(gleboznawstwo leśne), materia organiczna w zaawansowanym stadium rozkładu, zmieszana z mineralnymi frakcjami i występująca najczęściej w powierzchniowym poziomie gleby. Jest barwy szarej, ciemnoszarej, czarnej, o dobrej strukturze foremnowielościennej. Zwykle jest określana symbolem A. Tworzy wraz ze ściółką próchnicę typu → mull. Innym przypadkiem endopróchnicy są związki organiczne wmyte w procesie bielicowania do poziomu B.
Klasyfikacja gleb leśnych Polski 2000. Praca zbiorowa. CILP.
Pięciojęzyczny słownik gleboznawczy. 1976. PTG. Praca zbiorowa (red. T. Komornicki). PWN Warszawa.
Bednarek R., Dziadowiec H., Pokojska U., Prusinkiewicz Z. 2004. Badania ekologiczno-gleboznawcze. PWN Warszawa.
Uggla H., Uggla Z. 1979. Gleboznawstwo leśne. PWRiL. Warszawa.
Gleboznawstwo. 2006. Praca zbiorowa pod red. S. Zawadzkiego. PWRiL. Warszawa. wyd. IV.
Powszechna encyklopedia PWN. Warszawa: PWN, 2010.