dzięgiel

(botanika leśna, rośliny zielne), Angelica – rodzaj z rodziny Apiaceae (baldaszkowate, selerowate), w Polsce reprezentowany przez dwa gatunki o kwiatach zebranych w duże, prawie kuliste baldachy i gęste baldaszki. Dzięgiel leśny (Angelica sylvestris L.) – roślina dwu- lub wieloletnia, o grubym, wrzecionowatym kłączu i pustej, w górze owłosionej i słabo bruzdowanej łodydze, dorastającej do 150 cm wysokości. Liście 2-3-krotnie pierzaste z pochwiasto rozdętymi ogonkami. Kwiaty o koronie białej lub czerwonawej. Gatunek pospolity w całym kraju, w górach występuje do piętra subalpejskiego. Częsty w zbiorowiskach bagiennych lasów z olszą czarną i w łęgach jesionowo-olszowych, spotykany także w łęgach podgórsko-górskich. Dzięgiel litwor (Angelica archangelica L.) ma łodygę do 3 m wysokości i zielonkawo- lub żółtobiałe kwiaty. Podgatunek typowy (Angelica archangelica subsp. archangelica) jest rośliną górską występującą w Karkonoszach, na Śnieżniku, w Tatrach i na Babiej Górze w zbiorowiskach ziołorośli, a podgatunek nadbrzeżny [Angelica archangelica subsp. litoralis (Fr.) Thell.] – głównie w zbiorowiskach okrajków na mokrych siedliskach nad morzem oraz wzdłuż niektórych rzek nizinnych.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Władysław Danielewicz