus Copernicus University.
World Reference Base for Soil Resources. FAO, ISRIC, Rome 1998. Systematyka gleb Polski 1989. Roczn. Glebozn. 40, 3/4, Warszawa.
Klasyfikacja gleb leśnych Polski 2000. Praca zbiorowa. CILP Warszawa.
Procedures for soil analysis. Fifth edition (ed. L. P. Van Reeuwijk). Technical Paper 9. ISRIC, FAO, 1995.

diagnostyczne właściwości

Powiązane hasła

Zdjęcia

Rysunki

Tabele

Mapy

Filmy

Pliki

Indeks alfabetyczny:

Indeks tematyczny:

Zgłoś uwagę do hasła

Szybki kontakt