(gleboznawstwo leśne), proces laboratoryjny przeprowadzania do roztworu składników będących w fazie stałej. W gleboznawstwie przeprowadza się ją w celu przygotowania prób gleby do oznaczeń składników na aparaturze przystosowanej do pracy z cieczami. Najprostszym ekstraktorem jest woda, a bywają stosowane w tym celu bardzo różne roztwory. Uzyskany w procesie ekstrakcji roztwór to wyciąg glebowy. Reprezentuje on glebę w dalszych procedurach laboratoryjnych z użyciem aparatury. Wyniki uzyskane na aparaturze dotyczą stężenia danego pierwiastka w objętości ekstraktu i są przeliczane na jednostkę objętości lub masy gleby.
Stanisław Brożek
Lityński T., Jurkowska H., Gorlach E. 1976. Analiza chemiczno rolnicza. PWN.
Ostrowska A., Gawliński S., Szczubiałka Z. 1991. Metody analizy i oceny właściwości gleb i roślin. Instytut Ochrony Środowiska. Warszawa.