ekotypowa zmienność drzew leśnych

(ekologia lasu, ekologia drzew leśnych), ekotyp jakiegoś gatunku drzewa można zdefiniować, jako fragment ekokliny (genokliny), różniący się od pozostałych jej fragmentów, na skutek przewagi selekcji nad przepływem genów. Jako oddzielne ekotypy można zwłaszcza traktować silnie różniące się, oddalone względem siebie fragmenty genokliny. Według klasycznej definicji (Langlet) o ekotypach może być mowa dopiero wtedy, kiedy populacje są od siebie odizolowane i nie ma między nimi przypływu genów. Tak odizolowane populacje mogą dać początek podgatunkom, a następnie nowym gatunkom (jeśli powstaną bariery uniemożliwiające krzyżowanie się osobników z tych populacji, z osobnikami tworzącymi główny zasięg występowania gatunku). Ekotyp nie jest synonimem proweniencji, która oznacza pochodzenie nasion. Zazwyczaj wskazuje ona na drzewostan o utrwalonych genetycznie, korzystnych cechach gospodarczych (przyrost grubości i wysokości, łatwość oczyszczania, dobra jakość drewna), ale niewiele mówi o środowiskowym przystosowaniu populacji drzew, w przeciwieństwie do ekotypu.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Jerzy Modrzyński (z wykorzystaniem różnych źródeł)

Publikacje powiązane tematycznie

Boratyński A. (red.) (1998): Biologia świerka pospolitego. Bogucki wydawnictwo Naukowe, Poznań;
Bugała W. (red.) (2006): Dęby. Bogucki Wydawnictwo Naukowe, Poznań-Kórnik;
Modrzyński J. (1989): Środowiskowe przystosowanie i pochodzenie świerka pospolitego (Picea abies (L.) Karst.) w Karkonoskim Parku Narodowym. Roczniki Akademii Rolniczej w Poznaniu.
Rozprawy Naukowe, z. 192. Wydawnictwo Akademii Rolniczej im. Augusta Cieszkowskiego, Poznań.;
Weisz P. B. (1977): Biologia ogólna. PWN, Warszawa;
Winter P. C., Hickey G. I., Fletcher H. L. (2005): Genetyka. Krótkie wykłady. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.