fragmentacja siedlisk

(ochrona przyrody), proces, w wyniku którego rozmiary siedliska ulegają zmniejszeniu, a ponadto zostaje ono podzielone na dwa lub więcej fragmentów Jeśli duży obszar naturalnego siedliska zostaje w ten sposób zmieniony, to powstające fragmenty różnią się jakościowo od poprzednio istniejącego ciągłego siedliska w następujący sposób (Pullin 2004):
- całkowita powierzchnia pozostałych fragmentów jest mniejsza;
- udział krawędzi w całkowitej powierzchni jest większy;
- każdy punkt znajduje się średnio bliżej krawędzi siedliska niż był poprzednio;
- każdy z fragmentów jest średnio bardziej izolowany od pozostałych, niż był poprzednio.
Analizowanie fragmentacji krajobrazu (w tym również krajobrazu leśnego) opiera się aktualnie na koncepcji „matryca-płat-korytarz”, której początki sięgają biogeograficznej teorii wysp

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Pullin A.S. 2004. Biologiczne podstawy ochrony przyrody. Wyd. Nauk. PWN, Warszawa.

Publikacje powiązane tematycznie

Pullin A.S. 2004. Biologiczne podstawy ochrony przyrody. Wyd. Nauk. PWN, Warszawa.