(nauka o surowcu drzewnym), falisty układ włókien, określany również terminem "barankowatość" polega na regularnym odchyleniu włókien od przebiegu prostoliniowego. W zasadzie występuje ona w drewnie wszystkich gatunków drzew. Najczęściej występuje w drewnie jaworu, jesionu i brzozy. Taki układ włókien spotykamy przede wszystkim w dolnej części pnia, zwłaszcza w szyi korzeniowej. Włókna drewna są faliście wygięte w kierunku promieniowym, co uwydatnia się w postaci falistego rysunku drewna na przekrojach poprzecznych. Na przekroju stycznym widoczne są faliste załamania słojów rocznych, wzbogacające rysunek drewna. Falistość włókien utrudnia obróbkę drewna i obniża jego mechaniczne właściwości.
Krzysik F. 1974. Nauka o drewnie. PWRiL, Warszawa