drewno tensyjne

(nauka o surowcu drzewnym), występuje u dwuliściennych. Jest to tkanka drzewna kurcząca się silniej w czasie dojrzewania lub wkrótce po dojrzeniu, aniżeli drewno normalne. Tworzone jest ono zwykle po górnej stronie nachylonej łodygi. W miejscu tworzenia się drewna tensyjnego słój roczny jest zdecydowanie szerszy. Silniejszy skurcz tego drewna i większa jego ilość warunkują podginanie łodygi na stronę występowania tego drewna. Występuje wzdłuż części pnia poddanej działaniu naprężeń rozciągających (nawietrzna strona drzew wystawionych na działanie jednokierunkowych wiatrów). Wśród naszych gatunków drewno napięciowe występuje często u topoli i buka. Bezpośrednio po ścięciu drzewa drewno tensyjne (napięciowe) odznacza się jasną barwą o srebrzystym połysku natomiast po wyschnięciu drewno to ciemnieje i przybiera barwę brunatną. Charakterystyczną cechą drewna napięciowego jest to, że przy piłowaniu daje ono powierzchnię szorstko-włóknistą, co jest niepożądane w tarcicy, szkodliwe w produkcji sklejek, a niedopuszczalne w produkcji zapałek (osika i topola). Drewno tensyjne zwane jest drewnem ciągliwym. 

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Hejnowicz Z. 2002. Anatomia i histogeneza roślin naczyniowych. PWN, Warszawa Krzysik F. 1974. Nauka o drewnie. PWRiL, Warszawa